بسیاری از ما روانشناس نیستیم، اما به راحتی می توانیم تشخیص دهیم که یک کودک لوس چه زمانی عصبانی است. اغلب، آنها روی زمین می نشینند و لگد می زنند. وقتی بزرگ می‌شوند، همیشه راه خودشان را می‌خواهند و اگر به آن نرسیدند خرخر می‌کنند یا گریه می‌کنند. بسیاری از آنها در کودکی بزرگتر و حتی در بزرگسالی قلدر می شوند. من نمی توانم با رفتار دونالد جی.ترامپ به یاد چنین افرادی بیفتم.
این مقاله در اصل در Asheville Citizen Times منتشر شد: نظر: چه کسی باید قدرت را اعمال کند؟ نه قلدرهایی مثل دونالد ترامپ.
دموکراسی حکومتی است که توسط بنیانگذاران برای ایجاد جامعه ای که در آن قانون بین افراد برابر حاکم باشد، ابداع شده است. به همین دلیل است که می گوییم «هیچ کس بالاتر از قانون نیست» و نه تنها آن را می گوییم، بلکه سعی می کنیم این اصل را رعایت کنیم. این امر مستلزم شجاعت و تلاش هر چه بیشتر افراد جامعه ما است.
هدف دموکراسی ما این است که زندگی اکثر مردم را قادر می سازد تا به استفاده درست از خواسته ها و قدرت ما تشویق و پاداش داده شود. در عین حال، برای کسانی که تمایلاتی دارند که به دیگران آسیب می رساند و از راه های نامشروع برای رسیدن به آن خواسته ها استفاده می کنند، مانع و مسدود می شود. این در مورد همه زندگی، از جمله در مورد دولت و امور اقتصادی، که در آن قدرت و اثرات اجتماعی آن می تواند برای بسیاری بسیار مضر باشد، صدق می کند.
یک سوال اساسی در همه جوامع این است که چه کسی باید قدرت را اعمال کند؟ دموکراسی ها ابزار منظمی برای حل این موضوع دارند که چه کسی باید قدرت را اعمال کند. تلاش برای متقاعد کردن رای دهندگان با سخنرانی ها و نوشته ها از طریق کل فرآیند است که پس از آن انتخابات انجام می شود. گفتارها و نوشته ها توسط احزاب سیاسی حمایت می شود که سیاست ها و برنامه های متفاوتی را برای آینده ارائه می دهند. آنها فلسفه های مختلف حکومتی را نمایندگی می کنند و برای تایید رای دهندگان رقابت می کنند. رقابت باید در محدوده‌های قانونی باقی بماند، اما قانون حمایت از پایتخت یا مقر قدرت به وضوح توسط ترامپ و پیروانش شکسته شد و مانند کودکان لوس رفتار می‌کرد. خیلی وقته میخوام اینو بگم
از آنجایی که ترامپ قدرت براندازی انتخابات را نداشت، او و پیروانش را از تلاش برای انجام همان کاری که در 6 ژانویه 2021 به وضوح در تلویزیون شنیدیم و دیدیم، منع نکرد. کودکی ناامید و ناامید روی زمین نشسته و همان‌طور که دیدیم، رئیس‌جمهور سابق و پیروانش همان کار را انجام دادند، زیرا تلاش کردند تا با اعمال نیروی قهری بر ملت، کار ضد دمکراتیک را انجام دهند تا به راه خود برسند. آنها گفتند که می خواهند “کشور را پس بگیرند” به گونه ای که گویی کشوری که همه ما در آن زندگی می کنیم به نوعی از آنها گرفته شده است.
هیچ جامعه ای، از جمله جامعه آمریکا، کامل نبوده است، اما دموکراسی راهی برای بهبود مستمر جامعه فراهم می کند. این هرگز به طور مساوی انجام نخواهد شد، اما ما می توانیم دائماً مواردی را اصلاح کنیم که میل برخی، به ویژه آنهایی که عادت دارند “به راه خود برسند” مضر می شود. همچنین، از طریق دموکراسی، ما راهی برای ایجاد توازن بین قدرت بین کسانی که برای قدرت مدعی هستند، داریم. این هدف از انتخابات و همچنین دادگاه های حقوقی است. ما همیشه آدم‌های لوس‌شده‌ای خواهیم داشت، که احتمالاً در اوایل زندگی یاد گرفته‌اند که اینطور باشند، اغلب یک زندگی ممتاز. والدین می توانند در اصلاح چنین افرادی نقش داشته باشند، اما معلمان نیز می توانند در اصلاح این افراد نقش داشته باشند. فراتر از اینها، “مدرسه ضربات سخت” وجود دارد که به نظر می رسد در بسیاری از زندگی ساخته شده است. همچنین می تواند بخشی از قضاوتی باشد که با رفتار بد همراه است
کشیش رابرت ال. مونتگومری، دکترا، در کوه سیاه زندگی می کند.
بیشتر: نظر: مذاهب و ملت ها اغلب سعی می کنند از یکدیگر استفاده کنند که منجر به قدرت قهری می شود