کمیسیون تاریخی و موزه ایالتی به دنبال نشانگرهای بیشتری در مورد افراد و گروه‌هایی است که قبلاً کمتر از آنها نمایندگی می‌شدند، و اگر موضوعات آنها مربوط به زنان، اسپانیایی تبارها، لاتین تبارها و آسیایی‌آمریکایی‌ها باشد یا اگر درباره تاریخ سیاه‌پوستان و LGBTQ در خارج از فیلادلفیا باشد، از آنها حمایت مالی می‌کند.
او به استین گفت: «جوان، جوان، جوان». “البته، در آن مقطع این وسواس ملی یا بین المللی در مورد آزار کودکان وجود نداشت.”
اقدام کمیسیون و نامه دیسانتو ابتدا توسط Pennlive.com گزارش شد.
یک قاضی دادگاه ادعایی در اکتبر 1969 در حکمی علیه او نوشت: «هر دانش‌آموز می‌داند که عمل همجنس‌بازی غیراخلاقی، ناشایست، فحشا و زشت است.
لاولند گفت که او و مرکز دگرباشان جنسی مرکزی پنسیلوانیا در حال بررسی پیشنهاد کمیسیون برای ارائه نامزدی دیگر هستند. اما او گفت که آنها مطمئن نیستند که چگونه می توانند این کار را انجام دهند در حالی که شلگل را کنار گذاشته اند، زیرا پرونده حقوقی او اهمیت ملی را برای توجیه یک نشانگر ارائه می دهد.
کمیسیون تاریخی و موزه پنسیلوانیا نشانگر را به افتخار ریچارد شلگل در 3 ژوئن از محل آن خارج از خانه سابقش، یک بلوک از ساختمان کنگره در مرکز شهر هریسبورگ، پایین آورد.
او از اخراج خود به دلیل «رفتار غیراخلاقی و ناشایست» به دادگاه دعاوی ایالات متحده درخواست داد که اخراج را به این دلیل تأیید کرد که گرایش جنسی او در یک شغل دولتی ناگزیر باعث کاهش کارایی آژانس می شود.
شلگل در تاریخ شخصی که به محقق مارک استاین، که اکنون استاد تاریخ در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو است، گفته است، به یاد می آورد که چگونه در سال 1963 در زمان دولت وقت استخدام شد. بیل اسکرانتون یک بخش بزرگراه را “وضعیت مالی و بودجه” اصلاح کند و به فرماندار کنترل بیشتری بر این بخش بدهد.
هریسبورگ، پنسیلوانیا (AP) – یک نشانگر تاریخی کنار جاده ای که کمتر از یک سال پیش برای احترام به یکی از پیشگامان حقوق همجنسگرایان نصب شده بود، پس از ابراز نگرانی یک سناتور ایالتی با آژانس تاریخ ایالتی پنسیلوانیا در مورد خاطرات 30 ساله این مرد از یک دوره اولیه، حذف شد. رابطه جنسی با پسر دیگری
شلگل که در سال 2006 در سن 79 سالگی درگذشت، یک مقام سابق اداره راهداری ایالتی بود که اولین گروه LGBTQ منطقه هریسبورگ را تأسیس کرد. تلاش ناموفق او برای لغو اخراجش توسط دولت فدرال بر اساس هویت جنسی، زمانی پایان یافت که دادگاه عالی ایالات متحده از رسیدگی به این پرونده در سال 1970 خودداری کرد.
شلگل در ژوئیه 1961 از یک شغل غیرنظامی در دفتر حمل و نقل ارتش در هاوایی پس از آشکار شدن فعالیت های جنسی او در طول تحقیقات برای واجد شرایط بودن برای یک مجوز فوق محرمانه اخراج شد.
او گفت که اتهام دیسانتو مبنی بر مجرمانه بودن اقدامات شلگل “بدون انجام تکالیف کافی برای اثبات واقعی آن” مطرح شده است.
اشتاین در مصاحبه ای این هفته گفت که از تصمیم کمیسیون ناامید شده است و ابراز تردید کرد که کمیسیون یا دیسانتو به درستی زمینه حقوقی و تاریخی را که تصمیمات و اقدامات شلگل در آن رخ داده است، درک کرده است.
وقتی استین گفت که برخی از عکس‌هایی که در مجله Gay International دیده بود مربوط به «پسران کاملاً جوان» بود، شلگل موافقت کرد.
این تصمیم حدود شش ماه پس از آن اتخاذ شد که سناتور ایالتی جان دیسانتو، آر-دوفین، نوشت که اظهارات شلگل در یک قطعه زندگینامه طولانی “مذموم است و بدون توجه به گرایش جنسی، جنایتکارانه تلقی می شود.”
بری لاولند، رئیس پروژه تاریخ در مرکز دگرباشان جنسی در پنسیلوانیا مرکزی گفت: «او قطعاً شخصیت مهمی در زمینه پنسیلوانیا است. او نیروی محرکه درخواست افتخار شلگل بود. در آن زمان، اگر بخواهید، رهبران بسیار کمی وجود داشتند – افرادی که مایل بودند گردن خود را بیرون بیاورند و در واقع نام خود را بشناسند.
دیسانتو گفت: «من فکر می‌کنم این نشان‌دهنده سابقه‌ای است که او در آن پسران جوان را اصلاح می‌کرد و درگیر پدوفیلی و اعمال جنسی بود، از جمله در نهایت کمک به اداره مجله‌ای با برهنه‌های جوان و چیزهایی از این قبیل.»
این نشانگر شلگل را یک فعال دنباله‌دار نامید که پرونده تبعیض شغلی او استدلال‌های کلیدی را ارائه کرد که در تصمیمات بعدی ارزشمند بودند.
شلگل توضیح داد که چگونه برخی از آشنایانش از پسران زیر سن قانونی برهنه عکس می گیرند. او گفت که در برخی موارد آنها را سرزنش می کرد اما در موارد دیگر آنها را با دلسوزی برای استاین توصیف می کرد.
او دو سال بعد مجبور به استعفا شد، زیرا بازرسان پست به سرپرستانش در مورد نامه‌هایی که او برای انجمن Janus دریافت می‌کرد، یک گروه آموزشی، اجتماعی و حمایتی که در اوایل دهه 1960 در فیلادلفیا توسط فعالان همجنسگرا و لزبین تأسیس شد، اطلاع دادند.
دیسانتو روز سه‌شنبه گفت که توسط یکی از شرکت‌کنندگان در مورد نظرات شلگل در تاریخچه شخصی که در سال 1993 به صورت آنلاین منتشر شده بود، که شلگل به پروژه تاریخچه LGBT فیلادلفیا ارائه کرده بود، هشدار داده بود.
یکی از دوستان نزدیک او به دلیل عکس گرفتن از یک پسر زیر سن قانونی در خانه ای در روستایی پری در اواخر دهه 1960 با اتهامات جنایی روبرو شد. شلگل گفت که سعی کرد از طریق دادستان شهرستان مداخله کند اما به پرونده دوستش کمکی نکرد.
شلگل ممکن است پیش‌بینی نمی‌کرد که مصاحبه‌اش با استاین در نهایت در دسترس هر کسی از طریق اینترنت باشد. او تاریخچه جنسی خود را با عبارات صریح توصیف کرد، بحث های مربوط به نشریات همجنس گرایان را که در آنها نقش ایفا می کرد به یاد آورد، تعاملات خود را با دیگر چهره های برجسته فرهنگ همجنس گرایان فیلادلفیا در دهه 60 و 70 بازگو کرد و داستان های دیگری از زندگی شخصی و کاری خود را بازگو کرد.
نامه دسامبر دیسانتو به کمیسیون، بخشی از مصاحبه با استاین را توصیف می‌کند که در آن شلگل تجربه‌ای را که با پسر همسایه‌ای در حین زندگی در مزرعه‌ای در Milroy، شهری کوچک در 20 مایلی (32 کیلومتری) شرق کالج ایالتی داشت، به یاد می‌آورد. گزارش شلگل حاکی از آن است که او در 16 سالگی پسر را لمس کرده و پسر دیگر 11 یا 12 ساله بوده است.
شلگل به اشتاین گفت: «به نظر می رسید که بچه مخالفتی نداشته باشد، اما این هیچ تفاوتی نداشت. منظورم این است که باب دفاعی نداشت. او محکوم شد.»
در مورد کمیسیون، او ابراز تردید کرد که اقدام آنها در مورد شلگل از قوانین ثابت پیروی می کند.
استین گفت: «پس آیا آنها از هر فردی در یک نشانگر تاریخی در پنسیلوانیا تحقیق کرده‌اند تا مطمئن شوند که هرگز کاری سرزنش‌کننده انجام نداده‌اند که هرگز نسبت به آن ابراز پشیمانی نکرده‌اند؟»
