امسال، نامزد دموکرات‌ها در مجلس سنا، نماینده تیم رایان، تلاش می‌کند بسیاری از آن رای‌دهندگان ناراضی را به خود جلب کند. او نه تنها خود را یک دموکرات میانه رو با ریشه در کمربند زنگار اوهایو معرفی کرده است. او آشکارا از رهبری ملی حزب خود و بخش هایی از برنامه آن انتقاد کرده است.
کمپین پرشور رایان با محوریت اوهایو او را در برابر رقیب جمهوریخواه خود، نویسنده «Hillbilly Elegy»، جی‌دی ونس، که دارای شجره‌ی طبقه‌ی کارگر می‌بالد – به‌علاوه تأیید کامل ترامپ، تقویت کرده است.
رایان به سرعت آن لحظه را به یک شعار تبدیل کرد که در هنگام مناظره نامزدها این شعار را به نمایش گذاشت: «اوهایو به یک الاغ‌زن نیاز دارد، نه یک بوسنده.»
بنابراین، روند سیاست ملی در دو سال آینده یا بیشتر به نتیجه انتخابات سنا بستگی دارد که بسیار نزدیک است.
مخاطرات بسیار زیاد است. در شرایطی که انتظار می‌رود جمهوری‌خواهان اکثریت مجلس نمایندگان را به دست آورند، مجلس سنا به رهبری حزب جمهوریخواه می‌تواند به مجلس کمک کند تا دستور کار پرزیدنت بایدن را از بین ببرد. از سوی دیگر، سنای تحت رهبری دموکرات ها می تواند از برنامه های بایدن دفاع کرده و نامزدهای او را تایید کند، از جمله در صورت باز شدن جای خالی، در دیوان عالی.
او اخیراً گفت: “من برای دفاع از یک نام تجاری بد دموکرات وقت ندارم.” او توضیح داد که حزب او از “قطع ارتباط با مردم طبقه کارگر” رنج می برد.
سه هفته مانده به روز انتخابات، رقابت برای کنترل سنای آمریکا بر لبه تیغ می نشیند.
رایان و متحدان ناامیدش انگیزه احتمالی دیگری را مطرح کرده اند – شکایتی که به راحتی با پیام او همراه است که او صدای مستقلی است که به حزب ملی وابسته نیست.
اگر رهبران حزب پول بیشتری به راه رایان نفرستند، ممکن است هرگز متوجه نشوند.
اما رایان و متحدانش می‌گویند که با یک مشکل بزرگ روبرو هستند: گروه‌های جمهوریخواه ملی میلیون‌ها دلار به اوهایو می‌ریزند تا ونس را با تبلیغات تلویزیونی تقویت کنند، اما گروه‌های ملی دموکرات در کنار رایان همین کار را نکرده‌اند.
رایان هفته گذشته در MSNBC گفت: «واشنگتن، دی سی و دموکرات‌ها گاهی اوقات مشکل حمایت از نامزدهای طبقه کارگر مانند من دارند.
در یک گردهمایی ماه گذشته در یانگستاون، در حالی که ونس در ردیف اول نشسته بود، ترامپ نامزد را به خاطر فداکاری‌اش در توئیتر نوشت. او با افتخار گفت: “جی دی دارد الاغ من را می بوسد – او حمایت من را خیلی می خواهد.”
اوهایو ایالت اصلی «اوباما-ترامپ» است. پرزیدنت اوباما در سال‌های 2008 و 2012 برنده شد، اما پرزیدنت ترامپ در سال‌های 2016 و 2020 هر بار با اختلاف خیره‌کننده 8 درصد پیروز شد. تفاوت اصلی، گریز رای دهندگان سفیدپوست طبقه کارگر، که زمانی بخشی از پایگاه انتخاباتی دموکرات ها بودند، به پوپولیسم محافظه کار ترامپ بود.
اما برای رقابتی که تکامل سیاست آمریکا در دوره بایدن را بسنجد، سخت است که در اوهایو، ایالتی که زمانی آنقدر تقسیم بندی شده بود که نتایج انتخابات ریاست جمهوری را تعیین می کرد، رقابتی که کمتر خنده دار بود، شکست داد.
رایان هفته گذشته شکایت کرد: “ما از حمایت ملی که می خواهیم نداریم.”
سوپر PAC مک‌کانل، صندوق رهبری سنا، 28 میلیون دلار در زمان تلویزیونی در اوهایو خریده یا رزرو کرده است و تعداد بیشتری نیز در راه است. همتای دموکرات ها، صندوق اکثریت سنا، یک دلار در اوهایو خرج نکرده است. یکی دیگر از سوپر PAC دموکرات حدود 3 میلیون دلار هزینه کرده است.
با این حال، این اعداد کل داستان را بیان نمی کنند. رایان به شدت از ونس قدردانی کرده است و او را قادر می سازد تا زمان تلویزیونی بیشتری بخرد. اما دموکرات‌های اوهایو برای سونامی تبلیغات منفی سوپر PAC علیه رایان در هفته‌های پایانی رقابت آماده شده‌اند و از اینکه حزبشان به کمک نمی‌آید ناامید هستند.
اما به نظر می‌رسد که دموکرات‌ها فرصتی را برای آزمایش یک پیشنهاد مهم از دست می‌دهند – اینکه میانه‌روهایی که از مواضع مترقی حزب خود دور می‌شوند می‌توانند برخی از رای‌دهندگان یقه آبی را که زمانی هسته اصلی حمایت دموکرات‌ها بودند، به دست آورند.
رایان با طرح بخشودگی بدهی دانشجویان بایدن مخالفت کرده و خاطرنشان کرد که اکثر آمریکایی ها مدرک دانشگاهی ندارند. او داوطلبانه توصیه خود را مبنی بر اینکه بایدن برای دور دوم نامزد نکند، ارائه کرده است. او از سیاست های سخت ترامپ در تجارت با چین حمایت کرد. در سال 2016، او نماینده نانسی پلوسی (دی-سانفرانسیسکو) را برای ریاست مجلس به چالش کشید. (او شکست خورد.) امسال، مانند بسیاری از نامزدهای دموکرات، از تبلیغات انتخاباتی با بایدن اجتناب کرده است.
آنها استدلال می کنند که اولین مسئولیت حزب محافظت از مقامات در معرض خطر مانند سناتور رافائل وارنوک در جورجیا و کاترین کورتز ماستو در نوادا است.
برخی از این‌ها صرفاً محاسبات بی‌رحمانه مالی مبارزات انتخاباتی است: پول محدود است و هر نامزدی این کاهش را انجام نمی‌دهد.
مقامات ملی دموکرات می گویند که تصمیمات مالی این حزب یک موضوع محاسباتی سخت بوده است – چیزی شخصی نیست.
یکی از دموکرات‌های ارشد اوهایو به من گفت: “ما فکر می‌کنیم این بخشی از آن است. ما چیزهایی مانند “نامزد شما به عنوان یک جمهوریخواه نامزد می‌شود.” این عادلانه نیست. او یک تشویق کننده نیست.»
برخی به لطف نامزدهای رنگارنگ و چرخش های چشمگیر توجه ملی را به خود جلب کرده اند: جورجیا، جایی که هرشل واکر، نامزد جمهوری خواه در حال مبارزه با گزارش ها مبنی بر اینکه هزینه سقط جنین یک دوست دختر را پرداخت کرده است، و پنسیلوانیا، جایی که ستوان فرماندار دموکرات جان فترمن، که تقریباً کشنده شد. سکته مغزی در ماه می، در برابر دکتر تلویزیونی مهمت اوز رقابت می کند.
این داستان در ابتدا در لس آنجلس تایمز ظاهر شد.
و با توجه به تاریخ اخیر اوهایو – نظرسنجی ها به اشتباه نتایج نزدیک را در سال 2016 و 2020 پیش بینی کردند – آنها به نظرسنجی هایی که گردن و گردن رایان و ونس را نشان می دهند اعتماد ندارند.