اوریون ناسا نماهای وحشتناک جدیدی از سطح شکنجه شده ماه را بازگرداند

ماه بیش از 4 میلیارد سال پیش شکل گرفت که احتمالاً نتیجه برخورد یک جسم به اندازه مریخ با زمین است. ماهواره طبیعی ما جوی ندارد که بتوان از آن صحبت کرد و با حداقل فعالیت سطحی، ماه به سادگی دهانه ها را در طول زمان جمع آوری می کند. محققان تخمین می زنند که تقریباً 225 دهانه برخوردی جدید هر هفت سال یا بیشتر ظاهر می شود.

اوریون پس از تکمیل سوختن خروجی خود، حدود 1400 مایل (2200 کیلومتر) از محل فرود آپولو 11 در پایگاه آرامش عبور کرد. به گفته ناسا، سپس بر فراز سایت آپولو 14 در حدود 6000 مایل (9700 کیلومتر) در ارتفاع سفر کرد و پس از آن سفری به بالای سایت آپولو 12 در ارتفاع حدود 7700 مایلی (12400 کیلومتری) انجام داد.

مقصد: مدار رتروگراد دوردست

اوریون از دوربین ناوبری اپتیکال خود برای ثبت تصاویر در مقیاس خاکستری ماه استفاده کرد که برجسته ترین ویژگی ماهواره طبیعی ما یعنی مجموعه گسترده دهانه های آن را نشان می دهد. در واقع، این دهانه برای کیلومترها وجود دارد، با تصاویر حتی دهانه‌های درون دهانه‌ای درون دهانه‌ها.

یکی از 16 دوربین

موشک غول پیکر جدید سیستم پرتاب فضایی (SLS) در 16 نوامبر از مرکز فضایی کندی منفجر شد و اوریون را به سفر 25.5 روزه خود به ماه و بازگشت فرستاد.

دهانه های درون دهانه ها درون دهانه ها

دوربین ناوبری نوری Orion یکی از 16 دوربین موجود در فضاپیما است. دوربین علاوه بر گرفتن عکس، به Orion در جهت یابی کمک می کند و این کار را با ثبت تصاویری از زمین و ماه و فازها و فواصل مختلف انجام می دهد. و همانطور که ناسا اشاره می کند، تصاویر گرفته شده توسط دوربین ناوبری نوری “بدنه ای پیشرفته از داده ها را برای تایید کارایی آن در شرایط نوری مختلف به عنوان راهی برای کمک به جهت گیری فضاپیما در ماموریت های آینده با خدمه” ارائه می دهد.

سطحی که 4 میلیارد سال در حال ساخت است

ادامه مطلب

اندام ناهموار

برای مطالعه کامل مقاله اینجا کلیک کنید.