دادگاه عالی علیه ملت ناواهو در پرونده حقوق آب رودخانه کلرادو حکم داد

اما، کاوانو گفت: «با توجه به متن و تاریخ معاهده، ما به این نتیجه می‌رسیم که این معاهده، ایالات متحده را ملزم به برداشتن این گام‌های مثبت نمی‌کند.»

واشنگتن (AP) – دادگاه عالی روز پنجشنبه علیه ملت ناواهو در یک مناقشه مربوط به آب ناشی از خشکسالی رودخانه کلرادو رای داد.

قاضی برت کاوانا در نوشتن برای اکثریتی که از قضات محافظه کار تشکیل شده بودند، توضیح داد که «ناواهوها ادعا می کنند که این معاهده از ایالات متحده می خواهد که گام های مثبتی برای تأمین آب ناواهوها بردارد – به عنوان مثال، با ارزیابی نیاز آبی قبیله، تهیه یک طرح. برای تامین آب مورد نیاز، و بالقوه ساخت خطوط لوله، پمپ ها، چاه ها یا سایر زیرساخت های آب.

امروزه، رودخانه کلرادو در امتداد جایی که اکنون مرز شمال غربی منطقه حفاظت شده قبیله است، جریان دارد که به نیومکزیکو، یوتا و آریزونا امتداد دارد. دو شاخه از شاخه های رودخانه، رودخانه سان خوان و رودخانه کوچولو کلرادو نیز از کنار و از طریق رزرو عبور می کنند. با این حال، یک سوم از حدود 175000 نفری که در این منطقه رزرو شده زندگی می کنند، که بزرگترین منطقه در کشور است، آب لوله کشی در خانه های خود ندارند.

یک دادگاه محاکمه فدرال ابتدا این شکایت را رد کرد، اما یک دادگاه تجدیدنظر اجازه داد تا آن را ادامه دهد. تصمیم دیوان عالی کشور این حکم را از دادگاه تجدیدنظر لغو می کند.

«ناواهوها از اینجا به کجا می‌روند؟» او نوشت. تا به امروز، تلاش‌های آن‌ها برای یافتن اینکه ایالات متحده چه حق آبه‌ای را برای آن‌ها در نظر گرفته است، تجربه‌ای آشنا برای هر آمریکایی که مدتی را در وزارت وسایل نقلیه موتوری گذرانده است، ایجاد کرده است. ناواهوها صبورانه منتظر بوده اند تا کسی یا هرکسی به آنها کمک کند، اما (مکرر) به آنها گفته می شود که در صف اشتباه ایستاده اند و باید دیگری را امتحان کنند.”

گورسوچ گفت که یکی از «خط نقره‌ای» این پرونده ممکن است این باشد که همکارانش در اکثریت متوجه شده‌اند که این قبیله هنوز هم ممکن است بتواند «منافعی را که ادعا می‌کنند در دعاوی حقوق آب، از جمله با مداخله در مواردی که بر منافع ادعا شده آنها تأثیر می‌گذارد، دفاع کند. “

دولت بایدن گفته بود که اگر دادگاه به نفع ملت ناواهو رای دهد، دولت فدرال ممکن است با شکایت بسیاری از قبایل دیگر مواجه شود.

سه لیبرال دادگاه به گورسوچ محافظه‌کار پیوستند: قاضی سونیا سوتومایور، النا کاگان و کتنجی براون جکسون.

ساموئل آلیتو، قاضی پرونده در ماه مارس، در جریان مشاجره‌ها در این پرونده، خاطرنشان کرد که منطقه اصلی منطقه ناواهو صدها مایل دورتر از بخشی از رودخانه کلرادو بود که اکنون به دنبال آب است.

دولت استدلال کرد که به این قبیله کمک کرده است تا آب را از سرشاخه‌های رودخانه کلرادو تامین کند و برای زیرساخت‌ها از جمله خطوط لوله، نیروگاه‌های پمپاژ و تأسیسات تصفیه آب تأمین کرده است. اما اعلام کرد که هیچ قانون یا معاهده ای دولت را ملزم به ارزیابی و رسیدگی به نیازهای آبی عمومی قبیله نمی کند. ایالت های درگیر در این پرونده استدلال کردند که ملت ناواهو تلاش می کرد تا به حکم دادگاه عالی که آب را در حوضه پایینی رودخانه کلرادو تقسیم می کرد، پایان دهد.



منبع

کاوانا اذعان کرد که مسائل مربوط به آب مسائل دشواری است.

حقایق پرونده به معاهداتی برمی‌گردد که قبیله و دولت فدرال در سال‌های 1849 و 1868 امضا کردند. معاهده دوم این منطقه را به عنوان “خانه دائمی” قبیله تعیین کرد – قولی که ملت ناواهو می‌گوید شامل تامین آب کافی است. در سال 2003، این قبیله از دولت فدرال شکایت کرد، با این استدلال که دولت ناواهو از حقوق آب منطقه ناواهو در بخش پایینی رودخانه کلرادو حمایت نکرده است.

وکلای ملت ناواهو درخواست این قبیله را ساده توصیف کردند و گفتند که آنها صرفاً به دنبال ارزیابی نیازهای آبی قبیله و طرحی برای برآورده کردن آنها بودند.

ایالت هایی که از رودخانه آب می گیرند – آریزونا، نوادا و کلرادو – و مناطق آبی در کالیفرنیا که در این پرونده نیز دخیل هستند، از دادگاه خواسته بودند که برای آنها تصمیم بگیرد، که قضات در یک حکم 5-4 انجام دادند. کلرادو استدلال کرده بود که جانبداری از ملت ناواهو، توافقات موجود را تضعیف می کند و مدیریت رودخانه را مختل می کند.

قاضی نیل گورسوچ در مخالفت خود نوشت که اجازه می داد پرونده به پیش برود و موضع ناواهو را “یک سوال ساده” توصیف کرد.

او نوشت: «تخصیص آب در مناطق خشک غرب آمریکا اغلب یک وضعیت حاصل جمع صفر است. او گفت که دادگاه‌ها مهم است که مسئولیت وضع قوانین مربوط به تخصیص اعتبارات و در غیر این صورت به روز رسانی قوانین فدرال را با توجه به نیازهای رقیب معاصر برای آب به کنگره و رئیس جمهور واگذار کنند.