جنیفر کولیج حمام اسطوخودوس را صرفا برای نشستن در یک پخش تلویزیونی شرم آور امی نگرفت.
بازیگری که به شایستگی برنده جایزه امی برای کارش شد نیلوفر سفید، سخنرانی ای ایراد کرد که خیلی دیر شده بود و به همان اندازه که همه طرفدارانش نشان داده بودند لذت بخش بود، اما تهیه کنندگان یک برنامه ویژه تلویزیونی با بی ادبی در مورد اینکه چقدر تلویزیون خوب است که نمی دانستند مردم به چه نوع تلویزیونی می خواهند یا نیاز دارند، انتقاد کردند. دیدن.
کولیج از این لحظه نهایت استفاده را کرد و به طرز خنده‌داری رقصید در حالی که موسیقی تشکر او را خفه کرد. بنابراین، از قضا، یکی از نمادین ترین لحظات شب مرهون سهل انگاری فاحش تهیه کنندگان خواهد بود. آنها جنیفر کولیج را بازی کردند که هر فرد باهوشی می‌داند که یک ساعت از زمان پخش تلویزیونی را در اختیار خواهد داشت. اما حداقل ما آن تبلیغات وحشتناک و طولانی کیا را دریافت کردیم. اگر الان کیا بخرید، رسما همجنسگرا هستید.
این یکی از بدترین برنامه های تلویزیونی امی در تاریخ اخیر بود. نه به روش «پنجه‌ها بیرون» که مردم تمایل دارند به دلیل بی‌تماس بودن به نمایش‌های جوایز هجوم ببرند. برعکس است.
را جوایز نمایش این جوایز زیبا بود. معنی دار بودند. با هر پیروزی و با هر سخنرانی هیجان‌انگیز و استثنایی، شب ثابت کرد که چرا تلویزیون رسانه قدرتمندی است و چگونه در این لحظه تاثیرگذارتر و فراگیرتر از همیشه است. تماشای نمایش‌های جوایز سرگرم‌کننده است، و علی‌رغم خودش، مراسم امسال این مورد را ایجاد کرد.
سخنرانی امی شریل لی رالف «ابوت ابتدایی» همه ما را لرزاند
اما مقاومت برای اجازه دادن به این پیشرفت و احساسات پیرامون آن – سرنخ سخنرانی‌های شریل لی رالف، لیزو و جینا دیویس – رشد می‌کند و در عوض تصور می‌کنیم که باید با حیله‌های قدیمی بسته‌بندی شود و مزخرفات «شوبیزی» ساخته شود، نشان می‌دهد که چگونه هالیوودی که مجهز نیست باید تغییرات دریایی را بپذیرد که ما (و رای دهندگان جایزه امی!) قبلاً پذیرفته ایم و اکنون جشن گرفته ایم.
از آنجایی که به نظر می رسید خود پخش تلویزیونی امی از معنی دار بودن آن غفلت کرده است، در اینجا برندگان بزرگ بودند: ابوت ابتدایی بردهای بزرگی برای رالف و کوئینتا برانسون به دست آورد. جانشینی سریال درام برجسته را به خانه برد. بازی ماهی مرکب جوایز متعددی را به ارمغان آورد، لحظه ای تاریخی برای سریال های خارجی زبان، از جمله برنده بهترین بازیگر مرد برای لی جونگ جائه و بهترین کارگردانی برای هوانگ دونگ هیوک، اولین مرد آسیایی که این کار را انجام داد. زندایا اولین زن سیاه پوستی شد که دو بار برنده بهترین بازیگر زن در یک سریال درام شد. آماندا سیفرید این جایزه را به خاطر کار افشاگرانه اش به خانه برد ترک تحصیل. نیلوفر سفید خانه تمیز، همانطور که باید؛ نقطه عطف قابل توجهی برای الاغ خوردن در تلویزیون.
تد لاسو برنده چند جایزه نیز برای بهترین بازیگر مرد، بهترین کارگردانی و بهترین سریال کمدی شد. تد لاسو نمایش خوبی است، اما نباید آن جوایز را می برد. وادار کردن جیسون سودیکیس با شرمندگی از کنار مارتین شورت و استیو مارتین در راه رفتن به صحنه برای برداشتن جایزه اش، من را به خنده وا داشت. (باز هم: نمایش خوب! بیل هدر و ابوت ابتدایی یک کلمه می خواهم!)
دلیل برجسته کردن این بردها این است که به نظر می رسید خود پخش تلویزیونی آنها را بی اهمیت می دانست. تقریباً به نظر می‌رسید که اهدای جوایز یک کار طاقت فرسا بود – حواس‌پرتی از مأموریت برای اینکه بینندگان را تا حد ممکن در حین تماشای قطعات طاقت‌فرسا غافلگیر کند.
پس خنده دار است که بیشتر بردها چقدر تکان دهنده بودند. (فراتر از آن، نمی توانم زمانی را به خاطر بیاورم که یک نمایش جوایز را دیده باشم و فکر کنم تقریباً هر برنده انتخاب درستی بوده است.)
در حالی که پخش تلویزیونی پیت دیویدسون را نادیده گرفت، او اعتراف کرد که در تمرین شرکت نکرده است و سپس شوخی را تکرار کرد که رجینا هال 10 دقیقه قبل به طرز ماهرانه ای ارائه کرده بود، و به همین ترتیب قبر خود را حفر کرد، نکته واقعی نمایش – تلویزیون پاداش دهنده – نشان می داد که چرا اهمیت دارد.
پیت دیویدسون در طول هفتاد و چهارمین مراسم پرایم تایم امی در تئاتر مایکروسافت در ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲ در لس‌آنجلس، کالیفرنیا، روی صحنه سخنرانی می‌کند.
” src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/sPuKYJdZMC.yQ8eUWvkgLw–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTQ3MA–/https://s.yimg.com/uu/api/res/1.2/99iT04.wRla96ye4i2tjmg–~B/aD03ODA7dz0xMTcwO2FwcGlkPXl0YWNoeW9u/https://media.zenfs.com/en/thedailybeast.com/95caf2b96c7e0152f8c561e64dde9ed3″ class=”caas-img”/>
پیت دیویدسون در طول هفتاد و چهارمین مراسم پرایم تایم امی در مایکروسافت تئاتر در 12 سپتامبر 2022 در لس آنجلس، کالیفرنیا روی صحنه سخنرانی می کند.
کوین وینتر/گتی
همین الان سخنرانی رالف را تماشا کنید. انجام دهید. در میان بهترین سخنرانی های جوایز تمام دوران قرار دارد. من نمی توانم صبر کنم تا آن را بارها و بارها در حالی که مست هستم ساعت 1 بامداد تماشا کنم گریه کردن. او وقت خود را گرفت. او آن را به لحظه خود تبدیل کرد، که تضمین شده بود و سپس مقداری. پس از دومین تشویق ایستاده، او به آواز آمد. (یک تشویق ایستاده دیگر.)
“به هر کسی که تا به حال رویایی دیده و فکر می کند رویای شما محقق نمی شود، نمی خواهد، نمی تواند محقق شود، من اینجا هستم تا به شما بگویم که این چیزی است که باور کردن به نظر می رسد، این همان چیزی است که تلاش به نظر می رسد. ” او گفت. مانند جکی هری بازیگر در توییتی نوشت، این اولین بار در 35 سال است که یک زن سیاه پوست این جایزه را دریافت می کند. تا به حال، هری تنها کسی بود که این کار را انجام داد – نه به این دلیل که رقبای شایسته ای وجود نداشت، بلکه به این دلیل که هالیوود اینگونه است. رالف، پس از یک حرفه بی نظیر، به حق خود می رسد. لحظه او به این معنی است که شاید همه چیز در حال تغییر است.
دومین برد زندایا در بهترین بازیگر زن سریال درام به این معنی است که شاید همه چیز در حال تغییر است. لی یونگ جائه و بازی های ماهی مرکببردها هم به این معنی است.
کوئینتا برانسون تنها دومین زن سیاهپوستی است که برای نویسندگی کمدی برنده جایزه شده است. اولین، لنا وایت، تنها پنج سال پیش برنده شد. در حالی که برانسون در حال سخنرانی بود، جیمی کیمل جلوی پای او دراز کشید و متعهد به حرف مضحکی شد که باعث خنده نشد. اما او به هر حال آنجا ماند، زیرا برانسون سخنرانی متحول کننده زندگی او و برای جوانان تماشاگر، جامعه را تغییر داد.
مانند بسیاری از برنامه های تلویزیونی، آن را نوجوانانه و نادرست بود. تیم درگیر در ابوت ابتداییبه هر حال، بودجه کمپین امی خود را به معلمان و مدارس اهدا کردند. این نمونه تمام کلاسی است که این مراسم غایب بود.
کنان تامپسون مجری برنامه بود، و اگر مختصر بگویم، وحشتناک بود. وقتی رژه مجریانی که حرف هایشان را میخکوب می کنند، هرگز چیز خوبی نیست فقط قتل در ساختمان بازیگران، ایمی پولر و ست مایرز، میندی کالینگ و بی‌جی نواک، ونسا بایر و مولی شانون، رجینا هال – اگر دوست داشتید به جای آنها میزبان بودند.
در افتتاحیه افرادی حضور داشتند که رقص های تفسیری را با آهنگ های تم کلاسیک انجام می دادند. در یک نقطه، بازیگران از دسته بردی معرفی شد، اما هیچ یک از سریال های دیگری که درگیر صحنه بودند، نبودند. معنی نداشت بین انرژی «دبی آلن در حال طراحی رقص معاصر با موسیقی» و مونتاژهای «درام» و «نمایش‌های تلویزیونی پزشکی»، این مراسم حال و هوای قوی اسکار دهه 1990 را می‌داد.
تصمیم غیرقابل توضیحی برای اعلام نامزدهای جایزه بعدی در حالی که برنده قبلی هنوز روی صحنه بود، وجود داشت، که کاملاً بی احترامی به نظر می رسید، و سپس از مجریان بیرون آمدن و قبل از اعلام برنده به مدت 45 ثانیه از تله پرومتر صحبت کردند. هر یک از اینها را منطقی کنید!
در یک نقطه فکر کردم که شاید تهیه کنندگان ایده ای در مورد معنای خاص امی امسال داشته باشند. آنها یک جایزه افتخاری و مقدار زیادی از زمان (زمانی که از آن سپاسگزارم) به موسسه جنسیت در رسانه جینا دیویس دادند. این یک سازمان قابل توجه است که برای حضور بیشتر در تلویزیون و فیلم جنگ های صلیبی می کند، در حالی که همچنین توضیح می دهد که چرا این مهم است.
به نظر می رسید خود دیویس ماهیت عمیق آنچه را که در آن شب با پیروزی ها اتفاق می افتاد مشاهده می کرد.
دیویس دقایقی پس از اینکه لیزو جایزه امی بهترین سریال واقعیت/مسابقه را برای آن برد، روی صحنه رفت Lizzo’s Watch Out For the Big Girls. زمانی که دختر کوچکی بودم، تنها چیزی که می‌خواستم در رسانه‌ها ببینم، بود. لیزو گفت: یکی چاق مثل من، سیاه پوست مثل من، زیبا مثل من. “اگر می‌توانستم برگردم و چیزی به لیزو کوچک بگویم، می‌خواهم بگویم، “تو آن شخص را می‌بینی، اما عوضی، این باید خودت باشی.”
دیویس گفت که تلویزیون به مردم کمک می کند خود و همچنین اینکه چه کسی می توانند باشند را ببینند.
کنان تامپسون مجری برنامه در طول هفتاد و چهارمین مراسم پرایم‌تایم امی در مایکروسافت تئاتر در ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲ در لس‌آنجلس، کالیفرنیا روی صحنه اجرا می‌کند.
” src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/JHNcaHhoCRwKtGup.vU6xg–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTQ3MA–/https://s.yimg.com/uu/api/res/1.2/kEcamPueNVgjIfVUI5GivA–~B/aD03ODA7dz0xMTcwO2FwcGlkPXl0YWNoeW9u/https://media.zenfs.com/en/thedailybeast.com/41c8cf6b81640241e3ce1a78e86982d9″ class=”caas-img”/>