حتی از نظر فنی یک میگو، میگوی آخوندکی یا سکونپایان، خویشاوندان دور خرچنگ، خرچنگ و میگو نیستند. آنها نام خود را به این دلیل گرفته اند که این سخت پوست دریایی گوشتخوار شبیه مخلوطی از آخوندک نمازگزار و میگو است. حتی گاهی اوقات می توان آنها را شبیه به خرچنگ دریایی توصیف کرد.
میگوی آخوندی که اغلب در آب‌های محلی در امتداد سواحل ایالت و در امتداد جنوب شرقی ایالات متحده دیده می‌شود، می‌تواند در آب‌های کم عمق استوایی یا نیمه گرمسیری یافت شود.
SCDNR در مورد این گونه می گوید: «میگوی آخوندکی (نه یک میگوی واقعی) سخت پوست پهن و ساحلی است که گاهی به اشتباه «میگوی سنگی» نامیده می شود.
در میان گونه‌های میگو که سواحل کارولینای جنوبی را احاطه کرده‌اند، میگوی آخوندکی به‌عنوان قابل توجه‌ترین آنها برجسته است.
ماهیگیران و متخصصان دریایی به طور یکسان اعلام کرده اند که پنجه میگوی آخوندک خطرناک است و برای جلوگیری از آسیب دیدن باید احتیاط کرد.
میگوهای آخوندکی اکثریت عمر خود را در حفره ها، صخره ها یا شکاف ها زندگی می کنند و عموماً فقط برای جفت گیری یا شکار منابع غذایی در مجاورت آن را ترک می کنند. میگوی مانتیس به عنوان یک اهمیت زیست محیطی برای صخره های مرجانی خود عمل می کند. این به این دلیل است که آنها نسبت به آلاینده‌های محیطی اطراف بسیار حساس هستند و رفتار آنها می‌تواند نشان‌دهنده شرایط بدی باشد.
عنوان سریعترین مشت در قلمرو حیوانات کاملاً به میگوی آخوندک طاووسی تعلق دارد که زائده های چماق مانند آن به سرعت یک اسلگ کالیبر 22 می رسد، صدف های تاشو را به راحتی می شکنند و می توانند انگشتان انسان را تا استخوان برش دهند. واشنگتن پست
دو نوع اصلی شکار برای میگوی آخوندی وجود دارد: نیزه کردن و کوبیدن. میگوهای آخوندکی کوبنده اندام های جلویی کلسیفیه دارند که از آن برای ضربه زدن قدرتمند به شکارچیان و طعمه ها استفاده می کنند. به گفته بنیاد بزرگ مرجانی، میگوهای آخوندکی دارای اندام های جلویی تیز هستند که از آنها برای سوراخ کردن شکارچیان و طعمه ها استفاده می کنند.
SCDNR ادامه می دهد: “میگوی آخوندکی را می توان خورد، اما گوشت کمی با کیفیت پایین دارد.”
این زائده ها را می توان به دو روش جداگانه استفاده کرد که به طور کلی از طریق شکار و حمله در گونه مشاهده می شود.
آنها را می توان در امتداد سواحل ساحلی یافت، معمولاً در یک لانه متروکه زندگی می کنند، گاهی اوقات U شکل و به داخل و خارج حرکت می کنند تا در صورت مشاهده طعمه های نزدیک را بگیرند. روزنه پاهای سریع و شرور می توانند در صخره های مرجانی یا شکاف های صخره ای نیز زندگی کنند. بسته به گونه خاص میگوی آخوندک، این موجودات دریایی می توانند در طول روز فعال باشند یا به صورت شبانه زندگی کنند.
آنها مجموعه‌ای منحصر به فرد از «شست شکاف‌کننده‌ها» یا زائده‌های کوچکی دارند که از آنها برای شکستن یا شکستن پوسته‌های باز دیگر سخت‌پوستان برای بازیابی غذا و مواد مغذی استفاده می‌کنند. به گفته دانشگاه لامار، آنها سریعترین موجودات شناخته‌شده هستند، زیرا زائده‌های تند تندشان که می‌توانند تا 170 مایل در ساعت هم برسند.
میگوی آخوندکی می تواند تهاجمی عمل کند، و ضربات و ضربات آنها برای طعمه آنها یا برای بسیاری از افرادی که می خواهند با یکی از آنها جدا شوند، “ویرانگر” توصیف شده است.
با بیش از 450 گونه میگوی آخوندی در سراسر جهان، آنها یک منظره معمولی هستند که در رنگ های مختلف دیده می شوند و می توانند از 12 تا 15 اینچ رشد کنند.