دیوید ادلمن، مسئول سیاست و امور جهانی در TAE، یک شرکت خصوصی بزرگ انرژی همجوشی، به واشنگتن پست گفت: “مایه افتخار بزرگ است که این اتفاقی است که در ایالات متحده رخ داده است.” “این یک نقطه عطف بسیار مهم در مسیر انرژی همجوشی است.”
متیو مک‌کینزی، فیزیکدان هسته‌ای از شورای دفاع از منابع طبیعی، گفت: «در حالی که هنوز جزئیاتی در دست نداریم، این می‌تواند گام مهمی باشد، زیرا همجوشی دارای پتانسیل تولید کربن کم با آلودگی رادیواکتیو بسیار کمتر از انرژی هسته‌ای معمولی است». در ایمیلی به یاهو نیوز گفت. اما ما نباید خودمان را گول بزنیم: همجوشی به عنوان یک منبع الکتریسیته یک مشکل واقعاً بسیار سخت است، و هنوز مشخص نیست که این پیشرفت تا چه حد است. یک چیزی که من به آن مطمئن هستم این است که ما باید تمام فناوری آماده ای را که امروز در اختیار داریم برای مشکل آب و هوا به کار ببریم. ما نمی‌توانیم چندین دهه منتظر منبع قدرتی باشیم که هنوز کارایی آن ثابت نشده است.»
جیانلوکا ساری، فیزیکدان دانشگاه کوئینز بلفاست، به نیوساینتیست گفت: «از نظر علمی، این اولین باری است که نشان دادند این امکان پذیر است. از نظر تئوری، آنها می دانستند که باید اتفاق بیفتد، اما هرگز در زندگی واقعی به صورت تجربی دیده نشد.
یک نیروگاه حرارتی فعال (گتی ایماژ)
روز دوشنبه، برخی از دانشمندان نسبت به این اعلامیه ابراز تردید کردند و نشان دادند که ممکن است توسط یک رسانه زودباور بیش از حد این خبر منتشر شود. پیتر گلیک، اقلیم شناس که مؤسسه اقیانوس آرام را تأسیس کرد، اشاره کرد که هزینه همجوشی در حال حاضر به طور چشمگیری بالاتر از جایگزین های تمیز مانند باد و خورشید است.
وزارت انرژی ایالات متحده قرار است روز سه‌شنبه اعلام کند که محققان یک واکنش همجوشی هسته‌ای را تولید کرده‌اند که یک سود خالص انرژی ایجاد می‌کند، یک پیشرفت مهم در جستجوی یک منبع انرژی پاک، مقرون‌به‌صرفه و بالقوه نامحدود.
حتی تقویت‌کننده‌های همجوشی هسته‌ای اذعان می‌کنند که بسیاری از سؤالات بی‌پاسخ مانده‌اند و ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا بتوان از این پیشرفت برای تأمین برق برای عموم استفاده کرد. با این وجود، سرمایه گذاران در پاسخ به سهام شرکت انرژی هسته ای شروع به هجوم به سهام خود کرده اند:
دانشمندان در مورد توسعه ای که چندین کشور از دهه 1950 دنبال کرده اند و میلیاردها دلار در تحقیقات سرمایه گذاری کرده اند ابراز هیجان کردند.
فواید نظری واکنش‌های همجوشی بسیار زیاد است، زیرا هیچ آلودگی هوای معمولی یا دی اکسید کربن گرمایش سیاره ایجاد نمی‌کنند. و بر خلاف راکتورهای هسته‌ای سنتی که اتم‌ها را از طریق فرآیند بسیار کم‌توانی به نام شکافت شکافته می‌کنند، همجوشی زباله‌های رادیواکتیو طولانی‌مدتی ایجاد نمی‌کند.
هنوز ممکن است اطلاعات مهمی به دست دهد که در نهایت تحول آفرین باشد. ما هنوز نمی دانیم.» او نوشت. “توانا بودن انجام این کار یک بار در روز با لیزر به هیچ وجه به این معنی نیست که این مکانیسم مقیاس خواهد شد! واقعا!»
واشنگتن پست تابستان امسال گزارش داد: «شبکه انرژی ایالات متحده برای رایج شدن نیروگاه های همجوشی نیاز به طراحی مجدد قابل توجهی دارد. قیمت تامین توان فیوژن هنوز خیلی زیاد است که امکان پذیر نیست.
لیا استوکس، کارشناس سیاست زیست محیطی در دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا، “اهمیت این خبر را نمی توان اغراق کرد.” در توییتر گفت.
دنیس وایت، مدیر مرکز علوم پلاسما و فیوژن MIT، در آن زمان به روزنامه گفت: «ما در یک مکان بسیار هیجان انگیز هستیم. “اما ما همچنین باید واقع بین باشیم به این معنا که هنوز بسیار سخت است.”
چاندا پرسكاد واینستاین، فیزیکدان دانشگاه نیوهمپشایر، اشاره کرد که فرآیند مورد استفاده توسط DOE به تریتیوم، ایزوتوپ کمیاب و رادیواکتیو هیدروژن نیاز دارد.
به گفته کارشناسان، با این حال، استفاده از این فناوری در مقیاس تجاری دشوارتر از انجام یک آزمایش آزمایشگاهی خواهد بود.