مهندس سابق نیروهای ویژه می‌گوید میدان‌های مین روسی شبیه چیزی نیست که تا به حال دیده است و نبرد با این تله‌های مرگ مخفی «خست‌کننده» است.

• رایان هندریکسون برای پاکسازی مناطق به شدت مین گذاری شده در اوکراین کار می کند.

• انجنیر سابق نیروهای ویژه ایالات متحده می‌گوید که تعداد زیاد ماین‌های زمینی با هر چیزی که او در افغانستان دیده است متفاوت است.

• “چگونه همه اینها را پاک می کنی؟” هندریکسون در مصاحبه آنلاین با یک کانال یوتیوب اوکراینی پرسید.

یک مهندس سابق نیروهای ویژه ارتش ایالات متحده که مواد منفجره دست ساز را در افغانستان پاکسازی می کند و از آن زمان با تهدیدات در اوکراین مقابله می کند، می گوید که میادین مین هیولایی که روسیه در آن قرار داده است، شبیه چیزی نیست که تا به حال دیده است.

رایان هندریکسون، که قبلاً در افغانستان با کلاه سبزها خدمت می کرد و اکنون به عنوان داوطلب در اوکراین در حال حذف مین های مرگبار است، به تلویزیون تورنتو اوکراین گفت: “بزرگترین تفاوت تعداد مین ها است.” «میلیون‌ها و میلیون‌ها مین در اوکراین وجود دارد»، بسیاری از آنها توسط اوکراینی‌ها سرکوب شده‌اند، اما به‌طور قابل توجهی بیشتر توسط روس‌ها.

به عنوان مثال، در یک میدان، هندریکسون و تیمش بیش از 700 مین ضد تانک پیدا کردند، اگرچه آنها تخمین زدند که ممکن است در مجموع هزاران مین وجود داشته باشد. این فقط یک میدان بود.

او گفت که روس‌ها «توانایی مین گذاری میلیون‌ها و میلیون‌ها مین را دارند و این کار را هم می‌کنند» و تأکید کرد که «بزرگ‌ترین عامل شکل‌دهنده این جنگ، مین‌های زمینی است».

او در این مصاحبه گفت: “همه چیز مین گذاری شده است”، و توضیح داد که در اوکراین در حال حاضر “تمام مزارع مین گذاری شده است، همه مسیرها مین گذاری شده اند” و در بخش های امتداد جبهه، “اگر مسیرها مین گذاری نشده باشند، توپخانه نقاط مرجع هدف در طول مسیرها را دارد.”

هندریکسون درگیر ابتکار نوک نیزه است، سازمان سرمایه گذاری جمعی او بر حذف مین های زمینی و تله های انفجاری در مناطق عقب، مناطقی که غیرنظامیان بیشتر در معرض خطر آسیب دیدن یا کشته شدن هستند، متمرکز است. او گفت که در میدان، او و تیمش با طرح‌های پیچیده‌ای مواجه شده‌اند که در آن مین‌گذاران قصد داشتند خدمه‌های مین‌زدایی را که عمدتاً با پای پیاده و با استفاده از ابزارهای مین‌زدایی قابل حمل توسط انسان، به دام می‌اندازند، معلول یا کشته شوند.

داستان ادامه دارد

هندریکسون نشان داد که از تعداد معادن در اوکراین و کار دلهره‌آوری که در پیش است غرق شده است.

او گفت که بر اساس آنچه که دیده است، قابل قبول است که اوکراین هرگز به طور کامل مین زدایی نخواهد شد. او به کانال یوتیوب اوکراین گفت: مین های زمینی بسیار زیاد است. و احتمالاً قبل از اینکه همه چیز گفته شود و انجام شود، موارد بیشتری وجود خواهد داشت. از آنجایی که مین‌ها تله‌های مرگ مؤثری هستند که مقابله با آن‌ها خطرناک و “فرستنده” هستند، مین‌ها از بین نمی‌روند.

“تهدیدهای پنهان”

مین های زمینی در شکل ها و اندازه های مختلفی وجود دارند. مین‌های ضد نفر و مین‌های ضد تانک، در میان انواع دیگر وجود دارد، و این مین‌ها به‌طور گسترده، اغلب با تأثیرات قوی و در عین حال غم‌انگیز، در تعدادی از درگیری‌های مدرن مورد استفاده قرار گرفته‌اند. برای مثال، بقایای مواد منفجره از آن جنگ‌ها را می‌توان در مکان‌هایی مانند لائوس و کامبوج دید.

هندریکسون با اشاره به اینکه هزاران مین کشنده را می توان در عرض چند ساعت خنثی کرد، گفت: مین های زمینی بسیار موثر هستند و برای نیروهای در حال پیشروی مشکلات جدی ایجاد می کنند.

او درباره مشکلاتی که مین‌ها ایجاد می‌کنند، گفت: «شما باید با تهدیدهای پنهان مقابله کنید، تهدیدهایی که نمی‌توانید آن‌ها را در زیر زمین ببینید». “از نظر ذهنی، خسته کننده است.”

این سرباز بازنشسته گفت که او و تیمش با میدان های مین بسیار پیچیده در اوکراین مواجه شده اند که در آن مین های ضد تانک توسط مین های ضد نفر و سایر مواد منفجره محاصره شده توسط تله های انفجاری محافظت می شوند. او توضیح داد: “چگونه همه اینها را پاک می کنید؟ فقط کند است.”

دیده‌بان حقوق بشر در گزارش اخیر خود درباره استفاده از مین‌های زمینی در اوکراین نوشت: «استفاده از مین‌های ضدنفر و ضد خودرو در درگیری‌های مسلحانه منجر به سطح وسیع، پراکنده و پیچیده‌ای از آلودگی می‌شود که غیرنظامیان اوکراینی را تهدید می‌کند و تلاش‌های بازیابی را برای سال‌های آینده با مشکل مواجه می‌کند».

“تکلیف ذهنی”

هندریکسون در مصاحبه خود با تلویزیون تورنتو اوکراین، فرآیند پاکسازی مین را “روشی” توصیف کرد.

مشکل این است که در حالی که کار مین زدایی در مناطق خارج از نبرد می تواند با سرعت خاص خود انجام شود، نبرد در خط مقدم به میزان قابل توجهی کمتر مجاز است و خدمه را مجبور می کند فقط زمانی که محافظت کافی دارند یا زمانی که کمتر قابل مشاهده هستند، مانند شب، کار کنند.

هندریکسون عملیات پاکسازی در افغانستان را یادآور شد. او گفت: «ما با ردیاب‌هایمان در جلو بودیم و مسیر را برای مهاجمان باز می‌کردیم. “این کار از نظر ذهنی بسیار سخت است زیرا نه تنها نگران چیزهایی هستید که زیر زمین نمی توانید ببینید، بلکه دقیقاً در جلو هستید. چه کسی قرار است اول تیر بخورد؟ چه کسی قرار است ابتدا وارد آن کمین شود؟”

نیروهای اوکراینی از جمله چالش‌های دیگر، در حال اجرای یک فشار ضد حمله هستند که با مین‌ها مانع می‌شود، و شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد این میادین مین باید تهدیدی دشوارتر برای عملیات تهاجمی در نظر گرفته می‌شد.

هندریکسون گفت: «هر گونه تحرک، تهاجم، یا ضد حمله، حمله یا هر چیزی شبیه به آن، فرمانده باید مین های زمینی را در نظر بگیرد.

اگر مشکل مین زمینی قبلاً به دقت بررسی نمی شد، مطمئناً اکنون اینطور نیست.

ژنرال والری زالوژنی، فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین، اخیراً به واشنگتن پست گفت: «دیگر نمی‌توان فقط با یک تانک، با مقداری زره، کاری انجام داد، زیرا میدان مین بسیار عمیق است و دیر یا زود، متوقف می‌شود و سپس با آتش متمرکز نابود می‌شود».

و زالوژنی تنها ژنرال ارشدی نیست که متوجه شده است مین ها مشکل بزرگی برای ضدحمله جاری هستند.

ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده، این هفته گفت: «تلفاتی که اوکراینی‌ها در این حمله متحمل می‌شوند، از میدان‌های مین هستند – میادین مین که با شلیک مستقیم تیم‌های شکارچی ضد تانک پوشیده شده‌اند، چیزهایی از این دست».

او گفت: «مشکل واقعی میادین مین است، و اگر تغییری صورت نگیرد، اوکراین ممکن است خود را در یک جنگ فرسایشی گیر بیاورد که در آن نبردهای وحشتناک پیاده نظام و دوئل های توپخانه هر دو ارتش را درگیر می کند.

این نوعی جنگ است که اوکراین نمی‌تواند در آن شرکت کند، اگر بخواهد روس‌ها را بیرون کند و در نهایت تمام سرزمین‌های از دست رفته‌اش را پس بگیرد، یک کار دلهره‌آور دیگر.

مقاله اصلی را در Business Insider بخوانید