او در آنجا با کارگردانان اسپانیایی مانند لوئیس بونوئل و بازیگر مکزیکی سیلویا پینال ملاقات کرد و در رستوران ال تاکیتو تاکو خورد که توسط گروه ماریاچی سروده شده بود. مونرو همچنین با کارگردان مکزیکی خوزه بولانیوس که او را تا مراسم گلدن گلوب در سال 1962 همراهی کرد، محبت کرد.
اصل مقاله را در Insider بخوانید
مهاجرت آمریکایی ها به مکزیک در آن زمان غیرعادی نبود. رئیس جمهور وقت مکزیک، ژنرال پورفیریو دیاز، کشور را به روی مشاغل خارجی و مهاجران آمریکایی برای کمک به صنعتی شدن باز کرد. پدربزرگ مادری مونرو، اوتیس مونرو، در یک راه آهن در Piedras Negras کار می کرد.
مونرو ریشه‌ای مکزیکی داشت و در سال‌های پایانی زندگی‌اش مکرراً از کشور مادرش دیدن می‌کرد.
هنگامی که نورما جین بیکر برای اولین بار در سال 1946 وارد هالیوود شد، به سرعت متوجه شد که باید چه کسی شود تا بتواند آن را بزرگ کند.
در سال 1945، نورما جین مدلینگ را آغاز کرد و یک سال بعد با کمپانی فاکس قرن بیستم قرارداد بازیگری امضا کرد. او موهای خود را بلوند پلاتینی رنگ کرد و نام هنری خود را انتخاب کرد: مرلین مونرو.
گلادیس که با مشکلات روانی و مالی دست و پنجه نرم می کرد، دخترش را در خانه سرپرستی رها کرد، اگرچه او به ملاقات های مکرر ادامه داد. او در نهایت برای اسکیزوفرنی پارانوئید نهادینه شد و نورما جین را رها کرد تا در یتیم خانه‌ها و خانه‌های پرورش‌دهی بگذرد.
در سال 1903، مونروها به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کردند و نورما جین بیکر در 1 ژوئن 1926 متولد شد.
در دهه‌های 1940 و 50، بسیاری از بازیگران و هنرپیشه‌ها نام خود را تغییر دادند و به شغلی در هالیوود تبدیل شدند. برای مثال مارگاریتا کارمن کانسینو به ریتا هیورث تبدیل شد و راکل تجادا به راکل ولش تبدیل شد. ولش که با پدری بزرگ شد که سعی داشت به هر قیمتی خود را جذب کند، حتی اسپانیایی را در خانه ممنوع کرده بود، تنها پس از چندین دهه در این صنعت به میراث لاتین خود اذعان کرد.
طبق مقاله ورایتی که برای اولین بار در مورد تولید فیلم گزارش داد، “بلوند” که بر اساس رمانی از جویس کارول اوتس ساخته شده است، “نوید نگاهی ناگفته به میراث لاتین ستاره نمادین سینما و یکی از آخرین سفرهای او به مکزیک می دهد.”
در حالی که مونرو از نظر نژادی سفیدپوست بود، او آگاهانه تصویر خود را از یک دختر کاملاً آمریکایی شکل داد و به تصویر کشید. طبق Photoplay، او به عنوان یک ستاره خاص آمریکایی، “یک موسسه ملی که به عنوان هات داگ، پای سیب یا بیس بال شناخته می شود” تلقی می شد.
مونرو در سال 1955 شرکت تولیدی خود را راه‌اندازی کرد و در سال‌های منتهی به مرگش در سال 1962، بیشتر به مکزیک سفر کرد.
مونرو به عنوان یک دختر کاملا آمریکایی معرفی شد و خودش نقش مهمی در ایجاد وجهه عمومی او داشت. مونرو همراه با آرایشگرش، آلن «وایتی» اسنایدر، ظاهر خاص خود را ایجاد کرد: پوست رنگ پریده، موهای بلوند، ابروهای کمانی تیره، لب‌های چاق و نشان زیبایی. او شروع به بازی در فیلم‌ها کرد و سرانجام با سه فیلم در سال 1953 که او را به‌عنوان یکی از نمادهای اصلی سکس هالیوود و یکی از ستارگان پولی آن تثبیت کرد، به شکست بزرگی دست یافت.
اما هالیوود از لحاظ تاریخی به سفیدی بودن علاقه داشته است و صنعت سینمای قرن بیستم نیز از این قاعده مستثنی نبود. شهرت و موفقیت مونرو بر اساس تصویر او به عنوان یک دختر تمام آمریکایی شکل گرفت – شخصیتی که او در ساختن آن کمک کرد و در نهایت با ارتقاء رتبه های هالیوود کنترل کرد.
“بلوند خنگ یک نقش بود – او یک بازیگر بود، به خاطر بهشت!” چرچول گفت.
مونرو همیشه از عدم کنترلش روی صحنه فیلم‌ها ناراحت بود و یک بار گفت که «از همان نقش‌های جنسی قدیمی خسته شده است» – استرس‌هایی که باعث شد او شروع به استفاده از باربیتورات‌ها و سایر داروها کند.
مونرو با مکزیک پیوندهایی دارد، زیرا مادرش قبل از نقل مکان به کالیفرنیا در آنجا متولد شد.
مادر مونرو، گلدیس پرل مونرو، در سال 1902 در Piedras Negras، مکزیک، بر اساس اسناد ثبت تولد متولد شد. خانواده مونروها پس از یک رشته خشکسالی که غرب میانه را در دهه 1980 ویران کرد، به شهر، درست در آن سوی مرز ایگل پس، تگزاس، مهاجرت کرده بودند.
مرلین مونرو یکی از شناخته‌شده‌ترین نمادهای فرهنگ پاپ آمریکا است، اگرچه افزایش شهرت او هزینه‌های ویرانگری دارد. فیلم جدید نتفلیکس «بلوند» روایتی تخیلی از نورما جین و شخصیتی که او خلق کرده است را به تصویر می‌کشد و بازیگر کوبایی الاصل آنا دی آرماس در نقش مونرو بازی می‌کند.
ستاره بودن مرلین مونرو بر اساس تصویر یک دختر تماما آمریکایی ساخته شد.
در آخرین عکسبرداری خود با جورج باریس، عکاس، مونرو در برخی از عکس هایش یک ژاکت مکزیکی پوشیده بود.
هالیوود از نظر تاریخی از سفیدپوست بودن حمایت می‌کرد و مونرو در طول زندگی حرفه‌ای خود به شخصیت او متمایل شد.