مالکان خصوصی از قانون سگ شکاری ویرجینیا شکایت کردند

“گفتم “تو نمی فهمی. مدیروس گفت: سرزمین من نمایش داده می شود.

مسئول پاسخ داد: “تو نمی فهمی.” “شما نمی توانید آنها را متوقف کنید.”

گزارشی در سال 2016 که توسط وزارت شکار و ماهیگیری داخلی ویرجینیا (در حال حاضر وزارت منابع حیات وحش) تهیه شد، گفت که تنها یک ایالت دیگر، مینه سوتا، قانون مشابهی داشت. قانون مینه‌سوتا می‌گوید که شخصی می‌تواند برای بازیابی یک سگ شکاری بدون اجازه صاحبش وارد ملک خصوصی شود، اما ممکن است هنگام انجام این کار سلاح گرم نداشته باشد و باید بلافاصله پس از بازیابی سگ را ترک کند.

تعدادی از ایالت‌ها به شکارچیان اجازه می‌دهند تا سگ‌های خود را بدون اجازه صاحبان تحت شرایط خاص بازیابی کنند، مانند املاکی که علائم «عدم تجاوز» ندارند. اما قانون ویرجینیا می گوید که شکارچیان مجاز به بازیابی سگ ها هستند، حتی زمانی که صاحب آنها به طور خاص دسترسی را رد کرده باشد.

تلاش های متعددی در داخل قوه مقننه برای لغو این قانون انجام شد، اما هیچ کدام موفق نشدند.

وقتی مدیروس با شکارچی نزدیک روبرو شد، مرد به او گفت که اجازه دارد در ملک مدیروس شکار کند. مدیروس، ناباورانه، آژانسی را نامید که قانون ایالتی را اجرا می‌کند که به شکارچیان اجازه می‌دهد سگ‌های شکاری خود را از اموال خصوصی بیرون بیاورند، حتی اگر مالکان مخالفت کنند.

براون گفت: “هر دو طرف بحث دارای منافعی هستند، به طوری که شکارچیان علاقه زیادی به محافظت از سگ های شکاری خود دارند و صاحبان اموال نیز علاقه مند به محافظت از حقوق خود به عنوان مالک زمین هستند.”

رایان براون، مدیر اجرایی دپارتمان منابع حیات وحش، از اظهار نظر در مورد این شکایت خودداری کرد. براون گفت که شکارچیان و مالکان خصوصی می‌توانستند به طور مسالمت‌آمیزی با یکدیگر همزیستی کنند، اما با توسعه بیشتر زمین‌های روستایی و حومه‌نشین شدن ویرجینیا، این دو گروه بر سر موضوع سگ‌های شکار با هم اختلاف داشتند.

گروه Burch تخمین می زند که بیش از نیمی از 254000 شکارچی مجاز ویرجینیا با سگ شکار می کنند.

پس از سال‌ها تحمل پارس سگ‌ها و مرغ‌های مرده، مدیروس و چندین مالک دیگر از ایالت به خاطر قانون «حق جمع‌آوری» شکایت می‌کنند و استدلال می‌کنند که اجازه دادن به شکارچیان بدون اجازه به ملک خود به منزله غارت بدون غرامت برای زمین‌شان است. و قوانین اساسی ایالتی و فدرال را نقض می کند.

کربی بورچ، یک شکارچی خرس که صاحب هشت سگ شکاری است و مدیر کل سگ شکاری ویرجینیا است، گفت که این قانون برای اولین بار در سال 1938 منتشر شد، اما سنت شکار با سگ به 400 سال به دوران استعمار بازمی گردد. اتحاد، یک کمیته اقدام سیاسی که نماینده حدود 90000 شکارچی در ایالت است. برچ گفت که بیشتر شکارچیان سعی می کنند به صاحبان زمین احترام بگذارند و به سرعت سگ های خود را هنگام عبور از اموال خصوصی بازیابی کنند.

“بسیاری از افرادی که از ایالت های دیگر به اینجا می آیند از ایده شکار با سگ ها آزرده می شوند، بنابراین وقتی سگی از ملک آنها عبور می کند، آنها توهین می شوند و من این را درک می کنم، اما فکر می کنم اکثریت قریب به اتفاق شکارچیان با سگ‌ها به هر طریقی که می‌توانند تلاش می‌کنند تا همسایه‌هایشان را عصبانی نکنند.”

این دعوا از دادگاه درخواست می‌کند تا حکمی صادر کند که اعلام کند این قانون دارایی خصوصی شاکیان را بدون غرامت برای استفاده عمومی، نقض قانون اساسی ایالت و متمم پنجم قانون اساسی ایالات متحده، می‌گیرد.