برخی از جنگجویان طالبان از 9 تا 5 خشمگین هستند و شکایت دارند که با کار میز کار برای اداره افغانستان به زندگی شهری کشیده شده اند.

برای عمر منصور، یک فرمانده 32 ساله که به یک مقام بلندپایه دولتی دست یافته است، ترافیک و اجاره دو مورد از بزرگترین مشکلات او در کابل است.

کامران به صمیم می‌گوید: «حالا وقتی کسی برای یک کار دولتی نامزد می‌شود، ابتدا می‌پرسد که آیا آن سمت ماشین دارد یا نه. ما قبلاً در میان مردم زندگی می‌کردیم. بسیاری از ما اکنون خود را در دفاتر و کاخ‌های خود حبس کرده‌ایم و این زندگی ساده را رها کرده‌ایم.»

داستان ادامه دارد

از دست دادن «وقت جهاد»

طالبان پایتخت کشورشان را به تصرف خود درآوردند و قدرت را در سال 2021 به دست گرفتند. آنها در آن زمان قول داده بودند که رویکرد مترقی تری را در مقایسه با زمانی که در اواخر دهه 1990 حکومت می کردند، در پیش بگیرند و گفتند که به زنان آزادی های بیشتری می دهند و با شهروندان آن رفتار منصفانه می کنند.

صمیم در گزارش خود نوشت: «تأثیر اجتماعی زندگی در بافت شهری بر این طالبان قابل توجه است.

• بر اساس گزارش AAN، او گفت که اکنون در وزارت کشور کار می کند، کامران 27 ساله، معاون فرمانده گروه، هنوز “زمان جهاد” را از دست می دهد.

  او به صمیم می گوید: «در منطقه ما ضرب المثلی وجود دارد که پول مانند غل و زنجیر است، حالا اگر شکایت کنیم یا سر کار نیاییم یا قوانین را رعایت نکنیم، حقوق ما را قطع می کنند.

  حذیفه به صمیم گفت که مقامات طالبان باید به آنها می گفتند که در قوانین اسلامی صحبت با زنان قانونی است، زیرا این وظیفه آنها به عنوان مجری قانون است.

  

  او به صمیم گفت که سعی کرده است تا به ولایت زادگاهش قندهار برگردد. بر اساس گزارش AAN، او گفت که وقتی ماشینی در کنار جاده توقف کرد، مردی مسن را پیدا کرد که در کرولای قدیمی خود مکث کرده بود تا به او بگوید که نباید به کمک نیاز داشته باشد زیرا قرار بود کشور را اداره کند.

  بر اساس گزارش AAN، حذیفه مانند چهار برادر خود متاهل و دارای فرزندان است. زمانی که نیروهای تحت رهبری ایالات متحده طالبان را در سال 2001 سرنگون کردند، هر پنج کودک یا حتی به دنیا نیامده بودند. اکثر آنها تا سال 2021 هرگز کابل را ندیده بودند.

  مصاحبه های صمیم در اواخر سال 2022 با این پنج مرد – یک فرمانده، یک تک تیرانداز، یک معاون فرمانده و دو جنگجو – در 2 فوریه توسط سازمان غیرانتفاعی شبکه تحلیلگران افغانستان یا AAN منتشر شد.

  حذیفه، یک تک تیرانداز 24 ساله که اکنون در یک منطقه پلیس کار می کند، گفت: “طالبان قبلاً بدون محدودیت بودند، اما اکنون ما 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در یک مکان، پشت میز و کامپیوتر می نشینیم.” در کابل، به صمیم گفت. “زندگی بسیار خسته کننده شده است، شما هر روز همان کارها را انجام می دهید.”

  

  کشف توییتر، ترافیک و صحبت با زنان

  صمیم و شبکه تحلیلگران افغان فوراً به درخواست اینسایدر برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

  بر اساس گزارش AAN، عبدالسلام، 26 ساله، دهقانی که چندین بار برای طالبان جنگید، اکنون پست های بازرسی جاده ها را در اختیار دارد و شکایت می کند که احساس می کند رفتار طالبان با جنگجویان بدتر شده است، زیرا سربازان دیگر نیروی انسانی ارزشمندی در زمان صلح نیستند.

  

  بر اساس گزارش AAN، عبدالنافی، 25 ساله، مبارزی که اکنون به عنوان مدیر اجرایی در دولت کار می کند، گفت که باید یاد بگیرد که چگونه از رایانه برای شغل جدید خود استفاده کند.

  پنج جنگجوی جوان طالبان توضیح دادند که چگونه زندگی آنها اکنون توسط کار و توییتر تلف شده است.

آنها به تصویر می کشند که چگونه این پنج جنگجو، 24 تا 32 ساله، از تماشای آسمان برای حملات هواپیماهای بدون سرنشین به دست و پنجه نرم کردن با نبردهای روزمره شهری مانند اعتیاد به اینترنت و کارفرمایان دشوار رسیده اند.