“بیشترین رئیس جمهور طرفدار اتحادیه” در صفوف کارگری دچار تردید می شود

با این حال، وقتی صحبت از کار به میان می آید، برخی می گویند بایدن کمتر تمایلی به بازنگری در مدل اقتصادی حاکم داشته است.

اورن کاس، مشاور سابق سیاست جمهوری خواهان و بنیانگذار American Compass، که به دنبال حمایت بیشتر محافظه کاری از کارگران است، گفت: «بدیهی است که پیشرفت هایی حاصل شده است.

اما از نظر منتقدان، این خطرات به نوعی نکته اصلی بودند: آنها یک لحظه نادر از اهرم را برای کارگران فراهم کردند. آنها می گویند که بایدن به سادگی می توانست از امضای هر قانونی که شامل روزهای بیماری با حقوق نمی شد خودداری کند، سپس به صراحت اعلام کرد که در صورت امتناع، شرکت های حمل و نقل ریلی در هر گونه اختلال مقصر هستند.

مقامات دولت می گویند که در حالی که بایدن قویا از حق اعتصاب حمایت می کند، هزینه های بالقوه اقتصاد که به گفته صنعت می تواند بیش از 2 میلیارد دلار در روز باشد، بسیار زیاد است و به کارگران راه آهن اجازه نمی دهد کار را ترک کنند. آنها اشاره می کنند که اعتصاب می تواند خطرات سلامتی و ایمنی را نیز به همراه داشته باشد – برای مثال، با توقف حمل و نقل مواد شیمیایی که آب آشامیدنی سالم را تضمین می کند.

برای خبرنامه The Morning از نیویورک تایمز ثبت نام کنید

جین مک‌آلیوی، محقق و سازمان‌دهنده قدیمی، گفت اعتصاب‌ها با حمایت قوی از عضویت در اتحادیه‌ها «تنها راه برای به دست آوردن قراردادهای تعیین استاندارد است و برنده شدن در قراردادهای تعیین استاندارد تنها راه برای بازسازی جنبش کارگری است». کتاب آینده او، «قوانینی برای پیروزی: قدرت و مشارکت در مذاکرات اتحادیه»، اهمیت اقدامات تهاجمی کارگری را در بهبود شرایط دستمزد و کار نشان می‌دهد.

کارگران و سازمان‌دهندگان در خط مقدم کمپین‌های اخیر اتحادیه‌ها در شرکت‌هایی مانند استارباکس و آمازون گفتند که نگران هستند مداخله بایدن در مناقشه کار راه آهن به کارفرمایان این پیام را بدهد که دولت فدرال آنها را به خاطر رفتار ضد اتحادیه‌ای مجازات نخواهد کرد.

او گفت: “همه آن را می بینند، همه تماشا می کنند، همه تحت تاثیر قرار می گیرند.” نامه سرگشاده ماه گذشته به بایدن، که توسط مک کارتین و بیش از 400 محقق دیگر امضا شد، گفت که مداخلات فدرال در مناقشات کارگری حمل و نقل “می تواند لحن کل دوران را تعیین کند.”

جو بایدن قول داد که “حامی ترین رئیس جمهوری که تا به حال دیده اید” باشد. و در دو سال گذشته، رهبران کارگری اغلب او را به خاطر اجرای این وعده تحسین کرده اند.

مقامات اتحادیه می گویند که حتی وضعیت کارگران راه آهن، که در آن بایدن از کنگره خواست قراردادی را تصویب کند که شامل دستمزدهای قابل توجه و بهبود مزایای بهداشتی باشد، برای کارگران بسیار مطلوب تر از آن چیزی بود که احتمالاً در یک دولت دیگر خواهد داشت.

در این نامه به اقدام دولت برای اعطای یک روز کاری هشت ساعته به کارگران راه آهن اشاره شده است تا از اعتصاب در طول جنگ جهانی اول جلوگیری کنند، که راه را برای دستاوردهای مشابه سایر کارگران در دهه 1930 هموار کرد. در مقابل، در این نامه آمده است که اخراج رونالد ریگان رئیس جمهور رونالد ریگان از کنترل کننده های ترافیک هوایی اعتصابی در اوایل دهه 1980 به تضعیف اهرم فشار کارگران در سراسر اقتصاد برای چندین دهه کمک کرد.

اما در هفته‌های اخیر، پس از اینکه بایدن به تحمیل قراردادی با کارگران راه‌آهن کمک کرد که چهار اتحادیه آن را تا حدی به دلیل نداشتن روز مریضی رد کرده بودند، بسیاری از فعالان کارگری و دانشمندان شروع به پرسیدن کردند: واقعاً رئیس جمهور چقدر از او حمایت می‌کند؟

مدافعان بایدن را به‌طور غیرمعمولی از حقوق کارگران صریح می‌دانند. آنها به بیانیه او در جریان رای گیری اتحادیه در انبار آمازون در آلاباما استناد می کنند که “هیچ ارعاب، هیچ اجبار، هیچ تهدیدی نباید وجود داشته باشد” – یک ژست غیرمعمول اگر با دقت بیان شده باشد از همبستگی رئیس جمهور – و ناامیدی او از اینکه کلوگ قصد دارد به طور دائم کارگران اعتصابی را جایگزین کند. .

بحث در میان منتقدان این است که بایدن با محروم کردن مؤثر کارگران راه آهن از حق اعتصاب، استفاده از این ابزار را برای سایر کارگران دشوارتر کرده است – و در نهایت، عقب‌نشینی از افول بلندمدت جنبش.

کسانی که از سیاست‌های پوپولیستی‌تر حمایت می‌کنند، می‌گویند بایدن به روش‌های خاصی عمل کرده است: تصویب یارانه‌ها برای تولید داخلی و محدودیت‌هایی در تجارت با چین و انتصاب تنظیم‌کنندگانی که اغلب برای جلوگیری از ادغام‌های بزرگ به دادگاه رفته‌اند.

جوزف مک کارتین، مورخ دانشگاه جورج تاون که در مورد اختلافات کارگری در حمل و نقل نوشته است، گفت: “بایدن در این مورد فاش کرد که من دوست شما هستم، اما من هیچ چیزی را برای شما به خطر نمی اندازم.”

برای کسانی که دوباره بایدن را ارزیابی می‌کنند، نگرانی این است که رئیس‌جمهور با درخواست از کنگره برای مداخله و جلوگیری از اعتصاب، فرصت نادری را برای بهبود قدرت چانه‌زنی کارگران به روش‌هایی که فراتر از بخش راه‌آهن است، از دست داد. آنها نگرانند که این حرکت اساساً استراتژی کارفرمایی را تأیید می کند که منتظر کارگران است به این امید که فشارها از بین برود.

منبع

گابریل وینانت، مورخ کارگری در دانشگاه شیکاگو، گفت: بایدن در لحظات خاصی به شیوه‌های جالبی اشاره کرده است. “اما به نظر نمی رسد که او شکم لازم برای دیدن ژست ها را داشته باشد.”

داستان ادامه دارد

لیز شولر، رئیس AFL-CIO، که مقام دوم فدراسیون کارگری در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما بود، گفت که دولت بایدن به مراتب بیشتر از رئیس جمهور دموکرات قبلی که رهبران کارگری او را به دلیل حمایت از تجارت آزاد مورد انتقاد قرار می‌دادند، نسبت به نیروی کار علاقه‌مندتر بوده است. معاملات و تغییرات بحث برانگیز در سیاست آموزشی.

استوارت آپلبام، رئیس اتحادیه خرده‌فروشی، عمده‌فروشی و فروشگاه‌های بزرگ، که این حرکت ناموفق را در آلاباما سازماندهی کرد، گفت: «او به ایجاد یک روحیه در کشور کمک کرده است، زیرا مربوط به اتحادیه‌هایی است که به سازماندهی فوق‌العاده در حال انجام کمک کرده است. انبار است و نتیجه را به چالش می کشد. اپلبام افزود که اعلامیه بایدن در طول مبارزات انتخاباتی «فراتر از آن چیزی بود که ما به آن امیدوار بودیم».

آنها می گویند که بایدن مانند اسلاف خود عملاً به دنبال مدیریت کاهش درازمدت نیروی کار به روشی نسبتاً انسانی است – از طریق انتصاب های مطلوب و اتخاذ تدابیری که به حاشیه ها کمک می کند – اما هنوز باید انواع خطراتی را که می تواند احیا کند. قدرت به کارگران

کیم فیلیپس-فین، مورخ دانشگاه کلمبیا که کار مطالعه می کند، می گوید: «این که این گروه از کارگران روزهای مریضی داشته باشند یا نه در برخی سطوح، این موضوع مطرح نیست. “این بود: مردم چه چیزی می توانند بخواهند و انتظار داشته باشند که از طریق اقدام جمعی برنده شوند؟”

او افزود که بایدن موضع محکم تری اتخاذ نکرد، «نشان دهنده کوری سیاسی نسبت به آنچه واقعاً در خطر بود بود».

در قلب، اپیزود راه‌آهن بحث‌هایی را در مورد اینکه رئیس‌جمهور طرفدار کارگری بودن به چه معناست برانگیخته است.

برای کسانی که این دیدگاه را تایید می کنند، مناقشه کارگری راه آهن خلاصه ای گویا از رویکرد بایدن بود: نمونه ای که در آن دولت از نزدیک با بسیاری از رهبران ده ها اتحادیه که نماینده کارگران راه آهن بودند کار کرد، اما باعث خشم بخش هایی از طبقه و خانواده شد. اعضای چهار اتحادیه به توافقی که دولت به آن کمک کرده بود، رای منفی دادند، اما اجازه نداشتند برای توافق بهتر دست به اعتصاب بزنند.

حامیان رئیس جمهور همچنین به مجموعه ای از مقررات و قوانین سازگار با کار اشاره می کنند. بایدن دستوری اجرایی صادر کرد که بر اساس آن باید به اصطلاح توافقنامه های کار پروژه در پروژه های ساختمانی فدرال بالای 35 میلیون دلار – توافق نامه هایی با اتحادیه هایی که دستمزدها و قوانین کار را تعیین می کنند – و لایحه عمده آب و هوا و بهداشت که او امضا کرد، مشوق هایی را برای پروژه های انرژی پاک ایجاد کرد تا دستمزدهایی مشابه پرداخت کنند. نرخ های اتحادیه

شولر گفت: «برای تصمیماتی که در دولت اوباما گرفته شد، کار اغلب یک فکر بعدی بود. وی گفت: «این نقطه مقابل بایدن است. ما از قبل، قبل از تصمیم گیری، سر میز قرار می گیریم.»

کریستین اسمالز، رئیس اتحادیه کارگری آمازون، که در انتخاباتی برای نمایندگی کارگران در انباری در استاتن آیلند، نیویورک، در ماه آوریل برنده شد، گفت: «همه اهمیت دخالت رئیس جمهور را درک می کنند. این که ادعا کنید طرفدارترین رئیس جمهور تاریخ هستید و چنین کاری انجام دهید با همه چیز در تضاد است. (آمازون پیروزی اتحادیه را به چالش کشیده است.)