تنها زنانی که در زندان های روسیه رنج کشیده اند می توانند عذاب بریتنی گرینر را بدانند

جولای 7, 2023دسامبر 1, 2022 از حسینی بای

منبع

گاردین (لندن) گزارش می دهد که او در حال گذراندن دوران محکومیت 9 ساله خود در IK-2، بخشی از سیستم بدنام مستعمرات کیفری روسیه در نزدیکی موردویا، منطقه ای در حدود 300 مایلی شرق مسکو است. این زندان ها در اوایل دهه 1930 به عنوان بخشی از سیستم گولاگ در دوران استالین ساخته شدند و با هم یکی از بزرگترین مجتمع های کیفری در اروپا را تشکیل می دهند.

گرینر به “بدترین” مستعمره مجازات روسیه فرستاده شد

از دست دادن یک سهمیه و نه تنها شما، بلکه کل تیپ زندانیان شما مجازات می شوند. این باعث خشم و عصبانیت می شود.

آن‌ها می‌دانند که آنچه برای او در انتظار است کاملاً موی سر است – بدبختی که تعداد کمی از افراد متمدن هرگز نمی‌دانند یا درک می‌کنند.

بخش های زن موردویا در یک سیستم “قرون وسطایی” گرفتار شده اند که اکثر نقاط جهان چندین دهه پیش آن را پشت سر گذاشتند.

او نوشت که چرخ خیاطی ها “باستانی” و خطرناک هستند. دست‌هایت با جای سوزن سوراخ شده و با خراش پوشیده شده است، خونت سراسر میز کار است، اما همچنان به خیاطی ادامه می‌دهی.»

«وقتی لوله‌ها مسدود می‌شوند، ادرار از دستشویی‌ها بیرون می‌آید و مدفوع پرواز می‌کند. ما یاد گرفته‌ایم که لوله‌های فاضلاب را خودمان تمیز کنیم، اما نتایج زیاد دوام نمی‌آورد: لوله‌ها دوباره پشتیبان می‌شوند. کلنی کابل برای تمیز کردن لوله ها ندارد. می‌توانیم هفته‌ای یک‌بار لباس‌هایمان را بشوییم، در یک اتاق کوچک با سه شیر آب سرد از آن می‌چکد.»

داستان بریتنی گرینر در نهایت ممکن است به یک نشانگر تاریخی تبدیل شود که نشان می دهد آمریکایی ها چقدر نسبت به دنیای خود در اوایل قرن بیست و یکم کاملاً ناآگاه بودند.

«نادیا» تولوکونیکوا، یکی از اعضای گروه پانک روسی و گروه فعال پوسی ریوت و یکی از سرسخت ترین مدافعان گرینر، گفت: «سیستم زندان ما هرگز اصلاح نشد.

کسانی که از دستورات سرپیچی می کنند می توانند به زمستان روسیه به خارج از منزل فرستاده شوند.

این ظلم از همان ابتدا شروع می شود.

این داستان زنی نیست که مرتکب جنایت شده و اکنون باید وقتش را انجام دهد.

این زندان تاریخ فراموش شده، جغرافیای دوردست است. زندان ذهن و محرومیت جسمانی؛ زندانی از دایره های متحدالمرکز که هر زندانی را احاطه کرده و زندگی آنها را به جهنم تبدیل می کند.

گولاگ روسیه زندگی می کند. و بریتنی گرینر در قطار دنده خود گیر افتاده است.

نقض حقوق بشر، شکنجه رایج است

«نادیا» تولوکونیکوا به MSNBC گفت: «من از انتقال بریتنی گرینر به IK-2 وحشت دارم. … من به شرایط وحشتناک مستعمره کیفری خود اعتراض می کردم، اما همه مقامات ارشدی را که در IK-2 کار می کنند (در مورد) می شناسم و دقیقاً می دانم که آنها روزانه چه موارد نقض حقوق بشر و انواع شکنجه هایی را که علیه زندانیان انجام می دهند انجام می دهند. “

داستان ادامه دارد

همه ما می دانیم که وضعیت مخمصه گرینر می تواند فردا با مبادله زندانیان آمریکا و روسیه به پایان برسد. اما چیزی که تعداد کمی می گویند و باید بدانند این است که ممکن است هرگز پایانی نداشته باشد، که بریتنی گرینر در چرخ دنده های بیداری دنیایی در حال تغییر گرفتار شده است و احتمالاً می تواند بقیه عمر خود را در اسارت بگذراند.

در مارس 2012، “نادیا” به همراه سایر اعضای گروهش پس از اعتراض 40 ثانیه ای علیه روسیه ولادیمیر پوتین در کلیسای جامع مسیح منجی مسکو دستگیر شد. او به دو سال زندان محکوم شد.

اگر این را باور دارید، نه تنها یک احمق هستید، بلکه یک شرور و نادان هستید.

هنگامی که ورونیکا کراس در سال 2014 وارد زندان IK-14 در موردویا شد، چشمانش به کلمات روی دیوار ورودی جلب شد.

این خیاطی اشاره ای به کار روزانه زنان زندانی روسی است. «نادیا» در نامه خود درباره شرایط زندان نوشته است: «تیپ من در خیاطی 16 تا 17 ساعت در روز کار می کند. از ساعت 7:30 الی 12:30 در بهترین حالت، ما چهار ساعت در شب می خوابیم. ما هر ماه و نیم یک بار یک روز تعطیل داریم. تقریبا هر یکشنبه کار می کنیم.»

بعد از جمله گرینر:رسانه های روسی کارت قربانی بین المللی را بازی می کنند

«سیستم جیغ زدن و کسب امتیاز بالا با مدیریت برای جاسوسی دیگران که در اصل در گولاگ ایجاد شد. [Soviet-era labor camps]یلنا اوملچنکو، جامعه شناس سن پترزبورگ، به مسکو تایمز گفت.

“به جهنم خوش آمدید.”

یان استرزلکی، که در سال 2019 برای مرکز مطالعات شرقی نوشت، خاطرنشان کرد که «بیشتر مستعمرات و زندان‌های کیفری روسیه در زمان استالینیسم ساخته شده‌اند. علیرغم چندین تلاش برای اصلاح سیستم زندان در روسیه، آنها همچنان شبیه گولاگ شوروی هستند: نقض حقوق بشر و شکنجه رایج است.

یولیا، زندانی که داستانش در کتاب گنجانده شده است، می گوید: «زنان بی رحم هستند، و نسبت به یکدیگر بسیار بد، و مثل جهنم شرور هستند. «اگر بیمار، ضعیف یا پیر باشید، مطمئناً از شما استثمار می‌کنند، تحقیرتان می‌کنند، اذیتتان می‌کنند، گاهی اوقات فقط برای سرگرمی.

در نامه‌ای در سپتامبر 2013، «نادیا» از پوسی ریوت توضیح داد که چگونه توقیف روسیه فقط یک زندان از دیوارها و سیم خاردار نیست.

«گالینا» در زندانش گفت: «این افتضاح بود و واقعاً احساس می‌کردم که سربازخانه است. و فقط یک اتاق توالت – با دو سرویس بهداشتی – در هر واحد سیصد نفری وجود داشت که در مجموع نیم ساعت صبح وقت داشتند از این توالت استفاده کنند. سورئال بود […] ما تقریباً آب گرم نداشتیم و سرویس‌های بهداشتی اگر خراب می‌شدند تعمیر نمی‌شدند. اردوگاه کار اجباری بود.»

گلنا آلکسیوا، وزیر سابق دولت در ساراتوف، یک شهر بندری در ولگا، به دلیل حمایت از رشوه تجاری به مدت 3 سال و نیم در موردویا خدمت کرد.

نادیا نوشت: “غذا و بهداشت غیرقابل توصیف بود.” «این یک تجربه تحقیرآمیز و تحقیرآمیز بود، و یک آسیب بزرگ برای همه کسانی که آن را پشت سر گذاشتند.

اگر به این اعتقاد دارید، شما بی ادب هستید. شما از رنج دیگران برای پیشبرد سیاست خود سوء استفاده می کنید.

او به انجمن اتحادیه آکسفورد گفت: «پس از زمان گولاگ دوره ای وجود نداشت. صحبت از اصلاح زندان های روسیه شد، اما «آنها هرگز این کار را نکردند. به همین دلیل ما هنوز در پادگان زندگی می کنیم. هنوز مثل برده زندگی کن صد زن در سه توالت مشترک هستند، و شما می توانید تصور کنید که صبح چه نوع آشفتگی (که باعث می شود). جالب نیست.»

برای نشان دادن این نکته، “گالینا” داستان گربه ها را تعریف کرد.

این داستان بی‌تفاوتی ایالات متحده به زنان رنگین پوست یا افراد LGBTQ یا نشانه‌ای نیست که ما به اصلاح قوانین سختگیرانه ماری جوانا در آمریکا نیاز داریم.

برای حمله به این مشکل، زندان ها گربه هایی را برای کشتن موش ها معرفی کردند. او به RadioFreeEurope گفت، اما گربه ها تولید مثل می کنند و مشکل خود را ایجاد می کنند. روس ها با جمع کردن بچه گربه ها و انداختن آنها در گونی و سپس در کوره این مشکل را حل کردند.

اره پارچه را در امتداد یک خط گچی به طور مداوم برش می دهد. خدا نکنه اگه اره جای دیگه قطع بشه [and not on the chalk line]، سپس همه 100 برش خراب است. می توانم بگویم که انگشتان روی اره بریده می شوند، بریده می شوند، خون جاری می شود. این قطعاً ناامن است و نیاز به آموزش دارد.»