به عنوان مثال، نقاشی‌های اوروک، اجداد وحشی گاوهای مدرن، در اسپانیا چهار نقطه روی آنها بود. این نشان داد که آنها چهار ماه پس از “bonne saison” یا بهار پارینه سنگی جفت گیری می کردند.
پروفسور پتیت اضافه کرد که این تنها آغاز بود. انتظار می رود تعدادی از مطالعات از این پیشرفت سرچشمه بگیرند. پروفسور پتیت گفت که آنها در حال حاضر به انتشار یافته‌هایی در مورد نماد دیگری مربوط به انسان نزدیک شده‌اند و مطالعات بیشتری باید دنبال شود.
برای دهه‌ها، محققان گمان می‌کردند که نقاط و خطوط به‌ظاهر تصادفی در نقاشی‌های غار در سراسر اروپا حاوی معنایی پنهان است، اما قادر به رمزگشایی آنها نبودند.
هنگامی که او در نهایت مشکوک شد که پاسخ او را دارد، آقای بیکن از چندین دانشگاه کمک گرفت که یافته‌های او را تأیید و تأیید کردند.
این دو مرد باید تقویمی را بر اساس هواشناسی و سایر اطلاعاتی که انسان های پارینه سنگی در دسترس داشتند، بازسازی می کردند، که سپس به توضیح جهانی بودن نمادهای غار کمک کرد.
به گفته دانشگاهیان، این موضوع نشان می‌دهد که نوشتن یک اختراع ناگهانی نیست که توسط مدیریت و بوروکراسی در جوامع پیچیده ضروری است، بلکه چیزی است که “به مراتب عمیق‌تر در رفتار انسانی ریشه دارد.”
پروفسور پتیت و پروفسور باب کنتریج، همچنین در دورهام، با اثبات این که تقریباً هیچ شانس آماری برای تصادفی بودن نتایج وجود ندارد، به تأیید یافته ها کمک کردند.
“این یک چیز اساسی متفاوت است [to a tally]اگر گفته شود این گونه جانوری پس از نقطه شروع مورد توافق ما، چهار چرخه قمری جفت می‌گیرد… و این واقعاً یک لیگ فکری کاملاً متفاوت است. این فقط ثبت سوابق نیست، یک مفهوم سازی واقعی از زمان است.
رمزگشایی نشانه‌ها تاریخ اولین پیش‌نویسی شناخته شده را 14000 سال به حداقل 20000 سال پیش می‌برد.
او امیدوار بود که این امر تلقی عمومی از انسان های پارینه سنگی را تغییر دهد و نشان دهد که آنها غارنشینان ساده ای نیستند.
سپس این دو نفر توانستند از چرخه‌های تولد حیوانات مشابهی که هنوز زنده هستند استفاده کنند تا بفهمند که مجموعه‌ای از نقاط همراه با بسیاری از نقاشی‌های حیوانات، رکورد ماه‌های قمری برای زمانی است که آنها در حال جفت‌گیری بودند.
اولین مکاشفه بزرگ این است که انسان های باستان از این نقاشی ها برای ردیابی فصل جفت گیری و تولد حیوانات وحشی مانند گاو، اسب و ماموت استفاده می کردند.
پروفسور پتیت گفت: با نشان دادن این که این نقاط بیش از یک محاسبه ساده، به عنوان مثال کشتارهای شکار، بودند، این تحقیق سطح فکری بسیار بالاتری را در میان شکارچیان-گردآورنده نشان داد.
اکنون، به لطف کار یک آماتور پیشگام، این کد شکسته شده است و باستان شناسان معتقدند که موجی از اکتشافات در راه است.
«تقویم‌های قمری دشوار هستند، زیرا فقط کمتر از دوازده و نیم ماه قمری در سال وجود دارد، بنابراین آنها به خوبی در یک سال جای نمی‌گیرند. پروفسور فریث می‌گوید در نتیجه، تقویم مدرن خودمان هیچ ارتباطی با ماه‌های قمری واقعی از دست داده است.
این واقعاً اثبات بزرگی است که آماتورها هنوز هم می توانند نقش بسیار مهمی در درک باستان شناسی در هر دوره ای ایفا کنند. درسی برای همه ما دانشگاهیان»، پل پتیت، باستان شناس دانشگاه دورهام که به آقای براون کمک کرد، به تلگراف گفت.
این نه تنها نشان می‌دهد که شکارچیان عصر یخبندان درک گذشته، حال و آینده داشتند، بلکه نشان می‌دهد که شکلی از «پیش‌نویسی» را ابداع کرده‌اند.
برای شکستن کد، آقای بیکن ابتدا از تونی فریث، استاد افتخاری دانشگاه کالج لندن کمک گرفت، که قبلاً تحقیقاتی را انجام می داد که عملکرد مکانیسم آنتی کیترا یونان باستان، یک ساعت نجومی، را قادر می ساخت تا رمزگشایی شود.
بن بیکن، علاقه‌مند به باستان‌شناسی در پس افشاگری‌ها، سال‌ها روی نقاط و نماد Y متمایز موجود در نقاشی‌های غار معروف لاسکو و آلتامیر و بیش از 600 مکان دیگر صرف کرد.
