دفن والدین و خواهر و برادرم به اندازه کافی سخت بود – سپس مدیر آمد

اولین تشییع جنازه ای که رفتم مراسم تدفین خواهرم بود. پدرم در محل کار با من تماس گرفت و به من گفت که کارولین در حین شست و شو از بدنش افتاده است. او گفت که امدادگران تمام تلاش خود را انجام داده اند. کف دفترم دراز کشیدم. سرم به کمد بایگانی چسبیده بود. مدیر مالی در زد و حرف هایم مضحک به نظر می رسید که به او گفتم خواهرم مرده است.

وقتی مادرم بعد از شکستگی لگنش فوت کرد، به دستور او عمل کردم و یکی از میخانه ها را رزرو کردم. وقتی مشخص شد که قرار نیست همه مهمان‌ها را جذب کند، آن را با انبار تیث عوض کردم. برای تام، من فوراً انبار عشر را رزرو کردم. در فاصله 19 ماهه بین تشییع جنازه مادرم و او، هزینه های پذیرایی بسیار بالا رفته بود. این چیز دیگری است که مردم در مورد مرگ به شما نمی گویند. خیلی گرونه برگزاری مراسم تشییع جنازه بسیار شبیه برگزاری مراسم عروسی است. یا تصور می کنم اینطور است. تا زمانی که تابوت تام را در قبر خانواده گذاشتم، هیچ عروسی در خانواده و چهار مراسم خاکسپاری نداشتیم.

موضوع مرگ همین است. از یک طرف، شما را به جهان دیگری منجنیق می کند، جایی که در آن فکر می کنید که آیا دوباره یک انسان معمولی خواهید بود که فقط نمی خواهد روی زمین دراز بکشد و زوزه بکشد. از سوی دیگر، شما باید نقش جدیدی را به عنوان مدیر پروژه، سازمان‌دهنده مهمانی، مدیر ارشد و مشاور سوگواری برعهده بگیرید، در حالی که سعی کنید خود را سیر نگه دارید، لباس بپوشید و عاقل باشید و در عین حال کار واقعی خود را پایین نگه دارید. این ترکیبی عجیب از امر وجودی و پیش پا افتاده است و همین امر پیش پا افتاده است که می تواند شما را به هم بزند و این احساس را در شما ایجاد کند که گویی مشتی به شکم شما زده شده است.

فکر می کنم آنچه می گویم این است که مرگ پایان نیست. من بیش از آن چیزی که انتظار داشتم یا می خواستم در زندگی ام داشته ام، اما همچنان از هر پشت بامی فریاد می زنم که مرگ پایان کار نیست. ما در خاطرات افرادی که ما را دوست دارند زندگی می کنیم و به آنها یادآوری می کنیم که زندگی ارزشمند و کوتاه است. الان مواظب وقتم هستم من آن را با افرادی که دوستشان دارم می گذرانم. هر جا که بتوانم، چرندیات را قطع می کنم. زندگی خیلی کوتاه است، خیلی کوتاه است.

من وانمود نمی کنم که هیچ یک از اینها آسان بوده است. من خواهرم را دوست داشتم، پدرم را دوست داشتم، مادرم را دوست داشتم و برادرم را دوست داشتم. بخشی از وجودم هست که هنوز نمی تواند باور کند که رفته اند. چیزی که من می دانم این است که زندگی خواهر و برادرم، که به طرز بی رحمانه ای کوتاه شده است، هر روز به من یادآوری می کند که من خوش شانس هستم که اینجا هستم. در هر مراسم تشییع جنازه پرمجموعه، به من یادآوری می‌شد که تک تک اعضای خانواده‌ام چقدر دوست داشته می‌شوند. پس از مرگ تام، تصمیم گرفتم که داستان آنها را بگویم. این راه من برای زنده نگه داشتن آنهاست.

و سپس باید خانه را پاکسازی کنید. اما ابتدا باید ظروفی را که کسی که دوستش داشتید در سینک گذاشته بشویید. شما باید مسواک، شانه، فلانل، پیژامه آنها را بردارید. شما باید از جوراب و شلوار آنها عبور کنید. شاید این کار با یک همسر راحت تر باشد. با وجود یک خواهر و برادر، این یک نفوذ وحشتناک به نظر می رسد، اما باید یک نفوذ انجام دهید. شما باید کمد لباس آنها را باز کنید و پیراهن ها، ژاکت ها، شلوار جین و کت و شلوارهایی را لمس کنید که کسی که دوستش داشتید دیگر هرگز آنها را لمس نخواهد کرد.