قانونگذاران طرحی را برای پایان دادن به اخراج پناهجویان جنوب شرقی آسیا ارائه می کنند

قانون کمک به اخراج جنوب شرقی آسیا محدودیت هایی را برای اختیارات وزارت امنیت داخلی برای اخراج پناهندگان از کامبوج، ویتنام و لائوس ایجاد می کند. این لایحه می تواند تأثیر قابل توجهی برای حدود 15000 پناهجوی جنوب شرقی آسیا داشته باشد که تقریباً 80 درصد آنها به ارتکاب جرم محکوم شده اند و دوران محکومیت خود را به پایان رسانده اند، اما حکم نهایی برای اخراج و اخراج دارند.

«در سیستم ما، یک شخص ممکن است اشتباه کند. آنها می توانند بدهی های خود را به جامعه بپردازند و به پیش بروند و آینده ای جدید بسازند. آلن لونتال، نماینده کالیفرنیا، در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی در مجلس مثلث گفت: آنها نباید … به جامعه ای اخراج شوند که دیگر به آن تعلق ندارند و حتی ممکن است به یاد نداشته باشند. این عمیقاً اشتباه است که ما پناهندگان را به جایی بفرستیم که حقوق بشر آنها محافظت و تضمین نشده باشد.»

دین گفت: «ترس و ضربه‌ای که با مراجعه حضوری به آن وارد می‌شود به این معناست که شما خانه‌تان را ترک می‌کنید، خانواده‌تان را ترک می‌کنید، بچه‌هایتان را رها می‌کنید بدون اینکه بدانید قرار است بازداشت شوید یا خیر. و از آن لحظه، خانواده شما باید در صورت بازداشت شما، یک طرح پشتیبان واکنش سریع داشته باشند.

داستان ادامه دارد

دین گفت: “این فرصتی است که واقعاً داستانی را بیان کنیم که چگونه جوامع ما چنین تجربه منحصر به فرد آمریکایی هستند و چگونه ما به طور منحصر به فردی توسط سیاست های مهاجرتی خود ویران شده ایم.”

در حالی که اکثر پناهندگان آسیای جنوب شرقی که با اخراج مواجه می شوند، سال ها را بدون هیچ گونه تماسی با سیستم عدالت کیفری گذرانده اند و به اعضای جوامع خود درگیر شده اند، دین گفت که آنها همچنان از اینکه از خانواده هایشان جدا می شوند احساس اضطراب دائمی می کنند. او گفت که بررسی های ICE پراکنده است و باعث ایجاد وحشت می شود.

او گفت که بسیاری از این جوامع در مناطقی قرار گرفتند که فاقد زیرساخت ها و پشتیبانی لازم برای التیام آسیب های ناشی از جنگ، نسل کشی، آوارگی یا فقر بودند. تأثیرات گسترده است. برای مثال، جامعه همونگ، که عمدتاً از لائوس گریختند، در مقایسه با سایر گروه‌های نژادی، در تقریباً همه معیارهای درآمد، بدترین وضعیت را دارند. تخمین زده می شود که 60 درصد افراد کم درآمد و یک چهارم در فقر زندگی می کنند.

دین علاوه بر مبارزه با مجازات اضافی، گفت که گرین کارت پناهجویان در صورت ارتکاب جرم باطل می شود و عملاً کار را با مشکل مواجه می کند. اکثر آنها باید سالانه برای مجوز کار درخواست دهند و هر شش ماه یکبار روند درخواست را طی کنند.

او توضیح داد که پناهندگانی که مرتکب جرم می شوند با حکم و حکم حذف مجازات می شوند – چیزی که در میان فعالان به عنوان “خطر مضاعف” از آن یاد می شود.

این قانون از بازداشت یا اخراج پناهجویان آسیای جنوب شرقی که قبل از سال 2008 وارد ایالات متحده شده‌اند، DHS جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، به بررسی حضوری در آژانس اجرای گمرک و مهاجرت پایان می‌دهد، عملی که در نهایت باعث ایجاد اضطراب طولانی‌مدت می‌شود. مدافعان می گویند که در خانواده ها. همچنین واجد شرایط استخدام دائمی را برای افرادی که حکم نهایی حذف را دارند مجاز می‌سازد.

«این آنها را به جنایات فقر، جوانی و بقا سوق داد که دهه‌ها پیش به آنها خدمت کرده‌اند. و این هنوز هم زندگی آنها را هر روز از طریق این دستورهای اخراج به کشورهایی که آنها به عنوان پناهنده گریخته اند تهدید می کند.

این مقاله در ابتدا در NBCNews.com منتشر شده است