کالاس سیزدهمین نخست وزیر استونی از زمان اعلام استقلال این کشور در بالتیک در سال 1991 است، اگرچه می توان گفت که این مرد 45 ساله که در زمان فروریختن دیوار برلین 12 ساله بود، یکی از دردسرسازترین ها برای مسکو بوده است.
تالین، استونی – نخست وزیر کاجا کالاس که در دفتر خود در خانه استنباک، یک ساختمان نئوکلاسیک مجهز در قلب شهر قدیمی قرون وسطایی تالین نشسته بود، می خواست درباره 80 سال گذشته تاریخ اروپا بحث کند اما تنها 20 دقیقه وقت داشت.
کالاس در اواخر ژوئن، درست قبل از اجلاس سران ناتو در مادرید، زمانی که به خبرنگاران گفت که ائتلاف باید برنامه های خود برای تقویت جناح شرقی خود را اصلاح کند، سروصدای متوسطی به پا کرد. بر اساس استراتژی فعلی، ناتو، استونی، لتونی و لیتوانی را به عنوان کشورهایی می‌بیند که می‌توانند تا 180 روز قبل از اینکه اتحاد برای دفاع از آنها وارد شود، اشغال شوند. همانطور که کالاس اشاره کرد، اوکراین در آن زمان تنها 100 روز از کارزار دفاعی خود علیه روسیه می گذشت و هزاران غیرنظامی کشته شده بودند، میلیون ها نفر آواره شده بودند (از جمله 1.6 میلیون اوکراینی که به روسیه اخراج شده بودند) و شهرهایی مانند ماریوپل. به آوار تبدیل شده بود. نکته کالاس واضح بود: با توجه به اینکه استونی یک سیزدهم وسعت اوکراین است، ممکن است کالاس پس از 180 روز اشغال کشوری برای رهبری نداشته باشد. آیا قرار نبود عضویت اضطراری در ناتو جلوگیری کند؟
پدربزرگ کالاس، ادوارد آلور، یکی از فرماندهان لیگ دفاع استونی در طول جنگ استقلال استونی 1918-1920 بود که منجر به اولین رهایی این کشور از روسیه شد. پدرش، سیم کالاس، در دهه 1990، پس از اینکه این کشور برای بار دوم استقلال خود را به دست آورد، هم وزیر خارجه و هم نخست وزیر استونی بود.
نخست‌وزیر با استدلال تیموتی اسنایدر مورخ کاملاً موافق است که پوتین برای خروج از اوکراین به هیچ امتیازی نیاز ندارد. او گفت که او در “واقعیت مجازی” حکومت می کند، و چون اکوسیستم اطلاعاتی روسیه بازیچه اوست، می تواند ارتش خود را جمع کند و هر زمان که بخواهد به خانه برود و شکست نظامی را به عنوان یک پیروزی مردمی بپوشاند. کالاس گفت: “مردم او را باور خواهند کرد.” نگران احساسات پوتین نباشید.
کالاس مایل است تاکید کند که کمک های امنیتی خیریه نیست. او به یاهو نیوز گفت: «حزب راست افراطی ما در پارلمان از من پرسیدند که چرا این کار را انجام می‌دهیم. “و من پاسخ دادم که اوکراین به معنای واقعی کلمه برای ما می جنگد. وقتی روسیه با آنها در جنگ است، آنها با ما در جنگ نیستند. و ما اینجا صلح داریم.”
کالاس که زیر تابلویی از موسی که ده فرمان را دریافت می کند، می گوید: «فکر می کنم یک اشتباه اساسی بعد از جنگ جهانی دوم مرتکب شد. “در حالی که جنایات نازی ها به طور گسترده محکوم شد، جنایات کمونیست ها هرگز محکوم نشد. بنابراین ما شاهد احیای قوی استالینیسم در حال حاضر در روسیه هستیم. هفتاد درصد روس ها از استالین حمایت می کنند، علیرغم اینکه او 20 میلیون نفر را به قتل رسانده است، علیرغم تبعید، اردوگاه‌های زندان، جنگ، همه چیز. کتاب‌های تاریخ در استونی پس از کمونیسم بازنویسی شدند، در حالی که به روس‌ها هنوز همان تاریخی که در دوره شوروی باید می‌خواندیم، یاد می‌گیرند، که واقعاً مزخرف بود.»
نگرانی دیگر برای کالاس این است که از نظر سیاسی در ایالات متحده چه اتفاقی خواهد افتاد – چه در سطح کنگره و چه در سطح ریاست جمهوری. آیا استونی، همراه با لیتوانی، لهستان و بریتانیا – دیگر مدافعان سرسخت اوکراین که درجات زیادی از اجماع داخلی در مورد این موضوع دارند – می‌توانند به تنهایی سلاح و مهمات کافی برای کیف تامین کنند، باید حمایت واشنگتن از بین برود؟
حس تاریخ کالاس به طور جدانشدنی با شجره نامه خود او پیوند خورده است. رنج خانواده او را می توان در هر گلوله و جلیقه ای که دولت او به اوکراین ارسال کرده است، خواند.
یک وکیل با تحصیلات و عضو سابق پارلمان اروپا، موقعی که کالاس با یاهو نیوز در 8 ژوئیه ملاقات کرد، موضع ضعیفی داشت، به طوری که نزدیک بود مصاحبه خود را لغو کند. او با اشاره به فروپاشی دولت ائتلافی خود در روزهای قبل و مذاکرات شبانه روزی خود برای ایجاد یک دولت جدید، کاری که در 18 ژوئیه پس از آن موفق شد انجام دهد، گفت: “احتمال وجود دارد که من فردا اینجا نباشم.” استعفای کوتاه مدت
علاوه بر نفربرهای زرهی، مین های ضد تانک و طیف گسترده ای از سلاح های کوچک، استونی تامین کننده مشتاق سیستم موشکی ضد زرهی Javelin ساخت ایالات متحده بوده است، یکی از تسلیحات بسیار موثر پرتاب از شانه که به اوکراین کمک کرده است تا در برابر جنگ مقاومت کند. هدف اولیه تهاجم روسیه
او در اشاره‌ای غیرقابل انکار به مکرون گفت: «به همکارانم که می‌خواهند تلفن را بردارند و با پوتین صحبت کنند، یادآوری می‌کنم. “باشه، خوب – با او صحبت کن. اما فراموش نکنید که او یک جنایتکار جنگی است. در حال حاضر او غله اوکراین را می دزدد و برای لغو تحریم ها قحطی را تهدید می کند. مبلغان دولتی او آشکارا از گرسنگی به عنوان آخرین امید روسیه صحبت می کنند. این همان کسی است که شما با آن سر و کار دارید.»
از آن زمان، استونی اغلب خود را در مبارزه با جبرگرایی جغرافیایی یافته است. می توان طول کشور را در کمتر از دو ساعت رانندگی کرد و می تواند به سرعت دوباره توسط همسایه روسی همسایه بزرگتر خود غلبه کند. در سال 2004، استونی به اتحادیه اروپا و ناتو پیوست تا محکم در اردوگاه غرب قرار بگیرد و در برابر تکرار قربانیان گذشته غیرقابل تحمل باشد – همان جاه‌طلبی که اوکراینی‌ها برای رسیدن به آن در خاک بومی می‌میرند.
علیرغم آشفتگی در دولت خود، کالاس قصد داشت پیامی را به بقیه جهان در مورد تسلیم شدن به خواسته های روسیه در مورد اوکراین ارسال کند.
در حالی که بحث در استونی در مورد مقدار پول و تسلیحاتی که دولت باید به اوکراین بفرستد بالا گرفته است، کالاس هنوز از حمایت داخلی قاطع خود در مدیریت این وضعیت برخوردار است. او گفت: «ما در نهایت فکر می‌کردیم که مردم خسته می‌شوند و شروع به پرسیدن می‌کنند، چرا این همه کار را برای اوکراین انجام می‌دهید، در حالی که ما اینجا به کمک نیاز داریم؟» اما اگر به نظرسنجی‌هایی که ما انجام داده‌ایم نگاه کنید، چیزی شبیه به 91 درصد استونیایی‌ها می‌گویند که ما باید از اوکراین حمایت کنیم، باید به پناهندگان کمک کنیم. این خیلی واضح است.»
کالاس گفت: “من نامی را ذکر نمی کنم، اما رهبر یک کشور بزرگ که از اوکراین بسیار حمایت می کند، به من گفت: “وضعیت سیاسی من در خانه این است که دیدگاه کلی این است که جنگ تقصیر ناتو است.” ادامه دادن حمایت برای او سخت است زیرا فشار عمومی «تسلیم شوید، این را متوقف کنید» است.
کالاس به ویژه نسبت به ابهامات اخلاقی و تضادهای ژئوپلیتیکی که غرب از زمان شروع جنگ در آن قاچاق کرده است، حساس است. «خیلی جالب است. ما از گفتن “اوکراین نباید ببازد” به گفتن “اوکراین باید برد و روسیه باید ببازد” رفتیم.” اما اجازه دهید در مورد چیزی شفاف باشیم: اگر کمک نظامی به اوکراینی‌ها را متوقف کنیم، آنها نمی‌توانند از خود دفاع کنند. بنابراین ما از یک طرف می گوییم این به آنها بستگی دارد که سرنوشت خود را تعیین کنند، اما از طرف دیگر با سیاست های خودمان این تصمیم را برای آنها می گیریم.
تا سال 1991، استونی، لتونی و لیتوانی تحت حاکمیت شوروی باقی ماندند. ده ها هزار نفر کشته، زندانی و یا به سیبری تبعید شدند. در میان تبعید شدگان در سال 1949، مادر کالاس، تنها 6 ماهه در آن زمان بود، که همراه با مادربزرگ کالالاس با ماشین گاوداری به تندراهای روسیه اعزام شد و تا 10 سالگی در تبعید بزرگ شد.
برای هدایت این نکات به خانه، در ملاقات اخیر با یک دیپلمات ارشد خارجی، کالاس نسخه ای از کتاب «راهنمای دیکتاتور: چرا رفتار بد تقریباً همیشه خوب است» را به عنوان هدیه ارائه کرد. توسط دانشمندان علوم سیاسی بروس بوئنو دی مسکیتا و آلستر اسمیت. پیام زیربنایی کتاب کاملاً واضح است: شما نمی‌توانید با این فرض که تزار همانطور که در شرایط مشابه شما رفتار می‌کنید، از او جلوگیری کنید یا از او پیشی بگیرید.
کالاس اضافه کرد که طرف مقابل پوتین دمدمی مزاج این است که او همچنین می تواند جنگ را تا زمانی که بخواهد به طول بیندازد و از ضربه داخلی کم رنج ببرد.
حفظ این صلح برای استونیایی‌ها، که مرزی ناآرام 182 مایلی با قدرتی که در حال حاضر 20 درصد اوکراین را اشغال کرده و تهدید می‌کند برای همیشه، اگر نگوییم تمام آن قلمرو را اشغال می‌کند، مشترک است، یک ضرورت وجودی است. خود استونی در سال 1940 به اتحاد جماهیر شوروی ملحق شد، زمانی که جوزف استالین و آدولف هیتلر بر اساس پیمان مولوتوف-ریبنتروپ توافق کردند که اروپای شرقی متقابل را تقسیم کنند. سپس زمانی که هیتلر دو بار از استالین عبور کرد و عملیات بارباروسا را در سال 1941 آغاز کرد، توسط نازی ها تهاجم و اشغال شد، حمله محکوم به جنگ جهانی دوم او به اتحاد جماهیر شوروی که شامل اوکراین مدرن نیز می شد.
او به طور قابل توجهی کمتر مطمئن است که بقیه اروپا موافق هستند. در پنج ماه گذشته، اتحادیه اروپا چیزی نزدیک به وحدت در مورد تحریم‌ها علیه روسیه و کمک به اوکراین را مدیریت کرده است، حتی در شرایطی که به دلیل باج‌خواهی روسیه در زمینه انرژی به زمستان سرد آینده نگاه می‌کند. پوتین ممکن است در حال مبارزه با یک جنگ فرسایشی در میدان نبرد باشد، اما او در حال جنگیدن با جنگ دیگر علیه عزم و اراده اروپایی است.
او گفت: “احتمالا نه.”