آنلاین: https://www.sonyclassics.com/film/theson
زلر، با اقتباس مجدد بازی خود با کریستوفر همپتون، مترجم و فیلمنامه‌نویسش، همه چیز را در یک رئالیسم بی‌چشم‌گیر قرار می‌دهد و اجازه می‌دهد کلمات حمل شوند و از هر گونه ترفند بصری اجتناب می‌کنند، به جز یک دوربین لرزان که روی نیکلاس تمرکز می‌کند.
اگر بچه نداشته باشید، احتمالاً متزلزل و عمیقاً متأثر از «پسر» بیرون خواهید رفت. اگر بچه دارید، ممکن است مجبور شوید بعد از چند ساعت در هم ریختن در یک توپ جنین، در نهایت به روی پاهای خود کشیده شوید.
یکی از نمادهای آرامی که تکرار می شود، این است که پیتر اغلب در بانک آسانسور نشان داده می شود، دنیای عمودی او بالا و پایین می رود. اما در خانه او، فیلمسازان یک ماشین لباسشویی دائمی را نشان می دهند – خطوط در مقابل دایره ها.
___
___
پیتر جکمن پسرش را به گونه ای خطاب می کند که انگار در یک جلسه فروش است (“به زودی همه چیز به حالت عادی بازخواهد گشت”) و حتی به او پیشنهاد می کند که یک مشت دست و پا کند. او و مادرش یک تندنویسی خرد شده با دیالوگ های شکسته دارند. (“به من زنگ بزن”، “نرو…” و “گریه نکن، نور خورشید کوچک من.”)
«پسر»، نسخه کلاسیک سونی پیکچرز که در 25 نوامبر در نیویورک و لس آنجلس اکران می شود و در 16 دسامبر به سینماهای سراسر کشور گسترش می یابد، به دلیل محتوای موضوعی بالغانه، خودکشی و زبان قوی دارای رتبه PG-13 است. مدت زمان: 124 دقیقه. سه ستاره و نیم از چهار.
“این زندگی است. داره برام سنگینی میکنه من می خواهم چیزی تغییر کند، اما نمی دانم چه چیزی است.» او گریه می کند: «احساس می کنم سرم در حال انفجار است.»
اما نه بابا – هیو جکمن، در بهترین کارش روی پرده – و نه مادر، لورا درن در اجرای دیگری که از قلب رهبری می‌شود، نمی‌توانند کمک کنند. ذن مک گراث نقش پسر را با عذابی خیره کننده ایفا می کند، چشمان کلاهدارش طوری می لرزد که انگار او را شکار می کنند.
با وجود عنوان، «پسر» در واقع در مورد پدر این داستان، پیتر، یک وکیل موفق معتاد به کار در منهتن در مورد همسر دوم و فرزند دومش، یک نوزاد تازه متولد شده است. زمانی که نیکلاس، پسر 17 ساله ازدواج اولش، به اوج رنج روانی می رسد، گذشته و حال با هم برخورد می کنند.
تنها فلاش بک های فیلم مربوط به تعطیلات آفتابی در کورس است، زمانی که اولین ازدواج قوی بود و نیکلاس 6 ساله بود و برای اولین بار شنا را یاد گرفت. این پدر بود که او را تشویق کرد تا اولین ضربه های آزمایشی خود را به تنهایی انجام دهد. دانستن امواج غم و اندوه که هنوز در راه است تقریباً از نظر جسمی صدمه می زند.
در تمام مدت، نیکلاس برای کمک صدا می کند. «حالم خوب نیست، مامان»، «من مثل دیگران ساخته نشده‌ام» و «فکر نمی‌کنم هیچ‌وقت اندازه‌گیری کنم». او خودش را می کشد و دوستی ندارد. بینندگان نمی توانند احساس ترس فزاینده را از بین ببرند، از اینکه پسر به چیزی نیاز دارد که والدینش نتوانند به او بدهند. همانطور که یک روانپزشک می گوید این عشق کافی نیست.
در یک صحنه دلخراش، پدر، نامادری و پسر در اتاق نشیمن خود با آهنگ «غیرعادی نیست» تام جونز می رقصند و دوربین به زودی به روی بزرگسالان می بندد که با خوشحالی لبخند می زنند و رها می کنند، غافل از اینکه پسر مدت ها پیش ترک تحصیل کرده است.
___
به نظر می رسد هیچ یک از والدین در این دنیای با کلاس بالا – از جمله نامادری بث با بازی ونسا کربی – نمی دانند که چگونه به این مرد جوان که در یک سرزمین غیرقانونی خانگی گیر کرده کمک کنند یا حتی چگونه با او صحبت کنند.
خشم پسر از پدرش به خاطر ترک مادرش، فیلم را با احساس گناه دفن می‌کند که پدر را می‌خورد، پدری که در جلسات شروع به فرار می‌کند. او سپس با پدرش ملاقات بسیار پرتنشی دارد (آنتونی هاپکینز، اگرچه همان نقش خود را در «پدر» بازی نمی‌کند. پیتر به او می‌گوید که ممکن است شغلی را برای مراقبت از پسرش که پدرش آن را حفاری می‌داند رد کند. در تربیت غایب خود. “چه می خواهید، تشویق؟” پدر را تمسخر می کند “از آن عبور کن.”
پسر بی قرار و با درد روحی، از خانه پدری به خانه دیگر می رود، مدرسه را رها می کند و فقط در شهر پرسه می زند. “چه اتفاقی قرار است برای شما بیفتد؟” پدرش درخواست می کند و محصول جانبی را برای مشکل اصلی اشتباه می گیرد.
تعریف MPAA از PG-13: والدین به شدت هشدار دادند. برخی از مطالب ممکن است برای کودکان زیر 13 سال نامناسب باشد.
مارک کندی در http://twitter.com/KennedyTwits