برای کمک به ماهی قزل آلا، ممکن است نیاز به برداشتن سدها باشد

موری و اینسلی گفتند، شکستن سدها به طور قابل توجهی توانایی ماهی قزل آلا و سر فولادی را برای شنا از محل تخم‌ریزی داخلی خود به اقیانوس آرام، جایی که بیشتر عمر خود را در آنجا سپری می‌کنند، و سپس بازگشت به محل تخم‌ریزی اولیه خود برای تولید مثل و مردن بهبود می‌بخشد.

به گفته سخنرانان، میلیاردها دلار برای بازیابی ماهی قزل آلا و سر فولاد هزینه شده است، اما به گفته سخنرانان، این ماهی همچنان در حال کاهش است و زمان آن فرا رسیده است که رویکرد متفاوتی را امتحان کنیم. با شکستن سد، حمل‌کنندگان غلات، آبیاری‌ها، تولیدکنندگان برق و سایر استفاده‌کنندگان از رودخانه مخالفت می‌کنند. حامیان سد کاهش آب ماهی قزل آلا را به عوامل دیگری مانند تغییر شرایط اقیانوس ها سرزنش می کنند.

مایک سیمپسون، نماینده ایالات متحده در ایالت آیداهو، آخرین دور مناظره ها را در سال 2021 آغاز کرد، زمانی که طرحی را منتشر کرد که گفت حذف و جایگزینی خدمات سدها به منظور نجات ماهی قزل آلا 34 میلیارد دلار هزینه دارد. پتی موری سناتور ایالات متحده و جی اینسلی فرماندار واشنگتن، هر دو دموکرات، نیز در حال تهیه گزارشی هستند که انتظار می رود توصیه های آنها در اواخر تابستان امسال ارائه شود.

ماه گذشته موری و اینسلی اعلام کردند که جایگزینی مزایای ارائه شده توسط چهار سد غول پیکر برق آبی در پایین رود اسنیک در ایالت واشنگتن 10.3 تا 27.2 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.

برندا مالوری، رئیس شورا، گفت: «تجارت طبق روال معمول ماهی قزل آلا را احیا نخواهد کرد. “سیستم رودخانه کلمبیا رگ حیات شمال غربی اقیانوس آرام است.”

ساخت اولین سد در پایین رودخانه، بندر یخ، در سال 1955 آغاز شد. Lower Monumental در سال 1969، Little Goose در سال 1970، و Lower Granite در سال 1975 دنبال شد. بین ماهی آزاد مهاجر و 5500 مایل (8850 کیلومتر) زیستگاه تخم ریزی در مرکز آیداهو.

این دو گزارش به تصویر اضافه می‌کنند – که ما در کنار رهبران منطقه برای توسعه آن کار می‌کنیم – آنچه که طی دهه‌های آینده برای احیای جمعیت ماهی قزل آلا، احترام به تعهداتمان در قبال کشورهای قبیله‌ای، ارائه قدرت پاک و برآورده کردن نیازهای بسیاری از ذینفعان طول خواهد کشید. مالوری گفت.

نمایندگان جمهوری خواه ایالات متحده دن نیوهاوس و کتی مک موریس راجرز از شرق واشنگتن لایحه ای را برای حفاظت از سدهایی که در مناطق آنها واقع شده اند، ارائه کرده اند.

سدها دارای نردبان های ماهی هستند، اما تعداد زیادی از ماهی قزل آلا در حین عبور از سدها و عبور از مخازن آب سست در هنگام مهاجرت می میرند.

بیش از 12 رشته ماهی آزاد و استیل در رودخانه های کلمبیا و مار در معرض خطر انقراض قرار دارند.

کریس جردن، دانشمند NOAA، روز دوشنبه در نشستی در مورد این گزارش گفت: «ما باید به اقدامات در مقیاس بزرگتر برویم.

مالوری هشدار داد که دولت بایدن هیچ راه حل بلندمدتی از جمله شکستن سدها را تایید نمی کند.

مالوری گفت که بسیاری از دوش ماهی قزل آلا همچنان رو به کاهش است، که محیط بانان آن را به گردن سدها می اندازند، و دفتر او تلاش های چند سازمانی را برای بازگرداندن “میزان فراوان ماهی قزل آلا به حوضه رودخانه کلمبیا” رهبری می کند.

در اواخر دهه 1800، سالانه بیش از 16 میلیون ماهی قزل آلا و سر فولادی برای تخم ریزی به حوضه رودخانه کلمبیا باز می گشتند. در طول یک قرن و نیم بعد، صید بی رویه این تعداد را کاهش داد. در اوایل دهه 1950، کمتر از 130000 شینوک در حال بازگشت به رودخانه مار بودند.

دولت ایالات متحده بیش از 17 میلیارد دلار برای بازیابی ماهی قزل آلا رودخانه مار، از طریق بهبود نردبان‌های ماهی و سایر اقدامات، هزینه کرده است.