کشتیهای قدیمیتر نیز اغلب حاوی PCBها هستند، گروهی از مواد شیمیایی بسیار سرطانزا که اغلب در سیمکشیهای برق قبل از دهه 1970 استفاده میشدند و طبق کنوانسیون استکهلم در سال 2001 در سطح جهانی ممنوع شدند. دانشمندان می گویند وقتی PCB ها در اقیانوس ریخته می شوند، به زنجیره غذایی دریایی می رسند و همه چیز از سخت پوستان کوچک گرفته تا اورکا را تحت تاثیر قرار می دهند. BAN تخمین می زند که سائوپائولو، که در دهه 1960 در فرانسه ساخته شد، بر اساس تجزیه و تحلیل کشتی خواهرش، کلمنکائو، حاوی حدود 300 تن PCB است. این سازمان غیردولتی می گوید ترک کشتی در دریا هم کنوانسیون استکهلم و هم پروتکل 1996 لندن را نقض می کند.
با این حال، برزیل نمیخواهد آن را بازگرداند. در ماه سپتامبر، بندری در ساحل ایالت پرنامبوکو مانع از پهلوگیری کشتی شد. این بندر استدلال کرد که خطر رها شدن کشتی بسیار بزرگ است و مقامات بندر را برای جابجایی آن و برخورد با آزبست موکول میکنند. این امر باعث شد سائوپائولو در سواحل برزیل در حال چرخش باشد تا اینکه در 20 ژانویه، نیروی دریایی برزیل اعلام کرد که کشتی را به سمت آب های بین المللی خارج کرده است، جایی که در آنجا باقی مانده است. نیروی دریایی می گوید مجبور بود این کار را انجام دهد زیرا کشتی پیری که در طول اودیسه خود به بدنه آن آسیب وارد کرد، ممکن بود در سواحل برزیل به گل نشسته یا غرق شود و سایر قایق ها و حیات وحش ساحلی را تهدید کند.
بر اساس گزارش، دولت لولا به طور خصوصی در مورد اثرات زیست محیطی رها کردن کشتی ابراز نگرانی کرده است روزنامه، روزنامه برزیلی اما مایل به شروع درگیری با نیروی دریایی نیست، زیرا روابط لولا با نیروهای مسلح در پی درخواستهای اخیر غیرنظامیان برای کودتای نظامی تحت فشار شدید قرار گرفته است. بنابراین، با اندک نشانهای از یک چهره در اطراف نیروی دریایی، به نظر میرسد که سائوپائولو به سمت یک قبر آبکی سمی میرود.
جایی در اقیانوس اطلس جنوبی در حال حاضر، یک 34000 تن، 870 فوت. ناو هواپیمابر بی هدف روی امواج شناور است. این کشتی که در یک مناقشه بین المللی بر سر محتویات سمی آن گرفتار شده است، در شرف تبدیل شدن به یکی از بزرگترین زباله های اقیانوس است.
Puckett، از BAN، می گوید که ایده غرق شدن سائوپائولو برای برزیل منطقی نیست. او میگوید: «میلیونها دلار فولاد برای بازیافت وجود دارد، که بسیار بیشتر از هزینه مدیریت آن مواد خطرناک است. من هرگز ندیده بودم چنین کشتی ارزشمندی عمدا غرق شود.
برداشتن چنین عروقی یک دردسر بزرگ برای دولت ها است. حمل آنها می تواند از 8000 دلار (هزینه هر قایق برای 14 قایق تفریحی که اخیراً در کارولینای جنوبی از آب خارج شده اند) تا 1.8 میلیون دلار (هزینه برداشتن یک قایق ماهیگیری 83 فوتی در سایپان در سال 2021) هزینه داشته باشد. پس از طوفان سال 2015، صخرههای مرجانی مجاور در جزایر ماریانای شمالی را به مدت شش سال تخریب میکردند که آنقدر آسیب دید که صاحبان آن قادر به تعمیر آن نبودند.)
ناو هواپیمابر برزیلی سائوپائولو (A12) در 11 اوت 2016 در ریودوژانیرو مشاهده شد. اعتبار – بنوا تسیه—رویترز
رها شدن قایق ها غیر معمول نیست. از آنجایی که نگهداری و دفع صحیح آنها پرهزینه است، ده ها هزار کشتی ناخواسته – معمولاً بسیار کوچکتر از یک ناو هواپیمابر – در بندرها، سواحل یا در دریا رها می شوند. در نیجریه، هزاران کشتی باری شکسته و کشتیهای ماهیگیری تجاری سواحل را پر میکنند، اکوسیستمهای ساحلی را نابود میکنند، فرسایش سواحل را بدتر میکنند و عبور آبراهها را برای جوامع محلی خطرناک میکنند. در ونیز، حدود 2000 قایق کوچک تفریحی متروکه یک تالاب محلی را مسدود کرده اند. به گفته نانسی والاس، مدیر برنامه زباله های دریایی اداره ملی اقیانوسی و جوی، در ایالات متحده، دفتر پاسخگویی دولت تخمین می زند که از سال 2013 تا 2016، 5600 قایق در آب های ایالات متحده رها شده اند – که احتمالاً تخمین بسیار پایینی است.
برای اظهار نظر، نیروی دریایی برزیل تایم را به اطلاعیههای رسمی خود هدایت کرد که فقط میگوید نیروی دریایی اجازه نخواهد داد سائوپائولو به برزیل بازگردد. آنها به جای آن اشاره نمی کنند که کجا خواهد رفت.