برزیل می خواهد یک کشتی 34000 تنی را در دریا رها کند. این یک فاجعه زیست محیطی خواهد بود

کشتی‌های قدیمی‌تر نیز اغلب حاوی PCB‌ها هستند، گروهی از مواد شیمیایی بسیار سرطان‌زا که اغلب در سیم‌کشی‌های برق قبل از دهه 1970 استفاده می‌شدند و طبق کنوانسیون استکهلم در سال 2001 در سطح جهانی ممنوع شدند. دانشمندان می گویند وقتی PCB ها در اقیانوس ریخته می شوند، به زنجیره غذایی دریایی می رسند و همه چیز از سخت پوستان کوچک گرفته تا اورکا را تحت تاثیر قرار می دهند. BAN تخمین می زند که سائوپائولو، که در دهه 1960 در فرانسه ساخته شد، بر اساس تجزیه و تحلیل کشتی خواهرش، کلمنکائو، حاوی حدود 300 تن PCB است. این سازمان غیردولتی می گوید ترک کشتی در دریا هم کنوانسیون استکهلم و هم پروتکل 1996 لندن را نقض می کند.

جایی در اقیانوس اطلس جنوبی در حال حاضر، یک 34000 تن، 870 فوت. ناو هواپیمابر بی هدف روی امواج شناور است. این کشتی که در یک مناقشه بین المللی بر سر محتویات سمی آن گرفتار شده است، در شرف تبدیل شدن به یکی از بزرگترین زباله های اقیانوس است.

BAN از لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور چپگرای جدید برزیل می خواهد که وارد عمل شود. برای پیروی از معاهدات بین المللی، از جمله کنوانسیون بازل که صادرات زباله های سمی را محدود می کند، پوکت می گوید که نیروی دریایی باید سائوپائولو را به یک پایگاه دریایی بکشد، و آن را تعمیر کند. به بدنه آسیب رسانده و سپس قرارداد بازیافت را به کارخانه‌های کشتی‌سازی جدید در اروپا پیشنهاد دهید، که می‌توانند با خیال راحت آزبست را قبل از برچیدن کشتی حذف کنند.

حماسه کشتی قرار است به یک مورد شدید از رها شدن کشتی تبدیل شود – مشکلی که حامیان حفاظت از دریا و جوامع ساحلی در سراسر جهان را آزار می دهد. ناظران اقیانوس می گویند غرق شدن یک قایق به بزرگی و قدیمی سائوپائولو یک فاجعه زیست محیطی است. به گفته شبکه اقدام بازل (BAN)، یک سازمان غیردولتی، این کشتی حاوی هزاران تن آزبست و سایر مواد سمی در سیم کشی های برق، رنگ ها و انبارهای سوخت است.

کشتی سائوپائولو، به نام کشتی، پنج ماه است که در بلاتکلیفی گیر کرده است. نیروی دریایی برزیل این کشتی 60 ساله – بزرگترین کشتی در ناوگان خود – را به عنوان قراضه به یک کارخانه کشتی سازی ترکیه در سال 2021 فروخت و در آگوست 2022 از یک پایگاه دریایی در ریودوژانیرو عازم ترکیه شد. اما در حالی که ترکیه در حال حرکت بود، اجازه ورود خود را لغو کرد و گفت برزیل نتوانسته است ثابت کند که سائوپائولو فاقد آزبست است – یک ماده معدنی سمی که در ساخت بسیاری از کشتی‌های قرن بیستم استفاده می‌شود. بنابراین، قایق چرخید.

با این حال، برزیل نمی‌خواهد آن را بازگرداند. در ماه سپتامبر، بندری در ساحل ایالت پرنامبوکو مانع از پهلوگیری کشتی شد. این بندر استدلال کرد که خطر رها شدن کشتی بسیار بزرگ است و مقامات بندر را برای جابجایی آن و برخورد با آزبست موکول می‌کنند. این امر باعث شد سائوپائولو در سواحل برزیل در حال چرخش باشد تا اینکه در 20 ژانویه، نیروی دریایی برزیل اعلام کرد که کشتی را به سمت آب های بین المللی خارج کرده است، جایی که در آنجا باقی مانده است. نیروی دریایی می گوید مجبور بود این کار را انجام دهد زیرا کشتی پیری که در طول اودیسه خود به بدنه آن آسیب وارد کرد، ممکن بود در سواحل برزیل به گل نشسته یا غرق شود و سایر قایق ها و حیات وحش ساحلی را تهدید کند.

در برزیل، چهره مشکل رها شدن کشتی، خلیج گوانابارا در ایالت ریودوژانیرو است، جایی که حدود 200 کشتی، از جمله کشتی‌های باری و تانکرهای نفت، توسط مالکان گرفتار در مشکلات مالی یا حقوقی در حال پوسیدن رها شده‌اند. سازمان‌های غیردولتی محلی می‌گویند آلودگی نفتی و شیمیایی ناشی از آن به طور چشمگیری جمعیت بومی حرا، لاک‌پشت و دلفین را کاهش داده و به معیشت ماهیگیران محلی آسیب رسانده است. این خلیج در ماه نوامبر، زمانی که طوفانی باعث ارتفاع 660 فوتی شد، خبرساز شد. یک کشتی باری از لنگرگاه خود رها می شود و به ریو-نیتروی – طولانی ترین پل روی آب آمریکای لاتین – سقوط می کند.

پیلار اولیوارس—رویترز” src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/TYZ7nirIYSv6QAxE05mOow–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTcwNTtoPTUyOQ–/https://media.zenfs.com/en/time_72/0651ff043da9c5aca945aa7b81471e3a” class=”caas-img”/>

مشکل این است که آنچه در آن قایق‌ها باقی می‌ماند، روی قایق نمی‌ماند. والاس می‌گوید: «هر زمان کشتی‌ای در دریا باقی می‌ماند، اولین چیزی که باید به آن فکر کرد مواد شیمیایی سمی است که می‌تواند برای حیات وحش بسیار تأثیرگذار باشد». قایق های رها شده در هر اندازه ای می توانند باعث نشت نفت و شسته شدن مواد شیمیایی رنگ و میکروپلاستیک ها در آب شوند، در حالی که زباله هایی مانند تور می توانند شل شده و ماهی ها را به دام بیندازند.

رها شدن قایق ها غیر معمول نیست. از آنجایی که نگهداری و دفع صحیح آنها پرهزینه است، ده ها هزار کشتی ناخواسته – معمولاً بسیار کوچکتر از یک ناو هواپیمابر – در بندرها، سواحل یا در دریا رها می شوند. در نیجریه، هزاران کشتی باری شکسته و کشتی‌های ماهیگیری تجاری سواحل را پر می‌کنند، اکوسیستم‌های ساحلی را نابود می‌کنند، فرسایش سواحل را بدتر می‌کنند و عبور آبراه‌ها را برای جوامع محلی خطرناک می‌کنند. در ونیز، حدود 2000 قایق کوچک تفریحی متروکه یک تالاب محلی را مسدود کرده اند. به گفته نانسی والاس، مدیر برنامه زباله های دریایی اداره ملی اقیانوسی و جوی، در ایالات متحده، دفتر پاسخگویی دولت تخمین می زند که از سال 2013 تا 2016، 5600 قایق در آب های ایالات متحده رها شده اند – که احتمالاً تخمین بسیار پایینی است.

ناو هواپیمابر برزیلی سائوپائولو (A12) در 11 اوت 2016 در ریودوژانیرو مشاهده شد. اعتبار – بنوا تسیه—رویترز