در خانه‌ای تاریک در روستای مالوتارانیوکا در حومه کراماتورسک، کاغذهای خال‌خالی از سقف اتاق نشیمن آویزان بود. تکه‌های پارچه را در شکاف‌های پنجره فرو می‌کردند تا از پیش نویس جلوگیری شود.
ما نمی توانیم برنده شویم. آنها ما را در جای دیگری استخدام نمی کنند و شما هنوز باید اجاره بپردازید. او گفت که جایی برای رفتن وجود ندارد، اما اینجا در دونتسک، “همه چیز مال ماست.”
مارکوا گفت: “ما از هم جدا می شدیم.”
دلتنگی و عدم اطمینان نیز باعث بازگشت به دونتسک می شود. یک قطار تخلیه روزانه از پوکروفسک به سمت غرب نسبتا امن‌تر اوکراین حرکت می‌کند، اما قطار دیگری نیز روزانه با افرادی که تصمیم به بازگشت به خانه دارند وارد می‌شود. در حالی که قطار تخلیه رایگان است، قطار برگشت رایگان نیست.
دفتر شهردار پوکروفسک تخمین زده است که 70 درصد از کسانی که تخلیه شده اند به خانه آمده اند. در شهر بزرگتر کراماتورسک، یک ساعت رانندگی نزدیکتر به خط مقدم، مقامات گفتند که جمعیت از 220000 نفر در هفته های پس از حمله روسیه به حدود 50000 نفر کاهش یافته است اما از آن زمان به 68000 نفر رسیده است.
تامارا مارکووا، 82 ساله، و پسرش میکولا ریاسکوف گفتند که آنها فقط پنج روز را به عنوان تخلیه‌شده در شهر مرکزی دنیپرو در این ماه گذراندند و تصمیم گرفتند فرصت‌های خود را به خانه بازگردند.
___
پوشش خبری AP از جنگ در اوکراین را در https://apnews.com/hub/russia-ukraine دنبال کنید
حالا آنها انجام می دهند. اگر آژیر حمله هوایی به صدا درآید، مارکووا با همسایگان به پناهگاه می‌رود تا زمانی که بمباران متوقف شود. کمک های بشردوستانه یک بار در ماه تحویل داده می شود. مارکوا آن را به اندازه کافی خوب می نامد. وقتی زمستان فرا می رسد، همسایه ها پنجره های خود را با فیلم پلاستیکی برای عایق بندی اولیه می پوشانند و شومینه را از دوده تمیز می کنند. شاید برای گرما گاز داشته باشند، شاید هم نه.
او گفت که در اواسط ژوئیه، زنی را که از لهستان به خانه بازمی‌گشت پس از اینکه احساس می‌کرد در آنجا نامناسب بود، گرفت. وقتی به روستای او نزدیک خط مقدم رسیدند، دهانه‌ای بود که خانه‌اش در آنجا بود.
آنیکیف گفت: «او گریه کرد. “اما او تصمیم گرفت بماند.”
پناهگاه موقتی که آنها در آن اقامت داشتند گفت که او به خانه سالمندان منتقل خواهد شد و پسرش که سمت چپش پس از سکته مغزی بی حرکت بود، به خانه معلولان خواهد رفت. آنها این را غیرقابل قبول دانستند. در عجله برای رفتن، ویلچر او را رها کردند. برای سوار شدن به اتوبوس خیلی بزرگ بود.
اما بیشتر اوقات مشکل کمبود پول بود. در کراماتورسک، برخی از افرادی که در صف منتظر جعبه‌های کمک‌های بشردوستانه بودند، گفتند که آن‌قدر فقیر هستند که اصلاً نمی‌توانند تخلیه شوند. دونتسک و اقتصاد آن از سال 2014، زمانی که جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه شروع به جنگ با دولت اوکراین کردند، تحت تأثیر درگیری‌ها قرار گرفتند.
داوطلبان از زمان تهاجم روسیه ماه‌ها در اطراف منطقه دونتسک رانندگی می‌کنند و به افراد آسیب‌پذیر کمک می‌کنند تا افراد آسیب‌پذیر را تخلیه کنند، اما چنین تلاش‌هایی می‌تواند بی‌سر و صدا به شکست ختم شود.
___
او در مورد پوتین گفت: «او پیر است. او باید بازنشسته شود.»
پروتسنکو دو ماه آن را امتحان کرده بود، سپس به خانه آمد تا در شهر کوچک پوکروفسک کار کند. روز دوشنبه، دوستان و خانواده صورت او را نوازش کردند و قبل از اینکه تابوت او را در کنار قبرش ببندند، گریه کردند.
مانند پروتسنکو، ده ها هزار نفر با خطر قابل توجهی به جوامع روستایی یا صنعتی نزدیک به خط مقدم منطقه بازگشته اند، زیرا نمی توانند در مکان های امن تر زندگی کنند.
ویتالی انیکیف یکی از راننده ها گفت: “قطعاً نیمی از کار من بردن این افراد است.” “چون پول از بین رفته است.”
هزینه ها در دنیپرو که قبلاً پر از افراد تخلیه شده بود، نگرانی دیگری بود. تسرکوونی گفت: “ما نزد اقوام ماندیم، اما اگر نیاز به اجاره داشتیم، خیلی بیشتر بود.” “از 6000 گریونا (200 دلار) در ماه برای یک استودیو شروع می شود و شما نمی توانید آن را پیدا کنید.”
اینا وارنیتسیا، روزنامه‌نگار آسوشیتدپرس، مشارکت داشت.
رانندگان تاکسی که در پوکروفسک منتظر قطار در حال رسیدن هستند، گفتند که بسیاری از مردم از تلاش برای اسکان مجدد در جای دیگر منصرف می شوند.
آنا پروتسنکو دو روز پس از بازگشت به خانه کشته شد. این زن 35 ساله کاری را انجام داده بود که مقامات می خواستند: او منطقه دونتسک در شرق اوکراین را با نزدیک شدن نیروهای روسی تخلیه کرد. اما شروع یک زندگی جدید در جای دیگر ناراحت کننده و گران بود.
او درباره عدم حمایت آنها از سوی دولت گفت: «در زمان اتحاد جماهیر شوروی خیلی راحت‌تر بود.
این برای مقامات اوکراین ناامید کننده است زیرا برخی از غیرنظامیان در مسیر جنگ باقی می مانند، اما ساکنان منطقه دونتسک نیز ناامید هستند. برخی احساس می کردند که به عنوان روسی زبانان در میان اوکراینی زبانان برخی از مناطق کشور احساس ناخوشایندی دارند.
اوکسانا تسرکوونی دو روز پس از حمله مرگبار 15 ژوئیه در دنیپرو که بیش از دو ماه در آنجا اقامت داشتند، با دختر 10 ساله خود قطار را به خانه برد. در حالی که حمله جرقه بازگشت بود، تسرکونی کار پیدا کرد. حالا او قصد دارد به شغل قبلی خود در معدن زغال سنگ بازگردد.
“چه کسی از ما مراقبت خواهد کرد؟” کارینا اسمولسکا، که یک ماه پس از تخلیه به پوکروفسک بازگشت، پرسید. اکنون در سن 18 سالگی، او به عنوان پیشخدمت، پول‌درآمد اصلی خانواده‌اش است.
پوکروفسک، اوکراین (AP) – برخورد موشک، زن جوان را به شدت به حصار پرتاب کرد که خرد شد. مادرش او را در حال مرگ روی نیمکت زیر درخت گلابی پیدا کرد، جایی که بعد از ظهر از آن لذت می برد. وقتی پدرش آمد، او رفته بود.