بولدر، کولو (AP) – آخرین باری که خدیجه احیدید پسرش را دید، در سال 2021 برای صبحانه آمد که به نظر “بی خانمان” با موهای درشت به نظر می رسید، بنابراین او به او پیشنهاد داد که 20 دلار به او بدهد تا بتواند آن روز برای اصلاح یا کوتاه کردن موهایش برود. او ساعاتی بعد در سوپرمارکتی در شهر بولدر به ضرب گلوله 10 نفر را کشت.
او برای اولین بار پس از آن احمد علیسا را در جریان محاکمه قتلش در روز دوشنبه دید و بارها گفت که پسرش که پس از تیراندازی به اسکیزوفرنی مبتلا شده بود، بیمار است. وقتی یکی از وکلای آلیسا، کاترین هرولد، او را به هیئت منصفه معرفی می کرد، هرولد از او پرسید که آلیسا را چگونه می شناسد. آحیدید پاسخ داد: چگونه می توانم او را بشناسم؟ او مریض است.» او از طریق یک مترجم عربی در اولین اظهارنظر عمومی خود درباره پسرش و تیراندازی گفت.
آهیدید گفت که آلیسا که در کودکی به همراه خانواده اش از سوریه مهاجرت کرده بود، در سال 2019 شروع به رفتار عجیب کرد و معتقد بود که توسط FBI دنبال می شود، با خودش صحبت می کند و از بقیه اعضای خانواده منزوی می شود. او گفت که پس از اینکه چند ماه قبل از تیراندازی به کووید مبتلا شد، وضعیت او کاهش یافت و افزود که او نیز “چاق” شد و دوش گرفتن را متوقف کرد.
هیچ سابقه ای از درمان بیماری روانی آلیسا قبل از تیراندازی وجود نداشت. بعد از تیراندازی، خانواده‌اش بعداً گزارش دادند که او به شیوه‌های عجیبی رفتار کرده است، مانند شکستن جاکلیدی ماشین و گذاشتن نوار روی دوربین لپ‌تاپ، زیرا فکر می‌کرد از دستگاه‌ها برای ردیابی او استفاده می‌شود. به گفته دفاعیات، برخی از نزدیکان فکر می کردند که او ممکن است توسط یک روح شیطانی یا جن تسخیر شود.
هیچ کس، از جمله وکلای آلیسا، مخالفت نمی کند که او تیرانداز بوده است. آلیسا به دلیل جنون در تیراندازی خود را بی گناه دانسته است. مدافع می گوید که او باید بی گناه شناخته شود، زیرا او از نظر قانونی مجنون بوده و قادر به تشخیص درست و غلط در زمان تیراندازی نبوده است.
دادستان ها و روانشناسان پزشکی قانونی که او را برای دادگاه ارزیابی کردند، می گویند که در حالی که آلیسا بیمار روانی بود، وقتی حمله را آغاز کرد، می دانست چه می کند. آنها به برنامه ریزی و تحقیقاتی که او برای آماده شدن برای آن انجام داد و ترس او از اینکه ممکن است بعد از آن به زندان بیفتد اشاره می کنند تا نشان دهد که آلیسا می داند کاری که انجام می دهد اشتباه است.
آلیسا بیشتر به هنگام شهادت مادرش به پایین نگاه می کرد و عکس هایی از او به عنوان یک کودک نوپا و یک نوجوان شاد در ساحل روی صفحه نمایش داده می شد. هیچ تبادل آشکاری بین مادر و پسر در دادگاه وجود نداشت، اما آلیسا پس از رفتن چشمان او را با دستمال کاغذی کشید.
روانپزشک مسئول درمان آلیسا در بیمارستان روانی دولتی پیشتر در روز شهادت داد که آلیسا در طول بیش از دو سال اقامت خود در آنجا از پذیرش بازدیدکنندگان خودداری کرده است.
هنگامی که توسط مایکل دوگرتی، دادستان منطقه مورد بازجویی قرار گرفت، آهیدید گفت که پسرش به او نگفته است که قصد دارد در روز تیراندازی چه کاری انجام دهد.
او گفت که فکر می‌کند بسته بزرگی حاوی تفنگی که آلیسا کمی قبل از تیراندازی با آن به خانه آمده، ممکن است پیانو بوده باشد.
او گفت: «به خدا سوگند ما نمی‌دانستیم داخل آن بسته چیست.
دوگرتی خاطرنشان کرد که بلافاصله پس از تیراندازی به بازرسان گفته بود که فکر می‌کند می‌تواند یک ویولن باشد.
پس از یادآوری اظهارات قبلی به پلیس، احیدید اذعان کرد که صدای کوبیدن را در خانه شنیده است و یکی از پسران دیگرش گفت که آلیسا یک اسلحه دارد که گیر کرده است. او شهادت داد، آلیسا گفت که آن را برمی گرداند.
او اشاره کرد که هیچ‌کس از خانواده بزرگی که در خانه با هم زندگی می‌کردند پیگیری نکرد تا مطمئن شود، و گفت: «هرکس شغل خود را دارد».
او گفت: “هیچ کس برای کسی آزاد نیست.”