هنگامی که محققان در انبوهی از زباله‌های چند صد ساله حفاری می‌کردند، هفت مقبره از شن‌های قهوه‌ای مصر بیرون آمدند که برای قرن‌ها – شاید هزاران سال، دست نخورده بودند. با برداشتن سقف یک اتاق تدفین، باستان شناسان با نوع بسیار متفاوتی از مومیایی روبرو شدند.
بر اساس مطالعه ای که چهارشنبه 18 ژانویه در مجله PLOS One منتشر شد، باستان شناسان کاوش در محل دفن قبت الحوا را در امتداد رودخانه نیل در اسوان آغاز کردند. محل دفن شامل تعدادی مقبره سنگی شناخته شده بود که در آن بزرگواران دفن می شدند.
محققان متوجه انبوهی از زباله های امپراتوری بیزانس شدند که از سال 330 تا 1453 پس از میلاد حکومت می کرد، در زیر این توده زباله، هفت مقبره سنگی کوچک، ساده و بدون تزئین پیدا کردند.
با نگاهی به یک مقبره کوچک، باستان شناسان انباری از 10 مومیایی تمساح پیدا کردند.
در این مطالعه آمده است که این اتاق حاوی پنج “جسد کم و بیش کامل” و پنج سر تمساح بود. این یافته “بر خلاف هر ماده کروکودیل دیگری بود که تاکنون توضیح داده شده است.”
بر اساس این مطالعه، طول تخمینی بزرگترین تمساح 11.5 فوت و کوچکترین آن 6 فوت تخمین زده شده است. باستان شناسان بر اساس نوع نگهداری و کمبود رزین و زمین، قدمت این مومیایی ها را حداقل 2300 سال تخمین زدند. به گفته محققان، تمساح ها قبل از دوره بطلمیوسی، که در حدود 330 سال قبل از میلاد آغاز شد، دفن شدند.
کامل ترین مومیایی تمساح – به نام کروکودیل شماره 5 – حدود 7 فوت طول داشت و در برگ های نخل پیچیده شده بود. در داخل معده کروکودیل، محققان سنگ هایی به نام گاسترولیت، بقایای پوسته تخم مرغ از مارمولک های کوچک یا مارهایی که خزنده خورده باشد و حشراتی که احتمالاً به جسد حمله کرده اند، پیدا کردند.
عکس‌ها نشان می‌دهند که دومین مومیایی کامل، تمساح شماره ۴، به خوبی حفظ شده بود که پوزه‌اش هنوز فلس داشت. کاسه چشم تمساح همچنان دارای بافت نرمی بود.
محققان گفتند که این پنج جمجمه از نظر کامل بودن و کیفیت نگهداری متفاوت بودند. جمجمه ای که به بهترین شکل حفظ شده بود هنوز پوست روی سوراخ های بینی و پوزه داشت. جمجمه دیگری نشانه‌هایی از بریدگی و کوبیده شدن را نشان می‌دهد که احتمالاً ناشی از فرآیند مومیایی‌سازی است.
در این مطالعه آمده است که محققان نتوانستند چگونگی مرگ کروکودیل ها را دریابند. بیشتر مومیایی‌ها نشانه‌ای از خرد شدن نداشتند، که احتمالاً به این معنی است که خزندگان در اثر غرق شدن یا خفگی مرده‌اند.
بر اساس تغییرات در کیفیت مومیایی، باستان شناسان به این نتیجه رسیدند که کروکودیل ها احتمالاً از طریق “مومیایی طبیعی عمدی” حفظ شده اند. برای این فرآیند، حیوانات در اعماق، دوره های زمانی یا انواع خاک های مختلف در زمین دفن می شدند. همانطور که مصریان باستان خزندگان را حفر کردند و آنها را در مقبره گذاشتند، مومیایی ها احتمالا آسیب دیده بودند.
بر اساس یک انتشار خبری از EurekAlert، مجموعه مومیایی های تمساح “روشی منحصر به فرد” مومیایی را در مصر باستان نشان داد.
بر اساس این مطالعه، کروکودیل ها در سایت قبت الحوا ذخیره می شوند. حفاری ها در سایت اسوان در سال 2018 آغاز شد، اما این یافته ها تا زمان انتشار این مطالعه اعلام نشد.
اسوان در حدود 510 مایلی جنوب قاهره و در امتداد رودخانه نیل قرار دارد.
هر جمجمه از 37 اسکلت در این گور دسته جمعی ماقبل تاریخ گم شده است – به جز یک
«تپه‌های زباله» پارچه‌های 1300 ساله – هنوز هم رنگارنگ – در اسرائیل کشف شده است.
نقش پنجه جادوگران سربی به استخوان‌های گربه باستانی که هزاران سال در غار تگزاس دست نخورده بودند.