برخی از گروه‌های زیست‌محیطی از شارژ مجدد در مزرعه حمایت می‌کنند، اما در مورد نگرانی‌هایی که ممکن است آفت‌کش‌ها یا سایر آلاینده‌ها به سیستمی که منبع آب آشامیدنی نیز می‌باشد ریخته شوند، احتیاط کنند.
ایده استفاده از زمین‌های کشاورزی برای تغذیه مجدد آب‌های زیرزمینی سال‌ها است که مطرح شده است. پس از اینکه کالیفرنیا قانونی را در سال 2014 تصویب کرد که سازمان‌های منطقه‌ای را ملزم می‌کرد تا سفره‌های زیرزمینی خود را به‌طور پایدار مدیریت کنند تا از پمپاژ بیش از حد جلوگیری کنند، کشاورزان بیشتری که با چشم‌انداز کشتزارهای زیرزمینی مواجه بودند، شروع به بررسی آن کردند.
مزرعه‌ای که مدت‌هاست گوجه‌فرنگی، فلفل و پیاز در آن رشد می‌کند، اکنون شبیه اقیانوسی است که باد زده است، زیرا کشاورز دان کامرون به دنبال جذب رواناب سالی بسیار مرطوب در کالیفرنیا است تا حوضه آب زیرزمینی را که تنها منبع آبیاری محصولاتش است، دوباره پر کند.
اگر مقداری از گوجه فرنگی را به مدت یک سال از تولید خارج کند، اگر به معنای افزایش ذخایر آب در آینده برای مزرعه او در حدود 35 مایلی (56 کیلومتری) جنوب غربی فرزنو باشد، انتخاب آسانی است. او روزانه 300 فوت جریب را پمپاژ می کند – که برای تامین نیاز صدها خانوار برای یک سال کافی است – از فورک شمالی رودخانه کینگز به مزارع سبزی سابق و سایر مزارع پر از درختان پسته که می توانند در برابر سیل شدید مقاومت کنند.
در آن زمان، کامرون گفت، او آب را با یک سیستم بسیار کوچکتر جابجا کرد که از آن زمان با کمک 5 میلیون دلار کمک مالی دولتی برای افزایش قابل توجهی ظرفیت شارژ مجدد خود را گسترش داده است.
با در نظر گرفتن چنین نگرانی‌هایی، دستور اخیر نیوسام، زمین‌های لبنی و مزارعی را که اخیراً آفت‌کش‌ها در آنها استفاده شده است، واجد شرایط نیستند. همچنین کشاورزان موظفند در هنگام انتقال آب به ایالت گزارش دهند.
این پیرمرد 70 ساله بیش از یک دهه را صرف ساختن و گسترش سیستمی برای منحرف کردن سیلاب از جوامع روستایی مجاور کرده است و در عمل تغذیه در مزرعه، یا آبگرفتگی زمین های کشاورزی در دوره های بارانی برای کمک به احیای حوضه آب زیرزمینی پیشگام است. .
منابع آب زیرزمینی هم برای مزارع و هم برای جوامع در سرتاسر دره مرکزی حاصلخیز، منبع اصلی غذا برای ایالات متحده ضروری است.
هنوز مشخص نیست که کشاورزان چگونه غرامت دریافت خواهند کرد، اما برخی می گویند که انتظار دارند در آینده اعتبار آب دریافت کنند. همه آب به کسانی که شرکت می کنند باز نمی گردد، اما کارشناسان پیش بینی می کنند که آنها و همسایگان خود سود خواهند دید.
برخی از شرایط خاک و محصولات زراعی برای تغذیه مناسب تر از بقیه هستند. فیلیپ باچند، مهندس محیط زیست که با کامرون در زمینه شارژ مجدد کار کرده است، می گوید، برای مثال، انگور می تواند مقادیر زیادی آب را به ویژه در دماهای سرد تحمل کند و همچنین درختان اسپند نیز می توانند.
کروفوت گفت، پروژه‌های تغذیه آب زیرزمینی بخش مهم و حیاتی آینده زیرساختی ما هستند.
آژانس‌های آب دره به امید معکوس کردن این روند، حوضه‌هایی ساخته‌اند تا سعی کنند آب را در سال‌های بارانی جمع‌آوری کنند و به آن اجازه دهند به داخل زمین نفوذ کند. اکنون بسیاری امیدوارند که زمین های کشاورزی وسیعی را برای هدفی مشابه به خدمت بگیرند.
کامرون گفت: «ما می‌دانستیم که اگر آب نداشته باشیم، درازمدت از کار خارج می‌شویم». “ما سهم خود را برای محافظت از جوامع پایین دست انجام می دهیم، اما همچنین آب را در زمین می گذاریم.”
اما کشاورزان در طول سال‌های خشکسالی هرچه بیشتر پمپاژ کرده‌اند و آنچه را که باقی مانده است تخلیه کرده و چاه‌ها را خشک کرده‌اند.
ما مکان را داریم، خاک‌ها را داریم.» کامرون گفت. “و ما اراده انجام آن را داریم.”