سفیدپوستان آمریکایی عزیز: شما در مورد اسلحه نژادپرست نیستید. تو بدتر

از لحاظ تاریخی، نژاد نقش مهمی را ایفا کرده است، قوانینی که می گوید مردان سفیدپوست و پسران سفیدپوست از نظر قانونی موظف به اجرای قوانین برده داری هستند، در حالی که رونالد ریگان حداقل برای مدتی اقدامات کنترل اسلحه را پذیرفته است. و به احتمال زیاد هنوز هم همینطور است، نه به روشی ساده که زمانی تصور می کردم. می‌دانم چرا از قتل تریون مارتین متاثر نشدی، یا حداقل فکر می‌کردم تا زمانی که تابوت‌های پر از گلوله‌های بدن بچه‌های سفیدپوست به همان اندازه تحت تأثیر قرار نگرفتی.

باز هم عذرخواهی می‌کنم که فکر می‌کنم شما توسط نژاد یا نژادپرستی کور شده‌اید. من متوجه نشدم که شما گلوک و AK-47 را بیشتر از بچه های من یا حتی خودتان دوست دارید.

نماینده الیسا اسلاتکین از میشیگان، پس از آخرین تیراندازی دسته جمعی که ما با آنها مانند کاغذ دیواری برخورد خواهیم کرد، گفت: “شما یا به محافظت از بچه ها اهمیت می دهید یا نه. اما لطفاً به من نگویید که به ایمنی کودکان اهمیت می‌دهید، اگر مایل نیستید در مورد ایمن نگه داشتن آنها در مکانی که باید پناهگاه باشد گفتگو کنید.

و برای فکر کردن، من تمام آن سالها را صرف قضاوت سخت شما کردم که به دوست دبیرستانی ام که پس از اصابت گلوله به سر نابینا شده بود اهمیت نمی دهید. یا دوست دختر برادرم در یک تیراندازی کشته شده است. یا مرد جوانی که سعی کردم او را راهنمایی کنم که به هر حال به ضرب گلوله کشته شد. یا دیگری که در جریان حادثه ای که جان یک افسر پلیس دیویدسون را در کارولینای شمالی گرفت به ضرب گلوله کشته شد. یا کسی که در کارولینای جنوبی به دلیل دست داشتن در تیراندازی دو کارگر فروشگاه رفاه در منطقه متروی میرتل بیچ در انتظار اعدام نشسته است.

او گفت: “اگر این یک زنگ بیدارباش برای انجام کاری نیست، من نمی دانم چیست.”

یک دانشجوی 21 ساله دانشگاه ایالتی میشیگان به TikTok رفت تا اندوه خود را در مورد تیراندازی نیز ابراز کند. او اکنون یکی از بازماندگان دو تیراندازی دسته جمعی است – اولین مورد در سندی هوک 10 سال و دو ماه پیش، واقعیتی که به گفته او قابل درک نیست.

اون سفیده نه سیاه

متاسفم که به شما شک کردم، از اینکه به اشتباه تصور می‌کردم که شما چشمتان را به روی خشونت با اسلحه می‌بندید، به غیر از انجام افکار و دعاها بعد از هر تیراندازی پرمخاطب، زیرا این به طور نامتناسبی به افرادی آسیب می‌زند که مانند من پوست تیره می‌پوشند.

ایساک بیلی نویسنده مک کلاچی عقیده مستقر در میرتل بیچ، اس سی است





منبع

من دیگر آن اشتباه را تکرار نمی کنم.

من با سر خمیده، قلب سنگین و یک عذرخواهی که مدتها پیش آمده در برابر شما می آیم.

هر کدامشان سیاه بود. فکر کردم برایت مهم نیست چون سیاه بودند. من فکر می کردم که شما متعهد به انجام کار جدی در مورد فرهنگ بیمار اسلحه ما نیستید زیرا قربانیان اغلب سیاه پوست بودند. فکر می‌کردم مدام بهانه می‌آوری که چرا ما نمی‌توانیم از یک موقعیت غیرقابل دفاع خلاص شویم – فرهنگی که آنقدر در اسلحه‌ها اشباع شده است که خودمان را متقاعد کرده‌ایم که برای اجرای تخلفات جزئی ترافیکی به ماموران مسلح دولت نیاز داریم، زیرا برای پلیس غیرمنطقی نیست فرض کنید هر کسی که رانندگی می کند مسلح نیست – زیرا شما درد ناشی از خشونت اسلحه را مانند افرادی که شبیه من هستند تجربه نکرده اید.

من اشتباه میکردم. می دانم که بی تفاوتی شما هیچ ربطی یا خیلی کم به نژاد نداشت. شما فقط اهمیتی نمی‌دهید، یا بهتر است بگوییم، شما بیشتر به نسخه کارتونی متمم دوم اهمیت می‌دهید، نسخه‌ای که اکثر ساکنان مرفه‌ترین کشوری که زمین تا به حال می‌دانستند که ده‌ها هزار گلوله شلیک شده است را متقاعد کرده است. اجساد هر ساله – به شکل قتل و قتل و خودکشی و تصادفات قابل پیشگیری – بهای معقولی برای آزادی ماست.

سفیدپوستان آمریکایی عزیز،

من این عذرخواهی را در پی تیراندازی دسته جمعی دیگری در مدرسه دیگری، این بار در دانشگاه ایالتی میشیگان، می نویسم. اما، بیایید صادق باشیم. جزئیات مهم نیست، مکان آن نیز اهمیتی ندارد، چیزی که شما با واکنش خود به قتل عام پسران و دختران سفیدپوست کوچک در سندی هوک یک دهه پیش و مردان و زنان سفید پوست شش سال پیش در کنسرتی در لاس وگاس. اینکه این اتفاق در ایالات متحده در سطحی ادامه می‌یابد که در هیچ جای دیگر در جهان صنعتی اتفاق نمی‌افتد، با صدای بلند و عمیق می‌گوید که این همان چیزی است که شما می‌خواهید.