کر در بازجویی از دادستان استفان میچل شهادت داد: «زانویم شکست، مچ پایم شکست، کبدم زخمی شد.
سیجو و روزلین تور پرز، والدین نوزاد، شهادت دادند که احساس می‌کردند خانواده‌شان به دلیل آنچه که فکر می‌کردند یک کار خوب بود، از هم پاشیده است.
راشل کوهل، وکیل مدافع فیسی در 22 اوت، روز پایانی دادگاه گفت: “این کسی است که فکر می کنم احتمالاً بدترین شب زندگی خود را سپری کرده است، همانطور که قربانیان نیز چنین کردند.” “فکر نمی کنم یک شب بد زندگی شما را خراب کند.”
او گفت که اکنون باید هر شش ماه یک بار اسکن CAT دریافت کند، زیرا آئورت او در نتیجه تصادف پاره شده است. او به اشتراک گذاشت که آئورت او ممکن است هر لحظه در پاسخ به فشار خون بالا بدتر شود.
من نمی‌دانستم قرار است با پسرم چه اتفاقی بیفتد، نمی‌دانستم قرار است با مادرم چه اتفاقی بیفتد. من می‌توانستم تمام خانواده‌ام را آن شب از دست بدهم، فقط به خاطر توقف برای کمک به کسی.»
وکیل مدافع فیسی برای محکومیت کوتاه‌تری به رقابت پرداخت و گفت که این جنایت یک حادثه منفرد و بدون پیش‌اندیشی یا سوء نیت «بدون پیچیدگی» بوده است.
جلسه صدور حکم او، با شهادت عاطفی از هر دو طرف، طی دو روز در ماه اوت برگزار شد.
همانطور که کر شهادت داد، فیسی سرش را پایین انداخت و گریه کرد.
دزدی خودرو بیش از زخم های روحی بر جای گذاشت.
“خانم. اقدامات فیسی نمی تواند بدون مجازات بماند. “رفتار او در شب چیزی جز تکان دهنده نبود.”
کر گفت: “به دلیل این تصادف رانندگی، از نظر جسمی و روحی، من دیگر مثل قبل نیستم.” «اشکم می‌ریزد، زیرا تا امروز، آنطور که می‌خواهم در کنار فرزندانم نیستم. تمام زندگی من بدون هیچ انتخابی که خودم انجام دادم نابود شد.»
یکی از آنها، خوزه سیجو، سوار یک وانت مشکی شد. در حالی که او ماشین فیسی را بازرسی می‌کرد و به دنبال مسافران دیگری در خودروی او می‌گشت، فیسی در کامیون سیجو پرید – مادر 63 ساله و یک پسر شیرخوار او هنوز در کابین بودند.
حقایق پرونده عجیب و تا حد زیادی غیرقابل انکار بود: الکسیس فیسی، یک مادر مجرد، در جشن تولد یکی از دوستانش در کلوپ استریپ توتسی در باغ میامی شرکت کرد. پس از یک شات رایگان مشروب و نوشیدنی های زیاد، او سوار ماشینش شد و حرکت کرد.
کاریستا کر که در آن شب به سمت کازینو هارد راک رانندگی می کرد، هنگام فرار با کامیون دزدیده شده برخورد کرد. او به قاضی گفت که او را سیاه کرده و وقتی به خود آمد، به زانوهایش نگاه کرد. آنها با خون فوران کردند، مچ پاهای او در جهت مخالف چرخید.
اما رزا پرز اورتگا، زنی که در کامیون دزدیده شده بود، گفت: “زندگی من قبل و بعد از تصادف را تجربه کرده است.” و من دائماً در مورد تماشای نوه‌ام وسواس دارم، نمی‌خواهم او حتی برای یک دقیقه گم شود.»
اما ونزر همچنین درخواست دادستان مبنی بر محکومیت فیسی به 20 سال زندان را رد کرد و به پایین‌تر از دستورالعمل‌های صدور حکم یعنی 15 سال و نیم رفت. او خاطرنشان کرد که دولت به طور معمول حداقل قراردادهای اجباری چهار سال زندان را برای پرونده های قتل عمد DUI که در آن شخصی می میرد، می پذیرد.
در طول جلسه، فیسی با گریه شهادت داد که نامه عذرخواهی نوشت و بارها برای قربانیان دعا کرد. قاضی ونزر در دستور خود گفت که شهادت خود را “در مورد پشیمانی قانع کننده” می داند.
شنوایی اشکبار
فیسی در 10 آوریل 2019 باعث ایجاد ردی از ضرب و شتم شده بود: تصادف در کنار بین ایالتی 95، سپس کامیون مردی را که برای کمک ایستاده بود – مادر 63 ساله، یک نوزاد شیرخوار و دو سگ در عقب، به سرقت برد. این منجر به تعقیب و گریز دیوانه وار شد که زمانی پایان یافت که فیسی کامیون دزدیده شده را در دو وسیله نقلیه دیگر در میرامار شخم زد. راننده یکی از آن وسایل نقلیه باید از شاسی بلند خرابش خارج می شد، زانو و مچ پایش شکسته، کبدش پارگی می کرد.
قاضی شنید که چگونه وقتی فیسی توتسیز را ترک کرد، با ماشینش در نزدیکی جاده لبنیات ایوز تصادف کرد، سطح الکل خون او بیش از سه برابر حد مجاز بود. و او از دو راننده ای شنید که برای ارائه کمک در مسیرهای شمال I-95 حرکت کردند.
فیسی، 35 ساله، در جلسه ای در اوایل پاییز امسال به قاضی میامی داد گفت: «تنها چیزی که به یاد دارم این است که در ماشین پلیس بیدار شدم.
برای آن شب سرنوشت ساز، فیسی اکنون به زندان می رود. یک قاضی در میامی داد روز پنجشنبه فیسی را به پنج سال زندان و پس از آن یک سال “کنترل جامعه” و پنج سال حبس مشروط محکوم کرد.