از بازیکنان و تیم فنی تشکر می کنم. آنها نمونه ای هستند که ما هرگز نباید آنها را رها کنیم. فرناندز در شبکه های اجتماعی نوشت که ما افراد بزرگ و آینده ای عالی داریم.
اما این خوشحالی زودهنگام به اضطراب تبدیل شد که فرانسه جلوتر رفت و در نهایت نتیجه را 3-3 باقی گذاشت و آرژانتین در ضربات پنالتی 4-2 فرانسه را شکست داد.
همچنین برای آرژانتین، کشوری که به خاطر بحران‌های اقتصادی بی‌پایانش شناخته می‌شود، به نظر می‌رسد.
پوشش جام جهانی AP: https://apnews.com/hub/world-cup و https://twitter.com/AP_Sports
گابریل بوریچ، رئیس جمهور شیلی، که در جریان این مسابقه برای کشور همسایه هوادار بود، همچنین “آغوشی عظیم برای برادران آرژانتینی ما” فرستاد.
گابریل فرناندز، صنعتگر 42 ساله، در حالی که پیروزی خود را در محاصره خانواده اش جشن می گرفت، گفت: “ما بسیار خوشحالیم که آنها این پیروزی را که مردم فراتر از مشکلات اجتماعی-اقتصادی که ما داریم به آن نیاز داشتند، دادند.” پارک بوئنوس آیرس
«زندگی ما پر از رنج است به خاطر همه اینها، آن کارمایی که داریم، و این حداقل به ما شادی می دهد. سپس با واقعیت بیدار می شویم و در همان مکان خواهیم بود، اما با شور و شوق دیگری.»
رئیس جمهور آلبرتو فرناندز در این جشن شرکت کرد و از تیم ملی برای پیروزی تشکر کرد.
این سومین قهرمانی این کشور در جام جهانی و اولین قهرمانی این کشور از سال 1986 بود.
من بسیار خوشحالم، ما واقعا مستحق این بودیم. تیم کمی رنج کشید، اما با گذشت زمان بهبود یافت. در انتظار مسابقه
فاکوندو آلونسو، کارگر خرده فروشی 26 ساله، گفت: این تیم “چیزی را منتقل می کند که بسیار متفاوت از سایر تیم های قبلی است که برای پیراهن ملی احساس غرور نمی کردند، در حالی که این بازیکنان همه چیز خود را در هر مسابقه می دهند.”
در طول بازی، بسیاری از تماشاگران در یک میدان عمومی در بوئنوس آیرس، نام کاپیتان لیونل مسی را سر می دادند، که تا حد زیادی به عنوان بزرگترین بازیکن فوتبال جهان شناخته می شود و مدت ها در مورد آرزوی قهرمانی در جام جهانی صحبت می کرد.
ماریا ایزابل آیالا، آرایشگر 53 ساله، گفت: “رنج چیزی است که بسیار آرژانتینی است.” “اگر ما رنج می بریم، به این دلیل است که واقعاً آن را در قلب خود احساس می کنیم.”
گونزالو نوگریا، یک عکاس 34 ساله، گفت: «این که ما مجبور شدیم زمان زیادی را برای رنج بگذرانیم کمی ناخوشایند است، اما این روش زندگی ما نیز هست» و افزود که «از برخی جهات ما به آن نیز عادت کرده است.»
مدت کوتاهی پس از پایان مسابقه، مترو به یک مهمانی تبدیل شد، زیرا هواداران ماشین‌ها را جمع می‌کردند، آواز می‌خواندند، شعار می‌دادند و از شادی می‌پریدند تا به جشن‌های ابلیسک بپیوندند.
در یک روز سوزان تابستانی، ابلیسک در مرکز شهر بوئنوس آیرس به سرعت پر از مردم شد و هزاران نفر برای جشن گرفتن به مرکز شهر رفتند.
در حالی که سرخوشی همه چیز را فرا گرفت، جمعیت شعار می دادند: «لئو مسی را با دست گرفته ایم، تا آخر راه را می رویم».
برای بسیاری، احساسات دردناک مسابقه، پیروزی را شیرین‌تر کرد.
رئیس جمهور منتخب برزیل، لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، در شبکه های اجتماعی نوشت که “از پیروزی همسایگان آرژانتینی ما خوشحال است.”
تیم ملی به رهبری مسی توانسته است آرژانتینی ها را با حس شادی متحد کند که در کشوری که سال ها در رکود اقتصادی گیر افتاده است، یکی از بالاترین نرخ های تورم جهان را تحمل می کند و تقریباً از هر 10 نفر چهار نفر در آن زندگی می کنند، رایج نیست. فقر.
میلیون‌ها آرژانتینی در حالی که بازی را دنبال می‌کردند، گریه می‌کردند، فریاد می‌کشیدند و در آغوش گرفتند.
پله اسطوره فوتبال برزیل در حالی که این پیروزی را به آرژانتین تبریک گفت، در شبکه های اجتماعی نوشت: «دیگو مطمئناً اکنون لبخند می زند.
بسیاری از هواداران به سرعت دیگو مارادونای بزرگ آرژانتین را به یاد آوردند که دو سال پیش درگذشت و گفتند که او با پیروزی امروز ارتباط دارد.
هکتور کوینتروس، یک نگهبان امنیتی 34 ساله، در حالی که چشمانش پر از اشک بود، گفت: “در قلبم احساس خوشبختی می کنم زیرا این اولین جام جهانی است که واقعاً از آن لذت می برم.” “این همیشه اتفاق می افتد. آنها همیشه ما را رنج می برند.»
در پایان نیمه اول، بسیاری برای جشن گرفتن آماده می شدند زیرا آرژانتین 2-0 پیش بود و به وضوح بر بازی مسلط بود.
فابیو ویلانی، یک ویرایشگر ویدیوی 45 ساله، با اشاره به اینکه هنوز نمی‌توانست باور کند آرژانتین قهرمان جام جهانی شده است، گفت: «وقتی برای چیزی خیلی رنج می‌برید، رضایت شما بیشتر می‌شود.
بوئنوس آیرس، آرژانتین (AP) – آرژانتینی‌ها روز یکشنبه رها شدند و خیابان‌های سراسر کشور پس از فینال حماسی جام جهانی که در آن تیم ملی فرانسه را در ضربات پنالتی شکست داد، به مکان‌های جشن تبدیل شد.
پس از 36 سال طولانی، سرانجام آرژانتین قهرمان جام جهانی شد و سال‌ها تردید و پرسش‌ها در مورد اینکه آیا کشوری که به داشتن برخی از بزرگترین بازیکنان فوتبال جهان شناخته می‌شود، واقعاً می‌تواند در صحنه بین‌المللی ظاهر شود را از بین برد. این کشور اولین عنوان خود را در سال 1978 به دست آورد، اما در فینال های 1930، 1990 و 2014 شکست خورد.
هواداران همچنین از این تیم که لیونل اسکالونی مربی آن بود، تمجید ویژه ای داشتند.
___
دیگو همه چیز را از بهشت می بیند، او نمی خواست آرژانتین بازنده شود. اولین جام بدون او و ما بردیم! دیگو همیشه اینجاست، او ابدی است.
آلبرتو زورننکی، یک کارگر خرده فروشی 45 ساله، در حالی که به جشن ها در یک میدان عمومی در پایتخت آرژانتین پیوست، گفت: «ما به این نیاز داشتیم، برای همه چیزهایی که از نظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از سر می گذرانیم به آن نیاز داشتیم. .