پوسته‌های سخت پوستان مملو از این ماده شیمیایی معمولاً توسط رستوران‌هایی که هیچ کاربرد دیگری برای آنها ندارند، به‌طور دسته جمعی بیرون می‌ریزند. اما محققان بر این باورند که این ضایعات می تواند به عنوان یک منبع قدرتمند در جستجوی باتری های پایدارتر عمل کند.
گراهام نیوتن، استاد شیمی مواد در دانشگاه ناتینگهام که در مورد فناوری باتری های پایدار مطالعه می کند، در صحبت با گاردین، محتاطانه نسبت به این کشف خوش بین بود.
مریلند در حال حاضر به خاطر خرچنگ هایش مشهور است – اما محققان دانشگاه مریلند به دنبال این هستند که به این تمایز معنایی کاملاً متفاوت بدهند.
اما این باتری‌های صدف‌ها زیست تخریب‌پذیر هستند و می‌توانند پس از پنج ماه در خاک تجزیه شوند و روی از خود باقی بگذارند که قابل بازیافت است.
برای به‌روزرسانی‌های هفتگی در مورد جالب‌ترین نوآوری‌ها، به خبرنامه رایگان ما بپیوندید بهبود زندگی ما و نجات سیاره ما.
باتری‌های لیتیوم یونی، نوع رایجی که در اکثر تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌های ما یافت می‌شود، ممکن است صدها هزار سال طول بکشد تا پس از استفاده از آنها از بین بروند – بدون در نظر گرفتن اثرات مخرب زیست‌محیطی استخراج لیتیوم بر سیاره ما.
نیوتن، که به مطالعه مریلند وابسته نیست، به این نشریه گفت: «وقتی مواد جدیدی را برای فناوری‌های باتری توسعه می‌دهید، فاصله قابل توجهی بین نتایج امیدوارکننده آزمایشگاه و فناوری قابل اثبات و مقیاس‌پذیر وجود دارد.
با دور شدن جهان از منابع انرژی کثیف، مانند گاز متان و زغال سنگ، به هزاران باتری ارزان و سازگار با محیط زیست نیاز خواهد داشت. سخت پوستان می توانند راه حلی را ارائه دهند، به ویژه به امید کاهش اتکای ما به باتری های لیتیوم یون.
مطالعه دانشگاه مریلند همچنین نشان داد که باتری‌های کیتین-روی پس از بیش از 400 ساعت استفاده، 99.7 درصد کارآمد هستند، همانطور که توسط گاردین گزارش شده است، و این باتری‌ها احتمالاً می‌توانند در مقیاس ارزان تولید شوند.
تیمی از دانشمندان در مرکز نوآوری مواد مدرسه دریافتند سخت‌پوستان مانند خرچنگ و خرچنگ حاوی ماده‌ای شیمیایی به نام کیتین در پوسته خود هستند که در ترکیب با روی می‌توان از آن برای تامین انرژی باتری‌ها استفاده کرد.