نیکولز به اینسایدر گفت: «این فقط یکی از آن عکسهای دراماتیک است. مطمئنم این فقط یک عکاس بود که در سالن های دادگاه پرسه می زد و دنبال عکس می گشت.
نیکولز گفت: «قاضی ماینر به ویژه به قدرت دادگاه خود در اصلاح روابط اعتقاد داشت.
در نتیجه فرهنگ طلاق، کاملاً ممکن است که استیو استراک در قاضی جولیوس اچ. ماینر متحدی روی نیمکت داشته باشد. به گفته نیکولز، که به داستانهای روزنامههای قدیمی و نمایههای ماینر اشاره کرد، قاضی قدیمی ایلینوی معتقد بود طلاق یک فرآیند ذاتی مخرب است و معمولاً قابل پیشگیری است.
بر اساس تحقیقات نیکولز، این تصویر یکی از آخرین لحظات ازدواج استیو و آنا استراک را به تصویر می کشد که در آن زمان 37 و 33 ساله بودند. این عکس یک عکس بود که در شیکاگو تریبون منتشر شد و به هیچ داستان خاصی متصل نبود و به دلیل ماهیت خاطره انگیزش به ظاهر چاپ شده بود.
علیرغم درخواست های عمومی شوهر، این زن در نهایت بی حرکت بود.
به گفته نیکولز، استیو استراک در سال 1953 دوباره ازدواج کرد، اما کمی بیش از یک دهه بعد در سال 1964 درگذشت. سوابق نشان می دهد که آنا استراک هرگز دوباره ازدواج نکرد. نیکولز گفت، وقتی در سال 1983 درگذشت، او را به نام همسر سابقش دفن کردند.
جف نیکولز، مورخ شیکاگویی که این عکس را به دست آورد، گفت: «امروز این یک عکس قدرتمند است، زیرا میتوانید داستان خود را پشت آن تصور کنید. یک کپی از عکس روزنامه 1948 از طریق فهرست eBay از تصویر.
به گفته نیکولز که قاضی جنگ جهانی دوم را به دلیل تضعیف ارزشهای زنان و مسئولیتهای آنها به عنوان همسر و مادر مقصر دانست، ماینر از طرفداران قوی تغییر قانون برای سختتر کردن طلاقهای سریع در ایلینوی بود. ماینر به ویژه در مورد تأثیر طلاق بر کودکان نگران بود.
تا اینکه در سال 2016 ایلینوی به یک ایالت بدون تقصیر تبدیل شد و ساکنان آن توانستند به طور رسمی به ازدواج خود پایان دهند بدون اینکه دلیلی برای ازدواج ناموفق ارائه کنند.
اینسایدر با یک مورخ شیکاگو در مورد موضوعات مربوط به عکس و هنجارهای طلاق در آن زمان صحبت کرد.
با این حال ماینر نتوانست آنا و استیو استراک را کنار هم نگه دارد. بر اساس تحقیقات نیکولز، سرشماری سال 1950 نشان می دهد که این زوج طلاق گرفته اند و آنا استراک به عنوان بسته بندی در یک کارخانه آدامس کار می کند و با والدین و پسرش زندگی می کند. نیکولز گفت که استیو به عنوان مکانیک راه آهن کار کرد و به عنوان یک مرزنشین زندگی کرد.
نیکولز به اینسایدر گفت، قبل از فلاش دوربین، آنا استراک به دلیل مستی معمولی از همسرش درخواست طلاق داده بود. در ایلینویز در آن زمان، همسری که به دنبال طلاق بود، باید دلیلی برای جدایی به دادگاه ارائه میکرد، که اغلب از بین بیماریهایی مانند رها شدن، ظلم روانی یا زنا انتخاب میکرد.
آنا استراک از نمایش عمومی شوهرش متقاعد نشد
اگر همسر شاکی بتواند رفتار مخرب را با موفقیت ثابت کند، همسر شاکی مقصر تشخیص داده می شود و می تواند توسط دادگاه با سهم کمتری از دارایی های زناشویی یا نفقه مجازات شود.
نیکولز گفت، در نمایه تریبون در ماینر که چند ماه پس از انتشار عکس استراک در روزنامه منتشر شد، قاضی درباره تلاشهای خود برای حفظ زوجها در کنار هم صحبت کرد، و در واقع اتاق دادگاه خود را به نوعی جلسه زوجدرمانی تبدیل کرد، زیرا او تلاش میکرد تا مصالحه کند. .
اما به لطف دزدی نیکولز، و همچنین دیجیتالی کردن سوابق روزنامه های قدیمی، لازم نیست فقط تصور کنیم که این زوج چه کسی هستند.
در همین حال، ماینر در سال 1958 توسط رئیس جمهور دوایت آیزنهاور به سمت نیمکت فدرال ارتقا یافت.
نیکولز گفت، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، شیکاگو موضوع شوخیهای مکرر در مورد قوانین ظاهراً سست طلاق بود و این تصور را نوعی شوخی منطقهای توصیف کرد که مردم به طور غریزی آن را درک میکردند: «اوه، مردم شیکاگو به تازگی طلاق میگیرند. نیکولز به عنوان نمونه ای از آسیب هایی که شهر متحمل شده است، گفت.