طالبان می خواهند که سر همه مانکن ها پوشانده یا بریده شود. مصاحبه با مردم محلی و عکس های وهم آلود ویترین مغازه ها نمایی از واقعیت جدید افغانستان را نشان می دهد.

او گفت: “برای اقتصاد محلی، طالبان باید با مردم محلی خوب رفتار کنند. اما هنگامی که آنها ثبات پیدا کردند – در سه یا چهار سال – همه چیز را ممنوع خواهند کرد.”

عزیزی گفت که زندگی تحت حاکمیت طالبان یک اقدام متعادل کننده است: صاحبان مغازه ها باید “با آنها خوب رفتار کنند” تا تجارتشان ادامه پیدا کند، اما آنها همچنین باید برای کمک به خانواده های نیازمند کارگران زن را استخدام کنند.

او گفت: «ما نمی خواهیم چهره زنان یا مانکن ها را بپوشانیم.

عزیزی گفت که مانکن ها ممکن است فقط نوک کوه یخ باشند و افزود که او انتظار دارد که طالبان در طول زمان محدودیت های بیشتری را اعمال کنند.

برای بسیاری از زنان افغان، خرید به خودی خود تجربه دشواری در دوران طالبان است. مانند مانکن ها، آنها نیز تحت قوانین بسیاری قرار دارند.

مانکن های محجبه و بدون سر در مغازه های مد در سراسر افغانستان منظره ای هستند که همه جا حضور دارند.

عزیزی به اینسایدر گفت که طالبان قبل از اینکه بخواهند استفاده از مانکن را به طور کامل ممنوع کنند، مردم محلی را مجبور کردند که بنرهایی را که عکس مدل های مد را نشان می داد، خراب کنند.

جلالی گفت که برای طالبان، برنامه حذف مداوم زنان از عرصه عمومی است. او مانکن ها را تنها نمونه دیگری از حمله گسترده تر به زنان و حضور آنها در عرصه عمومی می داند.

جلالی که پس از تهاجم شوروی در سال 1979 از افغانستان گریخت، به اینسایدر گفت: «حتی تحت محافظه‌کارترین رژیم‌های افغانستان در گذشته، مانکن‌ها بخشی از منظر شهری بودند. شرم آور.

یکی از صاحبان مغازه می گوید که محدودیت های طالبان بر روان خریداران زن تأثیر گذاشته است.

افغان ها می گویند که زندگی در زمان طالبان دشوار است و هیچ نشانه ای از بهبود اوضاع وجود ندارد.

در ماه اوت 2021، طالبان اعلام کرد که صاحبان مغازه‌ها باید سر مانکن‌های خود را بردارند یا همه آنها را با هم از بین ببرند.

• داستان ادامه دارد

  جلالی گفت که در افغانستان، زنان باید هر زمان که از خانه بیرون می‌روند، همراه مرد باشند و رفتن به خرید نیز از این قاعده مستثنی نیست.

  وی افزود: «زن بودن در افغانستان برابر است با حبس خانگی بدون هیچ فرصتی برای تحصیل، اشتغال، آزادی رفت و آمد و اساساً بدون احساس عادی بودن».

  در کابل، پایتخت افغانستان، مانکن ها زمانی نماد مد و فرهنگ بودند. اما در سال گذشته، صاحبان مغازه‌ها برای باز نگه داشتن مغازه‌ها، آنها را بدون سر و یا پوشیده از پارچه به نمایش گذاشتند.

  

  در دو سال گذشته، طالبان به تدریج زنان را از فضاهای عمومی پاک کرده است. زن بودن در افغانستان به معنای نامرئی بودن است. زنان حق ندارند کار کنند، به مدرسه بروند و مجبور به پوشیدن حجاب در اماکن عمومی هستند.

  وی با بیان اینکه در حال حاضر فروش به طور کامل کاهش یافته است، گفت: از زمان شروع محدودیت ها، فروش مغازه او بین 50 تا 70 درصد کاهش یافته است.

  مهم نیست که صاحبان مغازه چقدر تلاش می کنند تا آن را مد روز جلوه دهند، عزیزی احساس می کند این نیاز بر روان خریداران تأثیر گذاشته است.

  عزیزی گفت: “شما نمی توانید با آنها بحث کنید. آنها با اسلحه می آیند.”

  اقدام طالبان برای محدود کردن حقوق زنان در افغانستان با تخریب ویترین مغازه‌ها که تصاویر زنان را نمایش می‌داد، آغاز شد. امروز، طالبان با تلاش برای ممنوع کردن یک شی به ظاهر نامحسوس: مانکن ها، این تلاش ها را افزایش داده اند.

  علی به اینسایدر گفت: «من با برادرم با ماشین شخصی خود به خرید رفتم و طالبان مرا مجبور کردند که صندلی جلوی ماشین را ترک کنم و در عقب بنشینم. یک ماسک یا پوشاندن صورتش

  عزیزی گفت: سعی می کنیم آن را با رنگ لباس هماهنگ کنیم تا شبیه ماسک شود. ما نمی توانیم فقط یک کیسه پلاستیکی بگذاریم – به نظر می رسد شما فردی را ربوده اید.

  اینسایدر با چند تن از مردم محلی کابل، از جمله یک مغازه دار، یک ورزشکار زن، و یک محقق افغان الاصل صحبت کرد تا دریابد که چرا طالبان می‌خواهند مانکن‌ها را نابود کنند و چگونه این امر بر زندگی مردان و زنان در افغانستان تأثیر می‌گذارد.

  طالبان بر این باورند که بنا بر تفسیر دقیق آنها از قوانین اسلامی، مجسمه ها و تصاویر شکل انسان ممنوع است.

  اما چندین صاحب مغازه از طالبان درخواست کردند که مانکن های خود را دست نخورده نگه دارند. طالبان موافقت کردند، اما به یک شرط – همه مانکن ها باید صورتشان پوشیده باشد.