زنان افغان مصمم و ناامید پس از ممنوعیت سازمان های غیر دولتی طالبان

جولای 21, 2023دسامبر 29, 2022 از حسینی بای

منبع

او از دستور اخیر طالبان ناامید است اما شوکه نشده است. عمل گرایی او باعث می شود که به اهمیت تعامل با طالبان به عنوان حاکمان واقعی کشور باور داشته باشد. ما قبض برق خود را به طالبان می پردازیم، شناسنامه خود را از آنها می گیریم. افغان های بیشتری باید راه هایی برای نشستن با آنها بیابند. ما باید به آنها بگوییم که این مسائل تحت رهبری خارجی نیست.»

او و دیگران گفتند که اجرای این ممنوعیت تاکنون جهانی نیست. این سختگیرانه ترین قانون برای زنان در ادارات در شهرها است، اما برخی از زنان در مناطق روستایی، به ویژه آنهایی که در زمین هستند که مراقبت های بهداشتی و کمک های بشردوستانه حیاتی را ارائه می دهند، توانسته اند عمل کنند. او گفت که ولایات خارج از کابل و قندهار، زادگاه معنوی طالبان، نسبت به کار NGO ها مثبت تر هستند و این او را امیدوار می کند.

چالش های فوری او غیرعادی هستند، با تنها چند ساعت برق در روز، کار از خانه دشوار است. او به اندازه کافی خوش شانس است که نزدیک دفتر زندگی می کند و در صورت نیاز می تواند به سرعت و با احتیاط به آنجا برسد، اگرچه کارمندان زن او که دورتر هستند نمی توانند. او دلتنگ راحتی کار در یک اداره و دانشگاهی بودن آن است.

این کارمند غیر دولتی که دو مدرک ماستری دارد و سه دهه تجربه مسلکی در بخش آموزش افغانستان دارد، می خواست برای آخرین بار به دفتر برود تا لپ تاپ خود را جمع آوری کند، اما رئیسش به دلیل حضور طالبان مسلح در بیرون ساختمان به او هشدار داد که این کار را انجام ندهد. .

او از ترس شناسایی شدن نمی خواست اطلاعات شخصی خود را بدهد و پدرش در پی محدودیت های طالبان بیشتر از او محافظت می کند.

یک زن ساکن کابل که یک سازمان غیردولتی ملی را رهبری می‌کند، گفت: «آنها به حقوقی که اسلام به زنان می‌دهد اهمیت نمی‌دهند، به آنها کار نمی‌کند». من از اهمیت کار زنان و تأثیر آن بر زنان بهره مند می دانم.»

او گفت: “مسئولیت من است که دست زنان و دختران را بگیرم و برای آنها خدمات ارائه کنم.” «تا آخر عمرم کار خواهم کرد. به همین دلیل است که من افغانستان را ترک نمی کنم. من می توانستم بروم، اما زنان دیگر از من برای کمک نگاه می کنند. اگر ما شکست بخوریم، همه زنان شکست می‌خورند.»

اما دیگران می دانند که گفتگو با شورشیان سابق محدودیت هایی دارد.

علیرغم اینکه در ابتدا وعده حکومت معتدل تری را داده بودند، طالبان تفسیر خود از قوانین اسلامی یا شریعت را اجرا می کنند.

داستان ادامه دارد

آنها دختران را از تحصیل در دبیرستان، دبیرستان و دانشگاه منع کرده اند، زنان را از اکثر مشاغل محدود کرده و به آنها دستور داده اند که لباس های سر تا پا در اماکن عمومی بپوشند. حضور زنان در پارک ها، سالن های ورزشی و سایر مکان های عمومی نیز ممنوع است.

این کافی نبود. روز شنبه، مقامات طالبان اعلام کردند که زنان را از سازمان‌های غیردولتی محروم کرده‌اند، ظاهراً به دلیل عدم استفاده صحیح از روسری یا حجاب.

یکی دیگر از کارگران غیر دولتی افغان پیش بینی می کند که کمک های مالی کمک کنندگان به دلیل کاهش مشارکت زنان متوقف شود. او همچنین به شرط عدم شناسایی برای محافظت از خود، همکارانش و سازمان های شریک صحبت کرد.

اهداکنندگان او در حال درک، حفظ حقوق و هزینه های عملیاتی سازمان غیردولتی هستند. او گفت که اکنون این یک بازی انتظار است تا ببینیم سازمان ملل و بقیه جامعه بین المللی چگونه به آخرین دستور طالبان واکنش نشان می دهند.

این اعضا بیش از 55000 اتباع افغان را در میان خود استخدام می کنند که حدود یک سوم آنها زن هستند. این آژانس می گوید که کارکنان زن نقش اساسی در فعالیت های سازمان های غیردولتی ایفا می کنند و خدمات بشردوستانه را ارائه می کنند و در عین حال به آداب و رسوم سنتی و مذهبی احترام می گذارند.

با این حال، زنان در برخی از سازمان‌های محلی تلاش می‌کنند تا زمانی که کمک‌های اهداکنندگان ادامه دارد، خدمات را تا جایی که می‌توانند تحت نظارت و پرداخت حقوق کارکنان خود ادامه دهند.

او گفت: «ما حتی زمان ورود و خروج دفتر خود را تغییر دادیم، زیرا نمی‌خواستیم از سوی طالبان دنبال شویم».

پیش از این، زنان در دفتر بسیار مراقب بودند و امیدوار بودند که با طالبان مشکلی نداشته باشند. یکی از کارمندان زن یک سازمان غیردولتی به آسوشیتدپرس گفت، آنها لباس‌ها و ماسک‌های طولانی‌تری به همراه روسری اسلامی می‌پوشیدند و در محل کار و هنگام صرف غذا از همکاران مرد جدا می‌ماندند.

این اقدام آژانس‌های کمک‌رسانی بین‌المللی را بر آن داشت تا عملیات در افغانستان را متوقف کنند و این احتمال را افزایش داد که میلیون‌ها نفر در طول ماه‌های سخت زمستان بدون غذا، آموزش، مراقبت‌های صحی و دیگر خدمات حیاتی باقی بمانند.

آژانس هماهنگ کننده کار توسعه و امداد در افغانستان، ACBAR، تخمین می زند که بسیاری از 183 عضو ملی و بین المللی آن از زمان اجرایی شدن این فرمان، فعالیت ها و خدمات بشردوستانه خود را تعلیق، متوقف یا کاهش داده اند.

او مصمم است به کمک به دیگران ادامه دهد، حتی اگر اکنون از خانه کار می کند.

این کارمند سازمان غیردولتی گفت که بسیاری از زنان تحصیل کرده پس از تسلط طالبان در آگوست 2021، آنجا را ترک کردند که به قیمت تمام شدن ظرفیت و تخصص جامعه مدنی افغانستان تمام شد.