طبق گزارش فایننشال تایمز، که برای اولین بار این خبر را روز یکشنبه گزارش کرد، آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، یک مرکز تحقیقاتی فدرال در لیورمور، کالیفرنیا، در آزمایشی در دو هفته گذشته به انرژی خالص دست یافت. این آزمایشگاه از فرآیندی به نام همجوشی محصور کننده اینرسی استفاده می کند که در آن گلوله ای از پلاسمای هیدروژن توسط بزرگترین لیزر جهان بمباران می شود. این فرآیند بسیار انرژی بر است، اما در آزمایشات اخیر، 120 درصد انرژی مصرف شده تولید می کند.
دیوید ادلمن، مسئول سیاست و امور جهانی در TAE، یک شرکت خصوصی بزرگ انرژی همجوشی، به واشنگتن پست گفت: “مایه افتخار بزرگ است که این اتفاقی است که در ایالات متحده رخ داده است.” “این یک نقطه عطف بسیار مهم در مسیر انرژی همجوشی است.”
متیو مککینزی، فیزیکدان هستهای از شورای دفاع از منابع طبیعی، گفت: «در حالی که هنوز جزئیاتی در دست نداریم، این میتواند گام مهمی باشد، زیرا همجوشی دارای پتانسیل تولید کربن کم با آلودگی رادیواکتیو بسیار کمتر از انرژی هستهای معمولی است». در ایمیلی به یاهو نیوز گفت. اما ما نباید خودمان را گول بزنیم: همجوشی به عنوان یک منبع الکتریسیته یک مشکل واقعاً بسیار سخت است، و هنوز مشخص نیست که این پیشرفت تا چه حد است. یک چیزی که من به آن مطمئن هستم این است که ما باید تمام فناوری آماده ای را که امروز در اختیار داریم برای مشکل آب و هوا به کار ببریم. ما نمیتوانیم چندین دهه منتظر منبع قدرتی باشیم که هنوز کارایی آن ثابت نشده است.»
جیانلوکا ساری، فیزیکدان دانشگاه کوئینز بلفاست، به نیوساینتیست گفت: «از نظر علمی، این اولین باری است که نشان دادند این امکان پذیر است. از نظر تئوری، آنها می دانستند که باید اتفاق بیفتد، اما هرگز در زندگی واقعی به صورت تجربی دیده نشد.
واشنگتن پست تابستان امسال گزارش داد: «شبکه انرژی ایالات متحده برای رایج شدن نیروگاه های همجوشی نیاز به طراحی مجدد قابل توجهی دارد. قیمت تامین توان فیوژن هنوز خیلی زیاد است که امکان پذیر نیست.
لیا استوکس، کارشناس سیاست زیست محیطی در دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا، “اهمیت این خبر را نمی توان اغراق کرد.” در توییتر گفت.
دنیس وایت، مدیر مرکز علوم پلاسما و فیوژن MIT، در آن زمان به روزنامه گفت: «ما در یک مکان بسیار هیجان انگیز هستیم. “اما ما همچنین باید واقع بین باشیم به این معنا که هنوز بسیار سخت است.”
چاندا پرسكاد واینستاین، فیزیکدان دانشگاه نیوهمپشایر، اشاره کرد که فرآیند مورد استفاده توسط DOE به تریتیوم، ایزوتوپ کمیاب و رادیواکتیو هیدروژن نیاز دارد.
به گفته کارشناسان، با این حال، استفاده از این فناوری در مقیاس تجاری دشوارتر از انجام یک آزمایش آزمایشگاهی خواهد بود.