این تغییر به این معنی است که نیروهای آمریکایی در حال انجام آموزش های بیشتری برای مقابله با شرایط خاص آن منطقه هستند.
بر روی زمین، نیروهای نجات AFSOC، اپراتورهای شناسایی ویژه، کنترلکنندههای جنگی، و کماندوهای حزب کنترل هوایی تاکتیکی، سایر واحدهای عملیات ویژه را به صورت فردی یا گروهی تقویت میکنند و بهعنوان پیوندی برای نیروهای موجود در هوا عمل میکنند.
امدادگران با انعکاس شعار خود، “تا دیگران زنده بمانند”، آماده هستند تا در هر مکانی برای جستجو یا بازیابی نیروهای آمریکایی مستقر شوند. برای انجام این کار، امدادگران نیاز به آشنایی و مهارت در هر محیط عملیاتی دارند.
بهار امسال، کماندوهای نیروی هوایی در یکی از سخت ترین محیط های منطقه آموزش دیدند: جنگل.
روگوفسکی افزود: «اینجا خیلی غیرقابل پیش بینی است. “ممکن است صبح باران ببارد و بعد از ظهر کاملاً آفتابی باشد و دوباره به باران ببارد. خارج از حمل تجهیزات مناسب، کار زیادی برای کنترل آن نمی توانیم انجام دهیم.”
MACV-SOG هنوز بر عملیات ویژه مدرن ایالات متحده تأثیر می گذارد، اما بسیاری از مهارت های جنگ جنگل که اپراتورهای دوره ویتنام توسعه دادند، از بین رفته است.
AFSOC خود دو جزء دارد. در هوا، انواع مختلفی از هواپیماهای عملیات ویژه، از جمله جنگنده AC-130 “Spooky”، هواپیمای سی وی-22 Osprey، هواپیمای بدون سرنشین MQ-9 Reaper را که از دیگر واحدهای کماندویی ایالات متحده پشتیبانی می کنند، استفاده می کند.
اپراتورهای ویژه نیروی هوایی مستقر در گرجستان در بهار امسال برای آموزش جنگ در جنگل به اقیانوس آرام اعزام شدند.
مقاله اصلی را در Business Insider بخوانید
همانطور که اپراتورهای ویژه ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و ویتنام یافتند، جنگل احتمالاً یکی از سخت ترین مکان ها برای مبارزه است. دید محدود است – گاهی فقط به چند یارد – و محیط اطراف مملو از خطراتی است، از جمله گیاهان سمی و حیوانات کشنده، که می تواند سربازان را خیلی سریع از کار خارج کند.
اورث اضافه کرد که با آموزش در جنگل، نجاتدهندهها از تهدیدهایی که در غیر این صورت انتظارش را نداشتند آگاهتر میشوند.
چنین آموزشهایی برای سربازان آمریکایی چیز جدیدی نیست، اما این تمرین در حالی انجام میشود که ارتش ایالات متحده تمرکز خود را به یک درگیری بالقوه با چین در منطقه هند و اقیانوس آرام تغییر میدهد – جایی که نیروهای متعارف و عملیات ویژه ایالات متحده ممکن است خود را در برابر یک ارتش کاملا مسلح ببینند. دشمن در جنگلی متراکم و متورم
ردیابی افراد در جنگل برای پاراسکومن و سایر اپراتورهای ویژه اهمیت دوگانه دارد. چه آنها در تعقیب دشمن باشند و چه برای نجات یک دوست، اصول یکسان است.
ارتش ایالات متحده در بحبوحه رقابت با چین تمرکز خود را به سمت منطقه هند و اقیانوس آرام تغییر می دهد.
Pararescue در میان رشته های شغلی ارتش ایالات متحده بی نظیر است. امدادگران متخصص در جستجو و نجات جنگی و بازیابی پرسنل هستند و احتمالاً برخی از متخصص ترین پزشکان در کل ارتش هستند.
در یک بیانیه مطبوعاتی، سرهنگ دوم مایکل وینز، افسر فرمانده اسکادران، خاطرنشان کرد که جنگل “محیط بسیار نابخشودنی” است و اپراتورهای ویژه ایالات متحده “باید با آموزش در آنجا برای چنین محیطی آماده باشند، و بدانند که چگونه باید در آنجا آموزش ببینند. آنجا زنده بمان.»
فرماندهی عملیات ویژه نیروی هوایی ایالات متحده جزء نیروی هوایی فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده است و کماندوهای هوایی آن، حمل و نقل هوایی، پشتیبانی هوایی نزدیک، حمله دقیق، و قابلیت های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی را برای سایر واحدهای عملیات ویژه فراهم می کنند.
در طول جنگ ویتنام، تیمهای عملیات ویژه ایالات متحده از گروه مطالعات و مشاهدات ویتنام فرماندهی کمک نظامی بسیار محرمانه در جنگلهای لائوس، کامبوج، تایلند و ویتنام زندگی میکردند و میجنگیدند، جایی که حرکات ویتنامیهای شمالی و ویتنام را دنبال میکردند. سربازان کنگ و در نبردهای دویدنی علیه دشمن غالباً غالب جنگیدند.