این منطقه ای است که ما بارها و بارها به آن باز خواهیم گشت، به این امید که نیروهای جزر و مدی ممکن است سنگ های دیگر را قبل از نابود کردن آنها بچرخانند و به ما فرصتی بدهند تا عکس های بیشتری را ببینیم – و شاید بازیابی کنیم.
بیشتر بخوانید:
این مقاله از سایت خبری غیرانتفاعی The Conversation که به اشتراک گذاری نظرات کارشناسان دانشگاهی اختصاص دارد، بازنشر شده است. اخبار از کارشناسان، از یک غیر انتفاعی مستقل. خبرنامه های رایگان ما را امتحان کنید.
بیشتر بخوانید: الگوهای مثلثی روی سنگ ها چه چیزی را در مورد اجداد انسان نشان می دهد
کشف قابل توجه خود ما در یک خط ساحلی ناهموار و دورافتاده در شرق خلیج استیل در ساحل جنوبی کیپ آفریقای جنوبی اتفاق افتاد. جزر و مد بود، و سه عضو تیم آیکنولوژی ما (افرادی که دنباله‌ها و ردیابی‌ها را مطالعه می‌کنند) در جستجوی مکان‌های مهره‌داران پلیستوسن جدید در بائولینیت‌ها (تلماسه‌های سیمانی) بودند.
خوشبختانه، یک جایزه غیرمنتظره وجود داشت. در کنار بقایای فرسایش یافته سنگ دوم، خدمه زمینی ما سطح سنگ سومی را مشاهده کردند که قبلاً مشخص نشده بود. نزدیک یک لبه شامل یک جفت شیار متمایز بود که با زاویه 69 درجه به هم می رسیدند و چیزی را تشکیل می دادند که ممکن است بخشی از ویژگی مثلثی دیگری باشد.
جلوتر سنگ بزرگی را دیدیم که از صخره های بالا پایین افتاده بود. روی سطح آن الگویی از شیارهای خطی به شکل مثلثی بزرگ بود که با یک شیار نصف کننده تقریباً کامل کامل شده بود. طول اضلاع مثلث نزدیک به یک متر بود. پس از تحقیقات گسترده، به این نتیجه رسیدیم که این شیارها باید بر روی سطح تپه‌ای از شن و ماسه تجمیع نشده توسط اجداد انسان ما در عصر حجر میانه ساخته شده باشند. این الگوها احتمالاً بین 143000 تا 91000 سال قدمت دارند.
با توجه به اندازه و وزن سنگ، تنها یک راه برای برداشتن آن وجود داشت: با یک هلیکوپتر، یک خلبان ماهر، و یک توری قوی که به یک کابل بلند متصل است.
نوشته شده توسط: چارلز هلم، دانشگاه نلسون ماندلا و یان کارلو دی وینک، دانشگاه نلسون ماندلا.
اما یک مشکل وجود داشت. در یک بازدید بعدی، یک صخره کوچکتر در نزدیکی با ویژگی مثلثی مشابه پیدا کردیم. متعاقباً، احتمالاً در اثر موج‌های طوفان یا جزر و مد بالا که باعث واژگونی آن شده بود، ویران شد. می دانستیم که اگر کاری انجام ندهیم، سنگ بزرگتر ناگزیر در انتظار سرنوشتی مشابه است. از دیدگاه ما، این یکی از مهم ترین سنگ های جهان است: ما را به ریشه های خود به عنوان یک گونه برمی گرداند و نشان دهنده نوع «هنر اولیه» است که ما مدت ها پیش قادر به ایجاد آن بودیم.
این یک یافته مهم در یک مکان مهم بود. شواهد متعدد در این خط ساحلی نشان می‌دهد که این منطقه‌ای است که اجداد دور ما واقعاً مدرن شده‌اند و از آتش به عنوان ابزار مهندسی استفاده می‌کنند و تصاویر انتزاعی خلق می‌کنند.
تیم تحقیقاتی ما اکنون شب‌ها بهتر می‌خوابد، زیرا می‌داند که این قطعه گرانبها از میراث انسانی ما بازیابی شده است و برای دیدن، قدردانی و نقد دیگران در دسترس است.
بیشتر برای کشف
یک ماموریت هماهنگ
پیشرفت های علمی می تواند در عجیب ترین راه ها و مکان ها اتفاق بیفتد. الکساندر فلمینگ پنی سیلین را به دلیل رشد کپک در ظرف پتری کشف کرد که در تعطیلات او باقی مانده بود. راهبان چینی در قرن نهم می خواستند معجونی برای جاودانگی بسازند: در عوض، آنها باروت را کشف کردند.
نویسندگان برای هیچ شرکت یا سازمانی که از این مقاله بهره می‌برد کار نمی‌کنند، مشورت نمی‌کنند، سهام خود را دارند یا از آن کمک مالی دریافت نمی‌کنند و هیچ وابستگی مرتبطی را فراتر از انتصاب علمی خود فاش نکرده‌اند.
سنگ متعاقباً محصور شده و با تابلوهای متن تفسیری در نمایشگاه قرار داده شده است. به نمایشگاه های مشابه در موزه می پیوندد. شیارها نمونه ای از آموگلیف بودند، اصطلاحی که ما برای توصیف الگوی ایجاد شده توسط انسان در شن و ماسه ابداع کرده بودیم که اکنون در سنگ هایی که سیمان شده و سپس دوباره در معرض دید قرار گرفته اند، مشهود است.
بنابراین ما یک ماموریت غیرمعمول را انجام دادیم: یک عملیات “نجات” که برای رساندن سنگ تقریباً 500 کیلوگرمی به ایمنی در یک موزه طراحی شده بود.
تیم تحقیقاتی ما از طریق مشارکت های پرداختی ما در یک پروژه کتاب، بودجه جمع آوری کرد. این پول صرف استخدام یک هلیکوپتر و خلبان خصوصی و همچنین استخدام خدمه زمینی در آن روز شد. همچنین از مالک زمین شخصی که صخره در آن قرار داشت، تاییدیه گرفتیم. همچنین برای ادامه کار نیاز به مجوز از سازمان میراث استان داشتیم زیرا سنگ یک میراث ارزشمند است.
نسبت دادن معنی به این الگوهای هندسی که مدت ها پیش توسط اجداد دور ما ساخته شده اند در حوزه تخصص ما نیست. با این حال، ما نمی‌توانیم متوجه شباهت شکل مثلثی به نماد باروری ادعایی که در فرانسه یافت می‌شود و قدمت آن به حدود 38000 سال می‌رسد، نباشیم. اگر الگوی روی سنگ ما نشان دهنده همان نقش و نگار باشد، این اولین بار نخواهد بود که اکتشافات جنوب آفریقا چیزی را که به عنوان یک پدیده اوراسیا در دوره پارینه سنگی فوقانی تلقی می شد، به عقب راندند.